Το μυστήριο των «Milky Sea»: Ένα φαινόμενο που κάνει τους ωκεανούς να φωσφορίζουν
Ένα φαινόμενο των ωκεανών σαν βγαλμένο από παραμύθι
Δημοσίευση 12/4/2025 | 19:28

Το φαινόμενο «Milky Sea», ή αλλιώς «Γαλακτώδης Θάλασσα», μαγεύει τους ναυτικούς εδώ και αιώνες, με την επιφάνεια του νερού να φωσφορίζει σαν να κρύβει αστέρια στα βάθη της. Υπάρχουν αναφορές για ωκεανούς που λάμπουν από άκρη σε άκρη, δημιουργώντας εικόνες που μοιάζουν υπερφυσικές.
Το 1967, ο αξιωματικός J. Brunskill από το πλοίο SS Ixion περιέγραψε το φαινόμενο που παρατήρησε στην Αραβική Θάλασσα, σημειώνοντας ότι το φως ήταν τόσο έντονο που άλλαζε το χρώμα του ορίζοντα. Λίγα χρόνια αργότερα, το πλήρωμα του MV Westmorland έζησε μια παρόμοια εμπειρία. Ο κυβερνήτης PW Price μίλησε για μια καταπράσινη, λαμπερή θάλασσα που έκανε τη νύχτα να μοιάζει με μέρα.
Αν και το φαινόμενο είναι γνωστό εδώ και πολύ καιρό, οι επιστημονικές απαντήσεις παραμένουν περιορισμένες. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια γίνονται σημαντικά βήματα. Ο Justin Hudson, φοιτητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, συνέλεξε πάνω από 400 μαρτυρίες σχετικές με το φαινόμενο, δημιουργώντας μια βάση δεδομένων που φιλοδοξεί να βοηθήσει στην πρόβλεψή του.
Ο Hudson ελπίζει ότι αυτή η προσπάθεια θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη κατανόηση του φαινομένου και ίσως ακόμα και σε αποστολές με ερευνητικά σκάφη σε περιοχές όπου παρατηρείται, ώστε να μελετηθεί από κοντά.
Τι κρύβεται πίσω από τη λάμψη
Το φως των «γαλακτωδών θαλασσών» έχει παρομοιαστεί από ναυτικούς με τα φωσφορίζοντα αυτοκόλλητα που συχνά στολίζουν ταβάνια παιδικών δωματίων. Η έντασή του είναι τέτοια που επιτρέπει ακόμα και την ανάγνωση μέσα στη νύχτα, χωρίς άλλη πηγή φωτός.
Μερικά από αυτά τα φαινόμενα καλύπτουν περιοχές χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων και μπορούν να παραμείνουν ενεργά για εβδομάδες ή και μήνες. Τα πιο μεγάλα είναι ορατά ακόμη και από δορυφόρους, όπως αποκάλυψε μελέτη του 2021. Η επικρατέστερη επιστημονική θεωρία αποδίδει το φαινόμενο σε τεράστιες ποσότητες μικροσκοπικών βακτηρίων με την ικανότητα να παράγουν φως – γνωστά ως Vibrio harveyi. Το 1985, μια τυχαία δειγματοληψία από ερευνητικό πλοίο παρείχε τα πρώτα στοιχεία που συνδέουν αυτά τα βακτήρια με το φαινόμενο.
Ωστόσο, όπως επισημαίνει και ο καθηγητής Steven Miller, ο οποίος μελετά το φαινόμενο για δεκαετίες, υπάρχουν ακόμη πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Ποιες ακριβώς είναι οι συνθήκες που οδηγούν σε τόσο έντονη λάμψη; Είναι ένδειξη υγείας του θαλάσσιου οικοσυστήματος ή προειδοποίηση για προβλήματα;
Το Milky Sea συνεχίζει να αποτελεί έναν μαγευτικό γρίφο της φύσης. Με τα νέα εργαλεία και τις βάσεις δεδομένων, οι επιστήμονες βρίσκονται πιο κοντά από ποτέ στην αποκάλυψη των μυστικών του. Ως τότε, όμως, η θάλασσα θα συνεχίσει να προσφέρει στους τυχερούς παρατηρητές της ένα θέαμα που μοιάζει να έρχεται από τα όνειρα.
