Οι πρώτοι που φορούσαν ψηλά τακούνια πιστεύεται ότι ήταν Πέρσες ιππείς πολεμιστές κάπου γύρω στον ένατο αιώνα. Τα εκτεταμένα τραγούδια φέρεται να αναπτύχθηκαν ειδικά για ιππασία, ώστε να εμποδίζουν το πόδι του αναβάτη να γλιστρήσει έξω από τους αναβολείς. Βοήθησαν επίσης να κρατιέται ο αναβάτης σταθερός όταν στέκεται όρθιος στους αναβολείς και έριχνε βέλη.

Μια ομάδα Περσών διπλωματών επισκέφτηκε την Ευρώπη το 1599 για να στρατολογήσει συμμάχους και να βοηθήσει την Περσία να νικήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ως αποτέλεσμα, αναπτύχθηκε μια τρέλα για την περσική κουλτούρα και τα ψηλοτάκουνα παπούτσια περσικού στυλ υιοθετήθηκαν με ενθουσιασμό από τους δυτικοευρωπαίους αριστοκράτες.

Τα παπούτσια έγιναν σύμβολο του status και οι γόβες επεκτάθηκαν για να κάνουν τους άντρες να φαίνονται ακόμα πιο ψηλοί. (Από πολλούς πιστεύεται ότι είναι από όπου προήλθε αρχικά ο όρος «καλά τακούνια», που σημαίνει «πλούσιος».)

Ακριβώς όπως η δεκαετία του 1980 είχε τη διαβόητη συλλέκτη παπουτσιών Imelda Marcos, η δεκαετία του 1600 είχε έναν λυσσαλέο συλλέκτη παπουτσιών και δημιουργό τάσεων τον Λουδοβίκο ΙΔ’ της Γαλλίας. Ενώ ήταν ισχυρός ηγέτης, το ύψος του ήταν 1,62 μ., που ήταν ελαφρώς κάτω από το μέσο όρο στην εποχή του. (Το μέσο ύψος των ανδρών στη Γαλλία εκείνη την εποχή, στις σύγχρονες διεθνείς μονάδες, 1,65 μ. (Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, ο Ναπολέων δεν ήταν κοντός· ήταν 5 εκατοστά ψηλότερος από τον μέσο όρο της εποχής του).

Ένας βασιλιάς που ήταν ελαφρώς πιο κοντός από τον μέσο όρο δεν έμοιαζε ιδανικός για τον εγωισμό του, έτσι ο Λουδοβίκος πήρε μέτρα για να φαίνεται ψηλότερος, φορώντας τακούνια 10 εκατοστών, συχνά διακοσμημένα με περίτεχνες σκηνές μάχης. Τελικά, επέλεξε να έχει κόκκινα τακούνια σε όλα του τα παπούτσια και αποφάσισε ότι μόνο τα ανώτερα κλιμάκια της κοινωνίας θα μπορούσαν να έχουν αντίστοιχες κόκκινες γόβες. Ήταν απλό να κοιτάξουμε το χρώμα των τακουνιών ενός άνδρα για να δούμε αν ήταν στον στενό κύκλο του βασιλιά.

Οι γυναίκες του 1600 άρχισαν να φορούν τακούνια για να δείξουν την ισότητά τους. Η Elizabeth Semmelhack, επιμελήτρια του Μουσείου Παπουτσιών Bata στο Τορόντο και συγγραφέας του «Heights of Fashion, a History of the Eleved Shoe», λέει ότι ο θυμός εκείνης της περιόδου σε μέρη της Ευρώπης ήταν γιατί οι γυναίκες προπαθούσαν να ντύνονται και να συμπεριφέρονται σαν άντρες.

Γυναίκες έκοβαν τα μαλλιά τους, πρόσθεταν επωμίδες στα ρούχα τους. Κάπνιζαν πίπες, φορούσαν καπέλα ανδρικά. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι γυναίκες υιοθέτησαν τα τακούνια, ήταν σε μια προσπάθεια να αρρενοποιήσουν την ενδυματολογία τους. Πως αλλάζουν οι εποχές, ε;

Όπως συμβαίνει συνήθως, η υψηλή μόδα προσαρμόζεται σε πιο προσιτές εκδόσεις και φιλτράρεται στους λιγότερο τυχερούς. Οι κατώτερες τάξεις άρχισαν να φορούν ψηλοτάκουνα. Η ελίτ ανταποκρίθηκε κάνοντας τα τακούνια της όλο και πιο ψηλά για να διατηρήσουν τη διάκριση της ανώτερης κατηγορίας, αφού όσο υψηλότερο ήταν το τακούνι, τόσο πιο ακριβό ήταν συνήθως το παπούτσι. Άρχισαν επίσης να διαφοροποιούν τα τακούνια σε δύο είδη, παχιά τακούνια για τους άνδρες και λεπτά για γυναίκες.

Τελικά, οι άνδρες απομακρύνθηκαν σχεδόν εντελώς από τα τακούνια για να δείξουν τη διάκρισή τους από τις γυναίκες. Από τα τέλη του 18ου αιώνα, τα ανδρικά παπούτσια είχαν κυρίως χαμηλά τακούνια, εκτός από τις καουμπόικες μπότες και μερικά παπούτσια που φορούσαν οι σταρ της ροκ, οι οποίοι περιστασιακά έχουν την τάση να φορούν γυναικεία ενδύματα. Βασικά, όταν οι δυτικοί άνδρες στο σύνολό τους σταμάτησαν να προσπαθούν να ωραιοποιηθούν, ξεκινώντας από το τέλος του 18ου αιώνα.

Για ένα διάστημα, οι γυναίκες απομακρύνθηκαν επίσης από το τακούνι, καθώς δεν ήταν πραγματικά πρακτικό, ιδιαίτερα σε παλιούς λασπώδεις ή λιθόστρωτους δρόμους, όπου τα τακούνια ήταν σχεδόν αδύνατο να φορεθούν. Ωστόσο, δεν έφυγαν για πολύ. Το τακούνι επανήλθε στη μόδα στα μέσα του 19ου αιώνα με την έλευση της φωτογραφίας. Γιατί; Όπως φαίνεται να συμβαίνει συχνά όταν εισάγονται νέες τεχνολογίες, οι ποpνογράφοι είναι πάντα από τους πρώτους που επωφελούνται και ήταν από τους πρώτους που αγκάλιασαν τη φωτογραφία. Αυτό αφορά τα ψηλοτάκουνα, καθώς συχνά έντυnαν μοντέλα για καρτ ποστάλ και άλλες φωτογραφίες με τίποτα άλλο από μια «μοντέρνα» εκδοχή του ψηλοτάκουνου.

Από τότε, τα ψηλοτάκουνα μπαίνουν και βγαίνουν από τη μόδα επανειλημμένα, εκτός από το εμπόριο ποpνό, όπου φαινομενικά είναι σταθερά. Τα χαμηλότερα τακούνια προτιμήθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του '70. Τις δεκαετίες του 1980 και του 1990, τα ψηλοτάκουνα παπούτσια έκαναν μια δημοφιλή επιστροφή. Διάφορα στυλ τακουνιών έχουν πάρει τη σειρά τους και στις πασαρέλες, όπως το μπλοκ τακούνι της δεκαετίας του '70, το mule και το διάσημο στιλέτο που ήταν δημοφιλές στις δεκαετίες του '50, του '80 και σήμερα.