Συχνά ακούμε για τα δεινά του Τρίτου Κόσμου και οι περισσότεροι από εμάς έχουμε το μερίδιό μας στα προβλήματα του Πρώτου Κόσμου. Υπάρχει όμως κάτι στο ενδιάμεσο, ένας Δεύτερος Κόσμος;
Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τους όρους Πρώτος ή Τρίτος Κόσμος για να ταξινομήσουν την ανάπτυξη των χωρών ή την ισχύ της οικονομίας τους. Αυτή είναι μια αρκετά πρόσφατη εξέλιξη και απομακρύνεται από την αρχική χρήση των όρων, οι οποίοι επινοήθηκαν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ως μέρος ενός πλέον ξεπερασμένου μοντέλου γεωπολιτικών συμμαχιών.
Ο Ψυχρός Πόλεμος και η δημιουργία του ΝΑΤΟ, αλλά και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας (μια αμυντική συνθήκη μεταξύ πολλών κομμουνιστικών κρατών στην Ανατολική Ευρώπη) χώρισαν χονδρικά τις μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις σε δύο σφαίρες με διαφορετικές πολιτικές και οικονομικές δομές. Ανατολή έναντι Δύσης, κομμουνισμός εναντίον καπιταλισμού, ΗΠΑ εναντίον ΕΣΣΔ, με το Σιδηρούν Παραπέτασμα ανάμεσά τους.
Το 1952, ο Γάλλος δημογράφος Alfred Sauvy επινόησε τον όρο «Τρίτος Κόσμος» για να αναφερθεί σε όλους τους άλλους, τις χώρες που δεν ευθυγραμμίζονται και δεν εμπλέκονται σε καμία από τις πλευρές του τμήματος του Ψυχρού Πολέμου. Με την ονοματοδοσία του Τρίτου Κόσμου, ακολούθησε ότι τα μπλοκ του Ψυχρού Πολέμου θα έπρεπε επίσης να αριθμηθούν. Οι δημοκρατικές, καπιταλιστικές χώρες εντός της δυτικής σφαίρας επιρροής έγιναν ο «Πρώτος Κόσμος.» Τα κομμουνιστικά-σοσιαλιστικά κράτη που ήταν μέρος ή συμμάχησαν με την ΕΣΣΔ έγιναν ο «Δεύτερος Κόσμος».
Αργότερα, ο όρος «Τέταρτος Κόσμος» επινοήθηκε για να αναφέρεται σε εθνοτικά ή θρησκευτικά καθορισμένους πληθυσμούς που ζουν εντός ή πέρα από τα εθνικά σύνορα, σε έθνη χωρίς κυρίαρχο κράτος και σε αυτόχθονες ομάδες που είναι νομάδες, χωρίς επαφή ή που ζουν έξω από την παγκόσμια κοινωνία.
Στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το μοντέλο των τριών κόσμων (δεν πρέπει να συγχέεται με τη διαφορετικά δομημένη Θεωρία των Τριών Κόσμων του Μάο Τσε Τουνγκ) απέκτησε περισσότερο ένα οικονομικό πλαίσιο, παρά ένα γεωπολιτικό. Ο Πρώτος Κόσμος αναφέρεται πλέον συνήθως σε δυτικά, βιομηχανοποιημένα κράτη, ενώ ο Δεύτερος Κόσμος αποτελείται από τα κομμουνιστικά και τα πρώην κομμουνιστικά κράτη. Ο Τρίτος Κόσμος εξακολουθεί να περιλαμβάνει «όλους τους άλλους», κυρίως στην Αφρική, την Ασία και τη Μέση Ανατολή, και τείνει να είναι μια λαβή για «αναπτυσσόμενα έθνη» που είναι φτωχά, λιγότερο τεχνολογικά προηγμένα, εξαρτώμενα από τις «ανεπτυγμένες χώρες» ή έχουν ασταθείς κυβερνήσεις, υψηλά ποσοστά αύξησης του πληθυσμού, αναλφαβητισμό και ασθένειες, έλλειψη μεσαίας τάξης και μεγάλο εξωτερικό χρέος ή κάποιον συνδυασμό τους.
