Σύμφωνα με τον πλαστικό χειρουργό από το Οχάιο, Δρ Μπράιαν Ντόρνερ, μια διαδεδομένη παρανόηση για τον τομέα του είναι το από πού πήρε το όνομά του. Όπως εξήγησε σε μια ανάρτηση για το ιατρείο του, οι άνθρωποι τείνουν να υποθέτουν ότι την ονομάζουμε «πλαστική» χειρουργική απλώς και μόνο επειδή τα εμφυτεύματα στήθους είναι κατασκευασμένα από πλαστικό.
Στην πραγματικότητα, τα εμφυτεύματα στήθους κατασκευάζονται με κελύφη σιλικόνης και γεμίζονται είτε με φυσιολογικό ορό είτε με τζελ σιλικόνης. Ωστόσο δεν συμφωνούν όλοι ότι η σιλικόνη θεωρείται ακόμη και ως είδος πλαστικού: Είναι περισσότερο μια διασταύρωση μεταξύ καουτσούκ και πλαστικού. Αλλά η μεγαλύτερη παρανόηση σε αυτή την υποτιθέμενη ιστορία προέλευσης είναι ότι ο όρος πλαστική χειρουργική προηγείται της εφεύρεσης των εμφυτευμάτων στήθους κατά αρκετές δεκαετίες. Στην πραγματικότητα, προηγείται της εφεύρεσης και των συνθετικών πλαστικών.
Η λέξη «πλαστικό» προέρχεται από το λατινικό plasticus και το ελληνικό πλαστικός, που σημαίνει «κατάλληλος για χύτευση, ικανός να μετατραπεί σε διάφορες μορφές, που σχετίζονται με το καλούπι», σύμφωνα με το Online Etymology Dictionary. Όταν το πλαστικό εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη γραφή στα τέλη του 16ου αιώνα, αναφερόταν στην τέχνη του καλουπώματος ή της γλυπτικής το ρήμα πλάθω), συνήθως με πηλό ή κερί. Μέχρι τον 17ο αιώνα, οι άνθρωποι άρχισαν να το χρησιμοποιούν ως όρο για τον καλλιτέχνη που έκανε τη γλυπτική και ως τρόπο για να περιγράψουν το τελειωμένο έργο τέχνης τους. Το πλαστικό έγινε επίσης επίθετο, περιγράφοντας οποιοδήποτε εύπλαστο υλικό που μπορούσε να χυτευθεί.
Η πρώτη γραπτή καταγραφή του όρου πλαστική χειρουργική προέρχεται από ένα τεύχος του 1837 του ιατρικού περιοδικού The Lancet, το οποίο τον αποκάλεσε «έναν κλάδο της χειρουργικής στον οποίο ο χειρουργός γίνεται πραγματικός καλλιτέχνης». Με άλλα λόγια, το πλαστικό δεν αναφερόταν μόνο στο γεγονός ότι ο χειρουργός εργαζόταν με καλουπωτά υλικά. Επικαλέστηκε επίσης τη μακροχρόνια καλλιτεχνική χροιά της λέξης. Το ίδιο έκαναν και οι σχετικοί όροι όπως η ρινοπλαστική (ανακατασκευή μύτης), που άρχισαν να εμφανίζονται για πρώτη φορά σε έντυπη μορφή τη δεκαετία του 1820. Η Encyclopedia of America το περιέγραψε ως «η τέχνη της αποκατάστασης της μύτης».
Ενώ η πλαστική χειρουργική δεν πήρε τον σύγχρονο τίτλο της μέχρι τον 19ο αιώνα, οι άνθρωποι πειραματίζονταν με τη σωματική αναμόρφωση για τουλάχιστον μερικές χιλιάδες χρόνια πριν από τότε. Στην Αίγυπτο περίπου το 1200 π.Χ., για παράδειγμα, ο Ραμσής Β' έκανε μεταθανάτια επέμβαση στη μύτη.
