Υπάρχουν μερικά πράγματα που παίζουν εδώ, μερικά αφορούν το χαρτί, και άλλα το δέρμα σας.

Πρώτον, ποιο μέρος του σώματός σας έρχεται περισσότερο σε επαφή με το χαρτί; Σωστά, η πλειονότητα των κοψιμάτων με χαρτί γίνεται στα δάχτυλα και τα χέρια. Τα χέρια σας είναι αρκετά περίπλοκα αισθητήρια όργανα και είναι απολύτως γεμάτα με νευρικές ίνες που ονομάζονται υποδοχείς πόνου. Αισθάνονται τη θερμοκρασία, την πίεση και τον πόνο, και υπάρχουν περισσότερα από αυτά ανά τετραγωνική ίντσα στα χέρια και τα δάχτυλά σας από τα περισσότερα άλλα μέρη του σώματός σας. Οι τραυματισμοί εκεί είναι πολύ περισσότεροι από παρόμοιους τραυματισμούς αλλού. Το ίδιο μικρό χαρτί που κόβει μια περιοχή με μικρότερη πυκνότητα νεύρων, όπως, για παράδειγμα, το πόδι σας, δεν θα στείλει τόσα πολλά σήματα πόνου στον εγκέφαλό σας.

Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, δεν είναι ότι δεν μπορείτε απλά να μην χρησιμοποιείτε τα χέρια σας για λίγες μέρες μετά από κάθε κοπή χαρτιού. Έχετε πράγματα να αγγίξετε και πράγματα να σηκώσετε, έτσι ενώ το κόψιμο επουλώνεται, το δέρμα συνεχίζει να κινείται και οι άκρες της πληγής τείνουν να αποσπώνται, καθυστερώντας την επούλωση και παρατείνοντας τον πόνο.

Τα χέρια σας είναι πολύ ευαίσθητα, αλλά τότε γιατί οι κοπές χαρτιού πονάνε περισσότερο από κάποιες κοπές που γίνονται από άλλα αντικείμενα, όπως τα μαχαίρια;

Η λεπίδα ακόμη και ενός μαχαιριού τείνει να είναι πιο ίσια και κοφτερή από την εύκαμπτη άκρη ενός κομματιού χαρτιού. Όταν ένα μαχαίρι κόβει το δέρμα σας, αφήνει ένα σχετικά καθαρό κόψιμο σε σύγκριση με το χαρτί, το οποίο θα λυγίσει λίγο και θα κάνει μεγαλύτερη, πλην μικροσκοπική, ζημιά στο δέρμα. Το χαρτί κάνει επίσης μια πιο ρηχή πληγή από τους περισσότερους άλλους τραυματισμούς από κοψίματα. Ένα ρηχό κόψιμο στην επιφάνεια μπορεί να αιμορραγήσει λίγο ή και καθόλου. Χωρίς θρόμβο αίματος για την προστασία τους, τα νεύρα γύρω από το κόψιμο εκτίθενται στον αέρα και άλλους ερεθιστικούς παράγοντες, γεγονός που μπορεί να κάνει τον πόνο πιο αισθητό και να διαρκέσει περισσότερο.