Ο Έλληνας ζεν πρεμιέ που έψαχνε χρόνια τον πατέρα του ‑ Το άδοξο τέλος στα 45 του
Μια ζωή σαν ταινία, με φινάλε που κανείς δεν ήθελε να δει!
Δημοσίευση 17/2/2025 | 00:18

«Ο Λευτέρης Βουρνάς νεκρός», «Αυτοκτονία-μυστήριο για τον ωραίο ζεν πρεμιέ του Ελληνικού Κινηματογράφου», «Τι κρύβει ο θάνατος του Λευτέρη Βουρνά;», «Βουτιά στο κενό». Έτσι, πριν τριανταοκτώ χρόνια, οι εφημερίδες γέμισαν με επικεφαλίδες για το τραγικό φινάλε του ηθοποιού Λευτέρη Βουρνά. Στα 45 του χρόνια, έβαλε τέλος στη ζωή του με έναν τρόπο δραματικό, σχεδόν σκηνοθετημένο, λες και επρόκειτο για την τελική σκηνή μιας τραγωδίας που δεν έγραψε ποτέ ο ίδιος, αλλά η μοίρα του.
Μια ζωή γεμάτη απώλειες
Γεννημένος το 1942, στην καρδιά του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η ζωή του Βουρνά στιγματίστηκε από τις απώλειες. Χάνει τη μητέρα του σε βρεφική ηλικία, ο πατέρας του καταλήγει πολιτικός εξόριστος στη Ρωσία, και ο ίδιος μεγαλώνει με μια ηλικιωμένη συγγενή που του προσφέρει τα υλικά αγαθά, αλλά όχι την αγάπη που χρειαζόταν.
Η αβεβαιότητα, η μοναξιά και η αδυναμία να βρει τις ρίζες του τον στοιχειώνουν. Παρ' όλα αυτά, το εντυπωσιακό του παρουσιαστικό τον οδηγεί γρήγορα στον κινηματογράφο και το θέατρο. Στα 18 του, βρίσκεται να παίζει δίπλα σε μεγάλα ονόματα, από την Ειρήνη Παπά μέχρι τον Νίκο Κούρκουλο.
View this post on Instagram
Ένας ζεν πρεμιέ σε αναζήτηση του πατέρα του
Παρά την επιτυχία του, ένα κενό τον τυραννά. Προσπαθεί να βρει τον πατέρα του, αλλά η απόσταση και οι συνθήκες δεν τον βοηθούν.
Το 1975, έπειτα από 35 χρόνια, τον συναντά για πρώτη φορά. Ο Γιάννης Βουρνάς επιστρέφει για λίγες μέρες από τη Ρωσία, μα αρνείται να μείνει. Ο Λευτέρης, γεμάτος αναπάντητα ερωτήματα, βλέπει τον πατέρα του να φεύγει ξανά. Κι αυτό, ίσως, να ήταν το τελειωτικό χτύπημα.
Η αντίστροφη μέτρηση
Το 1987, ο Λευτέρης Βουρνάς βρίσκεται σε αδιέξοδο. Μπορεί να συνεχίζει να παίζει σε θεατρικές παραστάσεις, αλλά η κατάθλιψη τον κατατρώει.
Η 1η Ιουλίου του 1987 έρχεται σαν μαχαιριά. Στην αρχή, προσπαθεί να αυτοκτονήσει με φαρμακευτικά σκευάσματα. Όταν αυτό δεν πετυχαίνει, δοκιμάζει ηλεκτροπληξία, πνιγμό και αυτοτραυματισμό. Στο τέλος, μπροστά στα ουρλιαχτά της συζύγου του, επιλέγει τη βουτιά στο κενό.
Η αυτοκτονία του γίνεται πρωτοσέλιδο. Δημοσιεύματα μιλούν για μυστήριο, φήμες για AIDS και υποθέσεις που δεν επιβεβαιώνονται ποτέ. Οι εξετάσεις δείχνουν ότι ήταν υγιής. Η αλήθεια, ίσως, να βρίσκεται αλλού: στη μοναξιά και την απώλεια που τον κυνηγούσαν μια ζωή.