Υπάτιος Πατμάνογλου για το τροχαίο στο οποίο έχασε σύζυγο και παιδί: «Χωρίς βίντεο δεν θα με πίστευε ούτε ο αδερφός μου»
Για μένα θαύμα ήταν όταν χτυπηθήκαν τα δύο αυτοκίνητα, όταν βγήκα έξω και κοίταξα κάτω είδα το κινητό μου τηλέφωνο»
Δημοσίευση 6/3/2025 | 17:12

Επτά χρόνια μετά το σοκαριστικό τροχαίο με την Porsche που του στέρησε σε μια στιγμή σύζυγο και παιδί, ο Υπάτιος Πατμάνογλου, μίλησε στην εκπομπή της Ζήνας Κουτσελίνη για το δυστύχημα αλλά και τη νέα του οικογένεια.
Για το τροχαίο σε παράδρομο της Εθνικής Οδού Αθηνών – Λαμίας υποστήριξε πως αν δεν υπήρχε video δεν θα πίστευε κανείς τις συνθήκες του δυστυχήματος
«Αν δεν υπήρχε το video θα με βγάζανε τρελό αν δεν έβλεπαν το τροχαίο στην τηλεόραση. Ο πρώτος που πήρα τηλέφωνο ήταν ο πνευματικός μου να μου δώσει ευλογία και ευχή για να μπορώ να ηρεμήσω και να συντονιστώ με αυτά που βλέπω.
Ο δεύτερος που πήρα αμέσως τηλέφωνο ήταν ο αδερφός μου ο Νίκος που ήταν αστυνομικός. Και όταν του είπα πως πάρκαρα στις τουαλέτες τις δημόσιες δεν με πίστεψε γιατί ήταν πολύ καινούργιες οι τουαλέτες και δεν το γνώριζε ούτε ο αδερφός μου, και μου λέει: «Αποκλείεται να έχεις παρκάρει σε πάρκινγκ με δημόσιες τουαλέτες, έχεις βάλει το αμάξι πάνω στο δρόμο». Λέω, ώπα εδώ είμαστε τώρα. Απο την στιγμή που δεν με πιστεύει το ίδιο μου το αίμα, τί θα πούνε οι ξένοι άνθρωποι;
Επειδή είχα ένα γρήγορο αυτοκίνητο έλεγα ότι θα βάλουνε σίγουρα στο μυαλό τους ότι μπορεί να έτρεχα μαζί με τον άλλο οδηγό. Ήρθε το video και παρόλο τον πόνο μου, μου έφυγε από μέσα μου ένα βάρος.
Για μένα θαύμα ήταν όταν χτυπηθήκαν τα δύο αυτοκίνητα, όταν βγήκα εγώ απο την τουαλέτα κατ΄αρχήν δεν κατάλαβα τι έγινε. Αρχικά νόμιζα ότι έγινε έκρηξη, δεν κατάλαβα ότι χτύπησε αυτοκίνητο, το αυτοκίνητό μου. Όταν βγήκα έξω και κοίταξα κάτω είδα το κινητό μου τηλέφωνο. Είχε φύγει από το αμάξι και δεν είχε πάθει τίποτα.
Ο κόσμος που ερχόταν δεν μπορούσε να με πλησιάσει, κλαίγανε. Από το σοκ κλαίγανε. Είχε έρθει το ΕΚΑΒ και ήταν κάτι κοπελίτσες και απο την αμηχανία τους, το σοκ και τον πανικό τους, μου έδιναν τα παιχνίδια του παιδιού μου που τα είχα μέσα στο αμάξι. «Ορίστε το αυτοκινητάκι του γιου σου», λέω να το κάνω τι ρε κορίτσι μου το αυτοκίνητο; Τι μου το δίνεις;»