Η μεταφορά οποιουδήποτε αντικειμένου στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό είναι ακριβή: Η αποστολή ενός γαλονιού νερού, για παράδειγμα, κοστίζει 83.000 δολάρια. Τώρα σκεφτείτε ότι καθένας από τους τέσσερις αστροναύτες στον ISS χρειάζεται 12 γαλόνια νερού την ημέρα για να πιει αλλά και για άλλες χρήσεις. Το κόστος για τη NASA θα έφτανε στη στρατόσφαιρα.
Οι δεξαμενές νερού δεν μπορούν να αποστέλλονται συνεχώς στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, επομένως διαθέτει ένα πολύπλοκο σύστημα νερού που στραγγίζει κάθε τελευταία σταγόνα διαθέσιμου, πόσιμου υγρού από το περιβάλλον. Αυτό κάνει τους αστροναύτες να πίνουν ένα φιλτραρισμένο μείγμα που περιλαμβάνει ανακυκλωμένο νερό από ντους, παλιό ιδρώτα αστροναυτών και ούρα. Ο σταθμός διατηρεί επίσης περίπου 530 γαλόνια νερού σε απόθεμα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Τα συστήματα νερού της NASA στον ISS συλλέγουν υγρασία από την αναπνοή και τον ιδρώτα, τα ούρα από ανθρώπους και ζώα, και την απορροή από νεροχύτες και ντους για να κρατήσουν τον σταθμό ενυδατωμένο. «Έχει γεύση σαν εμφιαλωμένο νερό, αρκεί να μπορείς ψυχολογικά να ξεπεράσεις το σημείο ότι είναι ανακυκλωμένα ούρα και συμπύκνωμα που προέρχεται από τον αέρα», είπε στο Bloomberg ο Layne Carter, ο οποίος διαχειρίζεται το σύστημα νερού ISS από το Marshall Flight Center στην Αλαμπάμα.
Ωστόσο, δεν πίνουν όλοι οι αστροναύτες του ISS ανακυκλωμένα ούρα. Ο ISS χωρίζεται σε δύο τμήματα, ένα που διευθύνεται από τη Ρωσία και ένα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, και έχουν δύο διαφορετικά συστήματα ύδρευσης. Το σύστημα των ΗΠΑ συλλέγει συμπύκνωμα, απορροή και ούρα για να δημιουργήσει περίπου 3,6 γαλόνια πόσιμου νερού την ημέρα. Ωστόσο, οι Ρώσοι αστροναύτες πίνουν νερό επεξεργασμένο μόνο από την απορροή και το συμπύκνωμα του ντους, παρακάμπτοντας τα ούρα (παράγοντας ελαφρώς λιγότερα από 3,6 γαλόνια). Περιστασιακά, οι αστροναύτες της NASA πηγαίνουν στη ρωσική πλευρά του ISS και αρπάζουν τα ρωσικά αποθέματα ούρων για να τα επεξεργαστούν μόνοι τους. Δεν χρειάζεται να σπαταλάνε πιθανά αποθέματα νερού!
Επιπλέον, οι δύο πλευρές του ISS απολυμαίνουν το νερό τους με δύο διαφορετικούς τρόπους. Από το 1981, η NASA χρησιμοποιεί ιώδιο για την απολύμανση του νερού, μια διαδικασία που απαιτεί το φιλτράρισμα του νερού, καθώς η υπερβολική ποσότητα ιωδίου μπορεί να προκαλέσει προβλήματα θυρεοειδούς. Η Ρωσία χρησιμοποιεί ασήμι για την απολύμανση του νερού της από την έναρξη του σταθμού Mir από τη Σοβιετική Ένωση το 1986.
