Η Βόρεια και η Νότια Κορέα έχουν χωριστεί για περισσότερα από 70 χρόνια, από τότε που η Κορεατική Χερσόνησος έγινε ένα απροσδόκητο θύμα του κλιμακούμενου Ψυχρού Πολέμου μεταξύ δύο αντίπαλων υπερδυνάμεων: της Σοβιετικής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών.

Για αιώνες πριν από τη διαίρεση, η χερσόνησος ήταν μια ενιαία, ενοποιημένη Κορέα, που διοικούνταν από γενιές δυναστικών βασιλείων. Κατεχόμενη από την Ιαπωνία μετά τον Ρωσο-Ιαπωνικό Πόλεμο το 1905 και επισήμως προσαρτημένη πέντε χρόνια αργότερα, η Κορέα παρέμεινε υπό ιαπωνική αποικιακή κυριαρχία για 35 χρόνια, μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ξεκίνησε η διαίρεση της σε δύο έθνη.

«Το καταλυτικό περιστατικό είναι η απόφαση που πάρθηκε, χωρίς τη συμμετοχή των Κορεατών, μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών να χωρίσουν την Κορέα σε δύο ζώνες κατοχής», λέει ο Michael Robinson, ομότιμος καθηγητής Ιστορίας Ανατολικής Ασίας στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, ο οποίος έχει γράψει εκτενώς τόσο για τη σύγχρονη Κορέα όσο και για την ιστορία της.

Τον Αύγουστο του 1945, οι δύο σύμμαχοι «μόνο κατ' όνομα» (όπως το θέτει ο Robinson) μοίρασαν τον έλεγχο στην Κορεατική Χερσόνησο. Τα επόμενα τρία χρόνια (1945-48), ο Σοβιετικός Στρατός και οι πληρεξούσιοί του δημιούργησαν ένα κομμουνιστικό καθεστώς στην βόρεια περιοχή. Νότια αυτής της γραμμής, σχηματίστηκε μια στρατιωτική κυβέρνηση, υποστηριζόμενη από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ενώ οι σοβιετικές πολιτικές ήταν ευρέως δημοφιλείς στο μεγαλύτερο μέρος του εργατικού και αγροτικού πληθυσμού του Βορρά, οι περισσότεροι Κορεάτες της μεσαίας τάξης κατέφυγαν νότια του 38ου παραλλήλου, όπου κατοικεί σήμερα η πλειοψηφία του κορεατικού πληθυσμού. Εν τω μεταξύ, το υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ καθεστώς στο Νότο ευνόησε σαφώς αντικομμουνιστικά, δεξιά στοιχεία, σύμφωνα με τον Robinson.

«Ο απώτερος στόχος ήταν να φύγουν η Σοβιετική Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες και να αφήσουν τους Κορεάτες να το καταλάβουν», εξηγεί. «Το πρόβλημα ήταν ότι παρενέβη ο Ψυχρός Πόλεμος… Και ό,τι επιχειρήθηκε να δημιουργήσει μια μέση λύση ή να προσπαθήσει να επανενώσει τη χερσόνησο, ματαιώθηκε από τη Σοβιετική Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες που δεν ήθελαν να υποχωρήσουν».

Το 1948, οι Ηνωμένες Πολιτείες ζήτησαν μια ψηφοφορία υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών για όλους τους Κορεάτες ώστε να καθορίσουν το μέλλον της χερσονήσου. Αφού ο Βορράς αρνήθηκε να συμμετάσχει, ο Νότος σχημάτισε τη δική του κυβέρνηση στη Σεούλ, με επικεφαλής τον έντονα αντικομμουνιστή Syngman Rhee.

Ο Βορράς απάντησε με τον ίδιο τρόπο, εγκαθιστώντας τον πρώην κομμουνιστή αντάρτη Κιμ Ιλ Σουνγκ ως τον πρώτο πρωθυπουργό της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας (ΛΔΚ) στην πρωτεύουσα της Πιονγκγιάνγκ.

Ο Πόλεμος της Κορέας (1950-53), ο οποίος σκότωσε τουλάχιστον 2,5 εκατομμύρια ανθρώπους, ελάχιστα έκανε για να λύσει το ερώτημα ποιο καθεστώς αντιπροσώπευε την «αληθινή» Κορέα. Εντούτοις, καθιέρωσε σταθερά τις Ηνωμένες Πολιτείες ως το μόνιμο «σκοτεινό τέρας» για την Βόρεια Κορέα, καθώς ο στρατός των ΗΠΑ βομβάρδισε χωριά και πόλεις σε όλο το βόρειο μισό της χερσονήσου.

«Ισοπέδωσαν τη χώρα», λέει ο Robinson. «Κατέστρεψαν κάθε πόλη». Η ανακωχή που τερμάτισε αυτή τη σύγκρουση το 1953 άφησε τη χερσόνησο διχασμένη όπως πριν, με μια αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη να τρέχει περίπου κατά μήκος του 38ου παραλλήλου.

Σε αντίθεση με έναν άλλο διαχωρισμό της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας, υπήρξε εξαιρετικά μικρή συνεννόηση μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας από το 1953. Ο Robinson περιγράφει τα σύνορα ως «ερμητικά κλειστά», γεγονός που βοηθά να εξηγηθούν οι δραστικά διαφορετικές διαδρομές που έχουν πάρει τα δυο έθνη και το συνεχιζόμενο χάσμα μεταξύ τους.

Με συνεχείς ισχυρούς δεσμούς με τη Δύση (και μια συνεχή στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ), η Νότια Κορέα ανέπτυξε μια εύρωστη οικονομία και τις τελευταίες δεκαετίες έχει κάνει βήματα για να γίνει ένα πλήρως δημοκρατικό έθνος.

Εν τω μεταξύ, η Βόρεια Κορέα παρέμεινε ένα απομονωμένο «βασίλειο», ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση του σοβιετικού μπλοκ στις αρχές της δεκαετίας του 1990, και οικονομικά υπανάπτυκτη, καθώς και ένα εικονικό αστυνομικό κράτος που διοικείται από μια οικογένεια για τρεις γενιές.

Οι προσπάθειες του Βορρά να αναπτύξει ένα πυρηνικό πρόγραμμα έχουν επίσης αυξήσει σημαντικά τις εντάσεις με τη Νότια Κορέα και τους συμμάχους της, ιδιαίτερα τις Ηνωμένες Πολιτείες.