Η θερμοκρασία δωματίου είναι ένας όρος που βλέπουμε πολλές φορές σε συνταγές φαγητών. Ωστόσο γεννιέται το ερώτημα. Ποιος την προσδιορίζει και μπορεί να είναι η ίδια παντού;

Ο όρος, όπως φανταστήκατε ίσως, είναι υποκειμενικός. Η θερμοκρασία κάθε κουζίνας διαφέρει, γιατί αναφέρεται στη θερμοκρασία ενός τροφίμου που δεν το έχουμε βάλει στο ψυγείο.

Μέχρι κάποιος να τον επινοήσει, τα τρόφιμα φυλάσσονταν σε κελάρια και σίγουρα όχι στη θερμοκρασία που έχει ένα μέσο ψυγείο. Στις ΗΠΑ την δεκαετία του 1950, το ψυγείο βρισκόταν στα περισσότερα νοικοκυριά, όπου έμπαιναν τρόφιμα όπως τα αυγά και το βούτυρο, που έως τότε φυλάσσονταν εκτός ψυγείου.

Γι’ αυτόν τον λόγο, τα βιβλία μαγειρικής άρχισαν να αναφέρονται όλο και περισσότερο στη θερμοκρασία δωματίου, ώστε να την ξεχωρίσουν από την θερμοκρασία ψυγείου.

Δεν υπάρχει λοιπόν κάποια πολύ συγκεκριμένη θερμοκρασία δωματίου, αφού μια χώρα έχει διαφορετική μέση θερμοκρασία από μια άλλη. Τη δεκαετία του 1960, ο Δανός επιστήμονας Povl Ole Fanger ξεκίνησε μια έρευνα για το ποια είναι η ιδανική θερμοκρασία του ανθρώπινου σώματος σε εσωτερικούς χώρους σύμφωνα με το μεταβολισμό, τα ρούχα, τον αέρα, την υγρασία, καθώς και άλλους παράγοντες, με τα ευρήματά του να επηρεάζουν, σημαντικά, συστήματα θέρμανσης, εξαερισμού και κλιματισμού.

Η καλύτερη θερμοκρασία ενός εσωτερικού χώρου είναι διαφορετική από γεωγραφική περιοχή σε γεωγραφική περιοχή και διαφέρει ακόμα και από το φύλο ή την ηλικία κάποιου, ακόμα και αν κατοικούν στην ίδια πόλη.