Πλέον υπάρχουν τόσες πολλές ταινίες πυρηνικής καταστροφής που έχουν γίνει ένα ολόκληρο υπο-είδος ταινιών. Το IMDb έχει μια λίστα Top 20 τέτοιων ταινιών, συμπεριλαμβανομένων κλασικών όπως το "Planet of the Apes" του 1968 και το "Terminator 2: Judgment Day" του 1991.
Σε γενικές γραμμές, οι μετα-αποκαλυπτικές ταινίες κυμαίνονται από το εξαιρετικά ρεαλιστικό «The Road» μέχρι το «Mad Max». Και με τόσες πολλές ταινίες πάνω στο τραπέζι, όλες τους μεταφέρουν τελικά την ίδια ιδέα, «Ε, ας μην κάνουμε αυτό το πυρηνικό πόλεμο, εντάξει;». Θα μπορούσε μια ταινία να σταθεί πάνω από τις υπόλοιπες, καθώς συγκίνησε αρκετά τους ανθρώπους για να αποτρέψει μια πραγματική πυρηνική σύγκρουση;
Σε αυτή την περίπτωση, η ταινία δεν χρειαζόταν να συγκινήσει την κοινωνία. Χρειαζόταν απλώς να συγκινήσει ένα άτομο: τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν. Όπως λέει το CNN, ο Ρίγκαν παρακολούθησε την εν λόγω ταινία, το "The Day After" του 1983, εβδομάδες πριν προβληθεί στην τηλεόραση. Τον άφησε ταραγμένο, με «μεγάλη κατάθλιψη» και αφοσιωμένο στην πυρηνική αποτροπή. «Η δική μου αντίδραση», έγραψε στο ημερολόγιό του, «ήταν μια από αυτές που έπρεπε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να έχουμε έναν αποτρεπτικό παράγοντα και να βεβαιωθούμε ότι δεν θα γίνει ποτέ πυρηνικός πόλεμος». Αυτό ήρθε σε μια περίοδο υψηλής έντασης μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης, όταν οι άνθρωποι φοβήθηκαν ότι οι βόμβες θα μπορούσαν να πέσουν οποιαδήποτε μέρα. Σε τελική ανάλυση, είναι λίγο υπερβολικό να αποδίδουμε 100% την έλλειψη πυρηνικού πολέμου σε μια ταινία που φτιάχτηκε για την τηλεόραση. Όμως, φαίνεται ότι το "The Day After" βοήθησε να κατευθύνουν τα γεγονότα προς την ειρήνη.
Το να πούμε ότι το «The Day After» του 1983 ήταν φαινόμενο πανεθνικό είναι μια δραματική υποτίμηση. Είχε 100 εκατομμύρια θεατές τη στιγμή που προβλήθηκε. Αυτός είναι ένας τεράστιος αριθμός που ξεπέρασαν μόνο διάφορα Super Bowl, το τελευταίο επεισόδιο του M*A*S*H*, ο Πρόεδρος Νίξον που ανακοίνωσε την παραίτησή του και η προσγείωση στο φεγγάρι το 1969.
Όπως εξηγεί το USA Today, το "The Day After" τράβηξε τόση προσοχή εν μέρει λόγω των τόσων πολλών ανθρώπων που υποστήριζαν ότι πρέπει να είναι όλοι προσεκτικοί όταν το παρακολουθήσουν. Οι προβολές των μέσων συνοδεύονταν με γραπτές οδηγίες "για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να προετοιμαστούν για την εμπειρία". Εκείνη την εποχή, οι New York Times ανέφεραν ότι η National Association of Independent Schools συνέστησε στα παιδιά να δουν την ταινία, "με τις οικογένειές τους ή σε παρόμοιο υποστηρικτικό περιβάλλον". Η εκπαιδευτική ομάδα πυρηνικού πολέμου Ground Zero είπε ότι τα παιδιά κάτω των 12 ετών θα πρέπει να μην δουν την ταινία. Οι άνθρωποι μπορούσαν ακόμη και να καλέσουν έναν αριθμό τηλεφώνου κατά τη διάρκεια της ταινίας και να μιλήσουν για τα συναισθήματά τους. Εν τω μεταξύ, οι New York Times αναφέρουν επίσης ότι συντηρητικά περιοδικά όπως το Human Events αποδοκίμασαν την ταινία ως αντιπυρηνική προπαγάνδα.
Η αντίδραση αυτή βέβαια είναι τουλάχιστον υπερβολική. Βοηθά επίσης να εξηγηθεί πώς το ενδιαφέρον για το "The Day After" έφτασε ήταν τεράστιο μέχρι τη στιγμή που προβλήθηκε στις 20 Νοεμβρίου. Τα μέσα ενημέρωσης έδωσαν περισσότερη δημοσιότητα. Σε μια ολοσέλιδη διαφήμιση, ο TV Guide έγραψε, "Μας είπαν ότι θα ήταν αδύνατο να κάνουμε αυτήν την ταινία. Μας είπαν ότι θα ήταν αδύνατο να την παρακολουθήσουμε. Ελπίζουμε ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο”.
