Από όλες τις γυναίκες στη ζωή του Έλβις Πρίσλεϊ, από σχέσεις μέχρι φίλες, την πρώην σύζυγό του και την κόρη του, καμία δεν κυριάρχησε όσο η αγαπημένη του μαμά, Γκλάντις Πρίσλεϊ.

Αν και φτωχή, αφιέρωσε τον εαυτό της στο να μεγαλώσει τον μονάκριβο γιο της και με τη σειρά της, η αφοσίωσή του σε αυτήν ήταν πλήρης και εμφανής σε όλους τους γύρω του. Αλλά όσο και αν η Γκλάντις ήθελε να κρατήσει το πολύτιμο αγόρι της ασφαλές από τους κινδύνους του κόσμου, οι δικοί της προσωπικοί μηχανισμοί αντιμετώπισης μπορεί να έστρωσαν το έδαφος για τη μακρά αδυναμία του Έλβις στη χρήση ναρκωτικών.

Ο Πρίσλεϊ μεγάλωσε ως μοναχοπαίδι στο Tupelo του Μισισιπή. Ο πατέρας του, Βέρνον, ταξίδευε συχνά αναζητώντας δουλειά και μια φορά πέρασε οκτώ μήνες στη φυλακή για πλαστογραφία επιταγών όταν ο Έλβις ήταν 3 ετών. Η απουσία του Βέρνον σήμαινε ότι η Γκλάντις και ο Έλβις ήταν πολύ μόνοι μαζί, κοιμόντουσαν στο ίδιο κρεβάτι και μιλούσαν στη δική τους μυστική γλώσσα. Αν και ο Έλβις ήταν μοναχοπαίδι, είχε ένα νεκρό δίδυμο. Αυτή η απώλεια λέγεται ότι έκανε την Γκλάντις όλο και πιο προστατευτική.

Ως γυναίκα που πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής της σε αγροτικά περιβάλλοντα με τον γιο της κάτω από την προστασία της, όταν ήρθε η ώρα τον ενθάρρυνε να ακολουθήσει τη μουσική και τη λαχτάρα του να γίνει τραγουδιστής. Ωστόσο, σύμφωνα με το βιβλίο "Being Elvis: a Lonely Life", του Ray Connolly, η Γκλάντις δυσκολεύτηκε καθώς έβλεπε το αστέρι του Έλβις να ανατέλλει γρήγορα. Έχανε το αγόρι της από τον κόσμο κάτι που της προκαλούσε βαθύ άγχος και λαχτάρα για πιο απλούς καιρούς. Ο τρόπος της να αντιμετωπίζει τις αλλαγές έξω από τον έλεγχό της, ήταν να παίρνει «χάπια αδυνατίσματος» γνωστά και ως αμφεταμίνες και να πίνει.

Ως μητέρα που κρατούσε πάντα τον γιο της κοντά της, ένα από τα πράγματα που η Γκλάντις αντιπαθούσε περισσότερο στην επιτυχία του Έλβις ήταν ότι έπρεπε συχνά να ταξιδεύει και, κατά τη γνώμη της, ο κόσμος ήταν ένα επικίνδυνο μέρος. Αλλά ο Έλβις τηλεφωνούσε στη μαμά του κάθε βράδυ. Ωστόσο, βρισκόταν ήδη στον δρόμο που θα σφράγιζε τη μοίρα του ως ο Βασιλιάς του Rock 'N' Roll. Η ταχύτητα με την οποία συνέβησαν όλα ταρακούνησε την Γκλάντις. «όλη την ώρα η Γκλάντις είχε τα ‘νεύρα’ της», έγραψε η Connolly. «Η καριέρα του γιου της είχε πλέον κυριεύσει όλη τους τη ζωή».

Τρία χρόνια από τότε που ο Έλβις υπέγραψε συμβόλαιο με την RCA το 1955, έως ότου επιστρατεύτηκε στον στρατό των ΗΠΑ το 1958, είχε δει 10 από τα τραγούδια του να φτάνουν στην κορυφή του Billboard και είχε πουλήσει εκατομμύρια δίσκους, αρκετά για να αγοράσει το αγαπημένο του σπίτι Graceland το 1957 όπου μετέφερε αμέσως τους γονείς του για να ζήσουν μαζί του. Μέχρι τότε η Γκλάντις δεν τα κατάφερνε καλά. Έπινε βότκα τακτικά, αρνιόταν ότι ήταν πρόβλημα και ήταν αμυντική όταν την ρωτούσαν για αυτό. Επίσης έπαιρνε ακόμα αμφεταμίνες για να προσπαθήσει να χάσει βάρος.

Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του ίδιου έτους, ο Έλβις έμαθε ότι είχε κληθεί στις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ για δύο χρόνια. Επρόκειτο να φύγει για τον στρατό τον Μάρτιο του 1958. Η είδηση απογοήτευσε κι άλλο τη Γκλάντις. Όπως περιγράφεται στο «Being Elvis», «τις περισσότερες φορές είχε δάκρυα στα μάτια της» και περιφερόταν γύρω από τη Graceland με παντόφλες και παλτό.

Κατά έναν ειρωνικό τρόπο, καθώς η ζωή της Γκλάντις έφτανε στο τέλος της από την κατάχρηση ουσιών το 1958, ο Έλβις σύντομα στράφηκε στα χάπια ως ένα μέσο για να αντέξει μια ποικιλία συναισθηματικών και σωματικών συμπτωμάτων. Η κατάταξη του στον στρατό του τού στέρησε την τεράστια επιτυχία, που ήταν ενισχυμένη από την καλή του εμφάνιση και τις κινήσεις σήμα κατατεθέν του που έκαναν τα έφηβα κορίτσια να τα χάνουν. Το χειρότερο είναι ότι η απότομη αλλαγή ζωής του Πρίσλεϊ με εντολή της κυβέρνησης των ΗΠΑ θα γινόταν ο καταλύτης για μια ζωή κατάχρησης ναρκωτικών και εθισμού που θα θάμπωνε το αστέρι που κάποτε έλαμπε. Αν και ο Πρίσλεϊ ήταν στον στρατό μόνο για δύο χρόνια, ήταν αρκετός χρόνος για να αναπτύξει μια εξάρτηση από τα συνταγογραφούμενα χάπια που του έδιναν οι ανώτεροί του, κάτι που δεν ήταν ασυνήθιστο στον στρατό από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ενώ βρισκόταν στη Γερμανία, συνάντησε την πρώην σύζυγό του Πρισίλα. Ενώ υπάρχουν αναφορές ότι ο Έλβις χρησιμοποιούσε αμφεταμίνες για ενέργεια κατά τη διάρκεια περιοδειών πριν από την επιστράτευση, η Πρισίλα είπε στο People το 2018 ότι αυξήθηκε όσο ήταν στον στρατό. «Αυτό ήταν το θέμα, τα έδιναν στους στρατιώτες εκεί για να τους κρατήσουν ξύπνιους», είπε η Πρισίλα. “Είχε πράγματα που έπρεπε να κάνουν αργά το βράδυ, οπότε τα χάπια τα έδιναν στα παιδιά και έτσι ξεκίνησε το ζήτημα. Και αν πάρεις υπνωτικό, πρέπει να κάνεις κάτι για να ξυπνήσεις... Ήταν σε αχαρτογράφητο έδαφος και το έκανε αυτό και προσπάθησε να το κάνει όλο μόνος του».

Με τα χρόνια, η χρήση ναρκωτικών ουσιών του Έλβις συνέχισε να κλιμακώνεται με την ψευδαίσθηση ότι εφόσον τα φάρμακα που έπαιρνε συνταγογραφήθηκαν από γιατρό, η άφθονη χρήση τους δεν ήταν στην ίδια κατηγορία με εκείνους που κάνουν κατάχρηση παράνομων ναρκωτικών ή αλκοόλ. Στα νιάτα του, η μητέρα του Πρίσλεϊ, η Γκλάντις, «του μίλησε... αυστηρά για τις παγίδες του αλκοόλ, ωστόσο η ίδια έκανε κατάχρηση αλκοόλ σε σημείο που έγινε ο βασικός παράγοντας στον θάνατό της.

