Είναι σπάνιο να δεις μια αχτίδα ηλιακού φωτός σε ένα καζίνο. Τα απέραντα εσωτερικά τους γεμάτα φώτα που αναβοσβήνουν και καπνό δεν έχουν παράθυρα προς τον έξω κόσμο. Πολλοί πιστεύουν ότι αυτό γίνεται σκόπιμα, ότι είναι ένα ψυχολογικό κόλπο που παίζει το ίδιο, το οποίο, όπως λέει η παροιμία, πάντα κερδίζει.

«Θα πρέπει να ξεχάσετε πότε μπήκατε στο καζίνο και πόσο καιρό παίζετε εκεί», εξηγεί ένας από τους αυτοδιορισμένους ειδικούς στο Quora. «Για αυτόν τον λόγο, οι σχεδιαστές του καζίνο αφαίρεσαν τα παράθυρα από τη δομή του κτιρίου για να εμποδίσουν τους παίκτες να βλέπουν έξω. Γιατί το φως θα ήταν συναγερμός για σας ότι περάσετε όλη τη νύχτα στο καζίνο!».

Αυτή η θεωρία έχει αναφερθεί και στο Medium, στο YouTube και σε άλλα φόρουμ όπου οι αναφορές είναι προαιρετικές.

Η αλήθεια είναι πιο περίπλοκη. Οι υπεύθυνοι των καζίνο απορρίπτουν την ιδέα ότι συνωμοτούν για να διαταράξουν την αίσθηση του χρόνου των θαμώνων τους. (Σε ένα άρθρο για το Time Out Chicago, ο διευθυντής του καζίνο Horseshoe στο Hammond της Ιντιάνα, επεσήμανε ότι σχεδόν όλοι κουβαλούν ένα τηλέφωνο που λειτουργεί και ως ρολόι.) Αλλά οι ειδικοί στον σχεδιασμό καζίνο ήταν ανοιχτοί σχετικά με το πώς να κρατούν τους παίκτες και ορισμένες από τις προσεγγίσεις τους αποφεύγουν τη χρήση φυσικού φωτισμού.

Ο Bill Friedman, πρώην διευθυντής του Castaways and the Silver Slipper στο Λας Βέγκας, έγραψε σε ένα βιβλίο για το θέμα. Το βιβλίο που κυκλοφόρησε το 2000, είναι οργανωμένο σε 13 βασικές αρχές. Καλύπτει εξαντλητικά κάθε πτυχή του εσωτερικού σχεδιασμού του καζίνο σε περισσότερες από 600 σελίδες.

Ο Friedman προωθεί μια διάταξη που μοιάζει με λαβύρινθο που κάνει τους επισκέπτες περίεργους ως προς το τι υπάρχει πέρα ​​από την επόμενη γωνία, ενώ τους δίνει επίσης συγκεκριμένα σημεία στα οποία θα μαγευτούν από συγκεκριμένα παιχνίδια. Η γενική πρόθεση είναι να παραμείνει ο παίκτης επικεντρωμένος στις μηχανές και όχι στο ευρύτερο περιβάλλον. Όπως το έθεσε ο νευροεπιστήμονας Κόλιν Έλλαρντ, «Η προσοχή που δίνεται στους τοίχους, τα δάπεδα ή τις οροφές ενός καζίνο αντιπροσωπεύει χαμένο πιθανό κέρδος».

Έτσι τα φωτεινά ανοιχτά παράθυρα θα έρχονταν σε σύγκρουση με τη γενική μέθοδο του Friedman, αλλά το βιβλίο δεν υποστηρίζει ρητά τον αποκλεισμό τους για να παραβιάσουν το εσωτερικό ρολόι των τζογαδόρων. Ο ίδιος ο Friedman έχει πει ότι είναι «μύθος» ότι «οι υπεύθυνοι των καζίνο της Νεβάδα αφαίρεσαν τα ρολόγια και τις γυάλινες πόρτες και τα παράθυρα με το φως του ήλιου, για να χειραγωγήσουν τους παίκτες να στοιχηματίσουν περισσότερο». Αντίθετα, είπε, «ήταν οι σοβαροί παίκτες που ζήτησαν να τα αφαιρέσουν» επειδή ηθελημένα «χρησιμοποιούν μια φαντασίωση για να ξεφύγουν από την πραγματικότητα ενώ παίζουν». Εκτός από το να αποσπά την προσοχή των τζογαδόρων από το τι συμβαίνει μέσα στο καζίνο, το φυσικό φως μπορεί να δημιουργήσει μια δυσάρεστη λάμψη στα τραπουλόχαρτα και στις οθόνες των κουλοχέρηδων.

Ωστόσο, δεν χρησιμοποιούν όλα τα καζίνο την ιδέα του λαβύρινθου του Freidman. Η ανταγωνιστική ιδέα είναι η διάταξη της «παιδικής χαράς» που πρωτοστάτησε ο Roger Thomas, ο οποίος σχεδίασε το Wynn Resorts. Ξεκινώντας από τα τέλη της δεκαετίας του '90, ο Thomas σχεδίασε τα πατώματα του καζίνο ως ανοιχτούς χώρους με άνετα έπιπλα, έργα τέχνης στους τοίχους και ορχιδέες σε βάζα πάνω σε τραπέζια. Πολλά πλημμύρισαν από φυσικό φως. Αυτός ο σχεδιασμός έχει επίσης ένα στοιχείο χειραγώγησης. «Σε κάνουν να νιώθεις άνετα, φυσικά, αλλά σου υπενθυμίζουν συνεχώς να διασκεδάζεις», είπε ο Thomas στο New Yorker. Όταν οι άνθρωποι αισθάνονται χαλαροί, παίζουν περισσότερα χρήματα. Άρα η ατμόσφαιρα των σπηλαίων δεν είναι καν προαπαιτούμενο στο Βέγκας.

Ακόμη και οι σκληροί επικριτές των καζίνο δεν αναφέρονται στη θεωρία χειραγώγησης του ηλιακού φωτός. Στο βιβλίο της Addiction by Design: Machine Gambling in Las Vegas, η Natasha Dow Schüll, πολιτιστική ανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, δεν το αναφέρει καθόλου. Αντίθετα, η Schüll επέκρινε τη μη έμφαση που δίνει η βιομηχανία των τυχερών παιχνιδιών στα ζάρια, τη ρουλέτα και άλλα παιχνίδια που περιλαμβάνουν κοινωνικοποίηση και την προώθηση των κουλοχέρηδων με οθόνη βίντεο, «μια μοναχική, απορροφητική δραστηριότητα που μπορεί να αναστείλει χρόνο, χώρο, χρηματική αξία, κοινωνικούς ρόλους και μερικές φορές αίσθηση ύπαρξης».

Με άλλα λόγια, τα καζίνο έχουν καλύτερους τρόπους να διαταράξουν τις αισθήσεις των θαμώνων τους από το να τους λένε ψέματα για την ώρα.