Μπορεί να είστε σε θέση να μιμηθείτε την ισπανική προφορά του Antonio Banderas, αλλά πραγματικά είναι πολύ πιο δύσκολο να χάσετε την μητρική σας προφορά και να την αντικαταστήσετε με μια νέα. Ο τρόπος που μιλάτε τώρα πιθανότατα θα σας μείνει για μια ζωή.

Σύμφωνα με το Smithsonian, η προφορά μας αναπτύσσεται ήδη από την ηλικία των 6 μηνών, οι προφορές είναι οι συμβάσεις μιας γλώσσας που διαμορφώνονται από παράγοντες όπως η περιοχή, ο πολιτισμός και η τάξη. Όταν ένα μωρό μαθαίνει τις λέξεις υπνάκο και μπαμπάς και παιχνίδι, μαθαίνει επίσης πώς να προφέρει τους ήχους σε αυτές τις λέξεις από τους ανθρώπους γύρω του. Οι εγκέφαλοι των νεογέννητων είναι καλωδιωμένοι να αναγνωρίζουν και να μαθαίνουν γλώσσες μόνο και μόνο από το να εκτίθενται σε αυτές. Όταν τα μωρά αρχίσουν να μιλούν, γνωρίζουν τις «σωστές» προφορές που πρέπει να χρησιμοποιούν για τη μητρική τους γλώσσα ή γλώσσες.

Καθώς μεγαλώνετε, η έμφυτη κατανόηση των ξένων προφορών και γλωσσών εξασθενεί. Εάν είστε ομιλητής της αγγλικής γλώσσας που μεγάλωσε στη Βοστώνη, μπορεί να πιστεύετε ότι ο τρόπος που κάποιος από το Ντάλας μιλάει αγγλικά ακούγεται "λάθος" χωρίς να μπορεί να διατυπώσει τι είναι αυτό που τον κάνει να ακούγεται διαφορετικός. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το να βγάλετε μια πειστική ξένη προφορά μπορεί να είναι τόσο δύσκολο, ακόμα κι αν το έχετε ακούσει πολλές φορές στο παρελθόν.

Γύρω στην ηλικία των 18 ετών, η ικανότητά σας να μάθετε μια δεύτερη γλώσσα μπαίνει σε μια απότομη χαλάρωση. Το ίδιο μπορεί να ισχύει και με την ικανότητά σας να μιλάτε με νέα προφορά. Εάν βυθιστείτε σε ένα ξένο περιβάλλον για αρκετό καιρό, μπορεί να ξεσηκώσετε μερικά χαρακτηριστικά της τοπικής προφοράς, αλλά η υιοθέτηση μιας μη μητρικής προφοράς χωρίς να κάνετε συνειδητή προσπάθεια να τη διατηρήσετε είναι σχεδόν απίθανο ως ενήλικες.

Υπάρχει μια εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα, και αυτή είναι το Σύνδρομο Ξένης Προφοράς. Μετά από τραυματισμό στο κεφάλι ή εγκεφαλικό, μερικοί άνθρωποι ανέφεραν ότι μιλούσαν ξαφνικά με προφορές που δεν μεγάλωσαν με αυτές. Το σύνδρομο είναι απίστευτα σπάνιο, με μόνο 100 άτομα σε όλο τον κόσμο να έχουν διαγνωστεί με αυτό και οι ιατροί δεν είναι σίγουροι γιατί το προκαλούν οι εγκεφαλικοί τραυματισμοί. Όμως, ενώ οι ασθενείς μπορεί να προφέρουν τις λέξεις τους διαφορετικά, δεν χρησιμοποιούν ακριβώς ξένες προφορές με τον τρόπο που τους σκέφτονται οι περισσότεροι. Ο ένοχος μπορεί να είναι ανεπαίσθητες αλλαγές στις μυϊκές κινήσεις στη γνάθο, τη γλώσσα, τα χείλη και τον λάρυγγα που αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο οι ασθενείς προφέρουν ορισμένα φωνήεντα.