Οι παλαιότερες γνωστές πυξίδες κατασκευάστηκαν στη δυναστεία Χαν της Κίνας, μεταξύ 300 και 200 ​​π.Χ. Αυτά τα απλά όργανα κατασκευάστηκαν από έναν lodestone, ένα φυσικά, μαγνητικά φορτισμένο ορυκτό που, όταν αιωρείται στον αέρα από ένα κομμάτι σχοινί, δείχνει φυσικά απευθείας προς τους μαγνητικούς πόλους της Γης.

Αν και αυτοί οι μαγνητισμένοι βράχοι χρησιμοποιήθηκαν αρχικά για μαντεία, λόγω των φαινομενικά υπερφυσικών τους ιδιοτήτων, τελικά αποδείχθηκαν ένα αναντικατάστατο εργαλείο για τους ανθρώπους που ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο. Αυτές οι πυξίδες επέτρεπαν στους πλοηγούς να προσανατολίζονται μέρα και νύχτα, ακόμη και όταν ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος και άλλα καθοδηγητικά φώτα, όπως ο Πολικός Αστέρας, ήταν σκοτισμένα.

Η ίδια η Γη είναι ένας μαγνήτης με δύο μαγνητικούς πόλους, ακριβώς όπως οι μαγνήτες που έχετε κολλήσει στο ψυγείο σας, οι οποίοι δημιουργούνται από την αλληλεπίδραση μεταξύ της αξονικής κλίσης του πλανήτη, της ταχύτητας περιστροφής και της κίνησης του λιωμένου μετάλλου στον πυρήνα του. Μια πυξίδα περιέχει ένα μικροσκοπικό κομμάτι μαγνητισμένου υλικού που έλκεται από τον αντίθετο πόλο του στη Γη, ο οποίος βρίσκεται περίπου 1.600 χλμ. νότια του γεωγραφικού βόρειου πόλου, δυτικά από το νησί Ellesmere του Καναδά. Έτσι, ακόμα κι αν στέκεστε στο νότιο ημισφαίριο, η βελόνα της πυξίδας σας θα δείχνει πάντα βόρεια.

Η απάντηση λοιπόν στην ερώτηση του τίτλου εξαρτάται από το πού βρίσκεστε στο διάστημα. Η μαγνητόσφαιρα της Γης, η περιοχή γύρω από τον πλανήτη όπου κυριαρχεί η μαγνητική της δύναμη, πιστεύεται ότι εκτείνεται περίπου 37.000 χλμ. προς τον ήλιο και 370.000 χλμ. μακριά από τον ήλιο. Όσο παραμένετε εντός αυτής της ζώνης, η βελόνα στην πυξίδα σας θα εξακολουθεί να μπορεί να καταγράφει το μαγνητικό πεδίο της Γης και να σας κατευθύνει προς αυτό το σημείο στον Καναδά.

Πέρα από τα εξωτερικά άκρα της μαγνητόσφαιρας, ωστόσο, τα πράγματα γίνονται λίγο πιο περίπλοκα. Αυτό συμβαίνει επειδή η Γη δεν είναι το μόνο αντικείμενο στο ηλιακό σύστημα που παράγει μαγνητική δύναμη. Το φεγγάρι και ο Άρης έχουν μαγνητικά πεδία, αλλά είναι πολύ πιο αδύναμα από αυτά της Γης, που σημαίνει ότι θα πρέπει να πλησιάσετε πολύ κοντά σε ένα από τα δύο προτού αρχίσουν να επηρεάζουν τη λειτουργία της πυξίδας σας.

Εάν ταξιδεύετε ακόμη πιο μακριά μέσα στο ηλιακό σύστημα, η πυξίδα σας είναι πιθανό να δείχνει προς την κατεύθυνση ενός από τα δύο ουράνια αντικείμενα.

Το πρώτο από αυτά τα αντικείμενα είναι ο Δίας. Λόγω της υψηλής ταχύτητας περιστροφής του (45.000 χλμ./ώρα σε σύγκριση με τα 1.600 χλμ./ώρα της Γης) και του τεράστιου, μεταλλικού πυρήνα υδρογόνου (περίπου 1,5 φορές το μέγεθος της Γης), η μαγνητόσφαιρα του Δία είναι ισχυρότερη από οποιονδήποτε άλλο πλανητικό γείτονά μας.

Το δεύτερο από αυτά τα αντικείμενα είναι ο ήλιος, του οποίου η μαγνητόσφαιρα είναι ακόμα μεγαλύτερη και καλύπτει ολόκληρο το ηλιακό σύστημα. Αν δεν βρίσκεστε μέσα στην προσωπική μαγνητόσφαιρα ενός πλανήτη, όπως της Γης ή του Δία, η πυξίδα σας θα δείχνει προς τον ήλιο.

Ακριβώς ποιο μέρος του ήλιου είναι δύσκολο να ειπωθεί, επειδή η θέση των μαγνητικών πόλων του αλλάζει περίπου κάθε 11 χρόνια, όταν οι ηλιακές κηλίδες που παράγονται κατά το ηλιακό μέγιστο αναγκάζουν τη μαγνητόσφαιρά του να αναδιοργανωθεί. Οι μαγνητικοί πόλοι της Γης αντιστρέφουν επίσης την πολικότητα, αλλά με πολύ πιο αργό ρυθμό, αντιστρέφοντας την κάθε 30.000 περίπου χρόνια. Η επόμενη αντιστροφή πρόκειται να γίνει μέσα στους επόμενους δύο αιώνες.

Φυσικά, ενώ διαφορετικά ουράνια σώματα σίγουρα θα επηρεάσουν τη βελόνα της πυξίδας σας, αυτό δεν αφαιρεί από το γεγονός ότι μια παραδοσιακή πυξίδα είναι άχρηστη για πλοήγηση στο διάστημα, όπου οι κάτοχοι πυξίδας μπορούν να κινηθούν σε περισσότερες κατευθύνσεις από ό,τι βόρεια, νότια, ανατολή, και δύση.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι διαστημικές υπηρεσίες χρησιμοποιούν ειδικές πυξίδες γνωστές ως διανυσματικά μαγνητόμετρα, που μετρούν όχι μόνο την κατεύθυνση από την οποία προέρχεται μια μαγνητική δύναμη, αλλά και το μέγεθός της, καθιστώντας τις πιο χρήσιμες από τις αντίστοιχές τους στη Γη.