Το "The Day After" χαρακτηρίστηκε ως μια συντριπτικά ζοφερή και τρομακτική απεικόνιση του πυρηνικού πολέμου και των επίγειων συνεπειών του που βιώθηκαν σε μια μικρή πόλη στην Αμερική. Οι κριτικές χρηστών στο IMDb που ξεκίνησαν από το 1998 έως σήμερα περιγράφουν την ταινία ως «εφιαλτική», «ενοχλητική», «ζοφερή», «καταστροφική, εντελώς τρομακτική» και πολλά άλλα. Άλλες γνώμες είναι πιο χλιαρές ή αφορούν πτυχές της ταινίας από υποκριτική ή τεχνική οπτική γωνία. Οι κριτικοί εντυπωσιάστηκαν επίσης με την ταινία. Ο τηλεοπτικός κριτικός Tom Shales έγραψε στην Washington Post, "Όλοι πρέπει να το παρακολουθήσουν. Ποιος θα μπορέσει να το ξεχάσει; Κανείς δεν θα μπορέσει να το ξεχάσει".
Παρόλο που το "The Day After" ήταν μια ταινία που φτιάχτηκε για την τηλεόραση, όντως έρχεται με χολιγουντιανή γενεαλογία. Το "Star Trek II: The Wrath of Khan's" ο Nicholas Meyer το σκηνοθέτησε και το σκηνοθέτησε στη μικρή πόλη του Λόρενς του Κάνσας. Ναι, το "The Day After" έχει ειδικά εφέ από εκρήξεις βομβών, πυραύλους, φλόγες που τυλίγουν ανθρώπους και ούτω καθεξής, ιδιαίτερα σε μια παρατεταμένη, άκρως ανησυχητική σεκάνς 11 λεπτών. Όμως, η συνολική εστίαση είναι περισσότερο στη γεωπολιτική και το δημόσιο αίσθημα που δημιούργησε η πυρηνική επίθεση της ταινίας. Αυτό, και τα κτίρια που σιγοκαίνονται, οι δρόμοι γεμάτοι με πτώματα και τον ηθοποιό Τζέισον Ρόμπαρντς που βγαίνει μέσα από την καταστροφή. Η ταινία επίσης δεν έδειξε εάν οι ΗΠΑ ή η Σοβιετική Ένωση εκτόξευσαν τον πρώτο πύραυλο.
Όσοι είναι περίεργοι να δουν το «The Day After» δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν πολύ. Υπάρχει ολόκληρο στο YouTube.
Ούτε ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών δεν ξέφυγε από το κύμα ενδιαφέροντος για το «The Day After» ή τον αντίκτυπο της ταινίας. Ο Ρόναλντ Ρίγκαν παρακολούθησε την ταινία στο Καμπ Ντέιβιντ εβδομάδες πριν προβληθεί στο κοινό. Τη βρήκε τόσο ενοχλητικό που ζήτησε ορισμένα μέρη της ταινίας να μονταριστούν πριν βγει στην τηλεόραση. Πριν από αυτό, το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ είχε επικεντρωθεί στο σενάριο και την παραγωγή. Προς τιμή του ABC, όμως, δεν έκοψαν τίποτα από την ταινία και την πρόβαλαν με την ίδια μορφή που ήταν όταν την παρακολούθησε ο Ρίγκαν.
Αναφέραμε ότι το «The Day After» συγκίνησε πολύ τον Ρίγκαν και το έγραψε στο ημερολόγιό του. Δύο μήνες αργότερα, στις 25 Ιανουαρίου 1984, ο Ρίγκαν μίλησε ξεκάθαρα για την πυρηνική αποτροπή στην ομιλία του για την κατάσταση, που υπάρχει ολόκληρη στο Εθνικό Αρχείο. «Λαέ της Σοβιετικής Ένωσης», είπε, «υπάρχει μόνο μια λογική πολιτική, για τη χώρα σας και τη δική μου, για να διατηρήσουμε τον πολιτισμό μας σε αυτή τη σύγχρονη εποχή: Ένας πυρηνικός πόλεμος δεν μπορεί να κερδηθεί και δεν πρέπει ποτέ να γίνει».
Αν και είναι πολύ δύσκολο να πούμε ότι τα συναισθήματα του Ρίγκαν προέκυψαν αποκλειστικά από το «The Day After», είναι λογικό να υποθέσουμε ότι η ταινία βοήθησε να εμπνεύσει τις πολιτικές του από εκείνο το σημείο και μετά. Πάνω από τρία χρόνια αργότερα, στις 8 Δεκεμβρίου 1987, ο Ρίγκαν και ο Σοβιετικός Γενικός Γραμματέας Μιχαήλ Γκορμπατσόφ υπέγραψαν τη Συνθήκη για τις Πυρηνικές Δυνάμεις Μέσου Βεληνεκούς (INF) για να μειώσουν σημαντικά τα αποθέματά των πυρηνικών όπλων τους, θέτοντας ουσιαστικά ένα τέλος στους μεγαλύτερους φόβους του Ψυχρού Πολέμου.