Η Γκλάντις, η οποία προσπάθησε να προστατεύσει το όμορφο αγόρι της από τη μάστιγα του αλκοολισμού, ανέπτυξε οξεία ηπατίτιδα και σοβαρή ηπατική βλάβη που την έκανε να νοσηλευτεί τον Αύγουστο του 1958. Πέθανε λίγες μέρες αργότερα. Αν και δεν έγινε νεκροψία κατόπιν εντολής του Έλβις και του Βέρνον, λέγεται ότι πέθανε από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 46 ετών. Τα λόγια της Γκλάντις κατά του αλκοόλ λειτούργησαν όμως. Ο Έλβις δεν έπινε και δεν του άρεσε να βρίσκεται ανάμεσα σε μεθυσμένους ανθρώπους, αλλά όπως γνωρίζουμε, το αλκοόλ δεν είναι το μόνο ουσία από την οποία πεθαίνεις νέος.

Ο Έλβις ήταν 23 χρονών όταν πέθανε η Γκλάντις, και από κάθε άποψη ήταν απαρηγόρητος. Το βιβλίο "Gladys and Elvis" περιγράφει μια συγκλονιστική σκηνή στην οποία ο Έλβις “ρίχτηκε πάνω στη μητέρα του στο φέρετρό της, την αγκάλιαζε και τη φιλούσε, την κουνούσε μπρος και πίσω, έκλαιγε και της φώναζε στη δική τους ιδιαίτερη γλώσσα να επιστρέψει σε αυτόν”. Είχε χάσει την άγκυρα του στη ζωή.

Όσο κι αν η η μητέρα του τον αγαπούσε και προσπαθούσε να τον προστατεύσει, δεν ήταν σε θέση να του διδάξει υγιείς μηχανισμούς αντιμετώπισης της πραγματικότητας. Δεν το κατείχε η ίδια. Μετά την απώλεια της Γκλάντις, ο Έλβις έπρεπε να επιστρέψει στη στρατιωτική του θητεία στη Γερμανία. Μακριά από το σπίτι, μακριά από την υποστήριξη της οικογένειας και των φίλων, και έχοντας να βάλει παύση στα όνειρα που είχε πραγματοποιήσει, δεν είναι δύσκολο να θέλει να αλλάξει σκέψεις και διάθεση. Εξάλλου, η Γκλάντις έπαιρνε τακτικά χάπια, καθώς και οι ανώτεροί του αξιωματικοί τα προμήθευαν, οπότε δεν υπήρχε το στίγμα όπως στο αλκοόλ.

Η ζωή του Έλβις μετά την επιστροφή του στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι γνωστή. Παντρεύτηκε και χώρισε την Πρισίλα, απέκτησαν μια κόρη, τη Λίζα Μαρί. Εξακολουθούσε να παράγει μουσική, αλλά υπό το βλέμμα του μάνατζερ "Συνταγματάρχη" Τομ Πάρκερ, αρκετή από την ενέργειά του στράφηκε στη δημιουργία δεκάδων ταινιών μεγάλου μήκους. Η ροκ μουσική και οι καιροί άλλαζαν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και στη δεκαετία του 1970, και παρόλο που ο Έλβις ήταν μια πρώιμη επιρροή στο είδος, είχε εξελιχθεί σε μια ατραξιόν του Βέγκας που συχνά γελοιοποιήθηκε. Η εποχή της Elvismania είχε τελειώσει.

Μέσα από όλα αυτά, χρησιμοποιούσε μια σειρά από συνταγογραφούμενα φάρμακα για να αντιμετωπίσει τις αγωνίες του, μπαίνοντας σε έναν κύκλο κακής υγείας που επιδεινώθηκε από τη χρήση ναρκωτικών. Πέθανε τον Αύγουστο του 1977 από καρδιακή προσβολή. Μόνο εκείνη τη χρονιά, ο προσωπικός γιατρός του Έλβις του είχε γράψει 199 συνταγές για «περισσότερες από 10.000 δόσεις ηρεμιστικών, αμφεταμινών και λοιπών ναρκωτικών». Σύμφωνα με το FHE Health, 10 διαφορετικά συνταγογραφούμενα φάρμακα βρέθηκαν στο σύστημα του Έλβις μετά τον θάνατό του, κυρίως ένας συνδυασμός παυσίπονων, φαρμάκων κατά του άγχους και ηρεμιστικών.