Μπορείς να μου φτιάξεις το θέμα με άλλα λόγια να μην φαίνεται καθόλου αντιγραφή, με τίτλο, υπότιτλο, μεσότιτλους: Το φαινόμενο Milky Sea, το οποίο κάνει τις θάλασσες να φωσφορίζουν μέχρι την άκρη του ορίζοντα, παραμένει εντυπωσιακό και ένα μυστήριο, ιδίως για τους ναυτικούς που έχουν δημιουργήσει μύθους και θρύλους.
«Η θάλασσα από ορίζοντα σε ορίζοντα προς όλες τις κατευθύνσεις πήρε μια λάμψη φωσφορισμού… το φεγγάρι μόλις είχε δύσει και ολόκληρη η θάλασσα ήταν αρκετές αποχρώσεις πιο ανοιχτόχρωμη από τον ουρανό», έγραψε ο J. Brunskill, ένας αξιωματικός σε ένα πλοίο που ονομάζεται SS Ixion που είχε διασχίσει την Αραβική Θάλασσα το 1967.
Σχεδόν 10 χρόνια αργότερα, ένα άλλο πλήρωμα σε ένα σκάφος με το όνομα MV Westmorland βίωσε ένα παρόμοιο συμβάν στην Αραβική Θάλασσα καθώς έπλεε μέσα από μια «μεγάλη περιοχή βιοφωταύγειας», σύμφωνα με τον κυβερνήτη του πλοίου, PW Price.
«Η θάλασσα… ήταν πράσινη και τόσο λαμπερή», έγραψε σε μια επιστολή του το 1976.
Το φαινόμενο ονομάστηκε Milky Sea από τους ναυτικούς που είχαν την τύχη να το συναντήσουν, στους ωκεανούς.
Τι λένε οι επιστήμονες
Οι επιστήμονες λένε ότι βρίσκονται ένα βήμα πιο κοντά στην πρόβλεψη, δηλαδή να υπολογίζουν πότε και πού θα εμφανιστούν αυτές οι μυστηριώδεις φωσφορίζουσα αστέρια στη θάλασσα.
Ο Justin Hudson, φοιτητής στο τμήμα ατμοσφαιρικής επιστήμης του Κρατικού Πανεπιστημίου του Κολοράντο, συγκέντρωσε πάνω από 400 γνωστές θεάσεις του φαινομένου για να δημιουργήσει μια νέα βάση δεδομένων που θα βοηθήσει τους επιστήμονες μια μέρα να φέρουν ένα ερευνητικό σκάφος σε ένα σημείο για να το μελετήσουν.
«Ελπίζω ότι με αυτήν τη βάση δεδομένων περισσότεροι άνθρωποι θα μπορέσουν να αρχίσουν να μελετούν τις «γαλακτώδεις θάλασσες» και να αρχίσουν να ξετυλίγουν αυτό το μυστήριο που υπάρχει εδώ και αιώνες», δήλωσε ο Hudson στο CCN , ο οποίος είναι ο επικεφαλής της νέας έρευνας.
«Το Milky sea» θα μπορούσε να είναι σημάδι ενός πολύ καλού, υγιούς οικοσυστήματος ή και σημάδι ενός ανθυγιεινού οικοσυστήματος, και απλά δεν το γνωρίζουμε», πρόσθεσε. «Εάν καταφέρουμε να προβλέψουμε πότε και πού θα συμβεί θα μπορούμε να αρχίσουμε να απαντάμε σε αυτές τις ερωτήσεις».
Οι παρατηρητές συχνά περιγράφουν «Milky Sea» σαν το φως των αστεριών που τοποθετούνται στις οροφές των παιδικών δωματίων.
Η λάμψη που εκπέμπει το φαινόμενο έχει αναφερθεί από τους ναυτικούς ότι είναι αρκετά δυνατή για να διαβάσουν στο σκοτάδι.
Αυτά τα γεγονότα, τα οποία μπορεί να διαρκέσουν για μήνες, εκτείνονται σε πλάτος 100.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και τα μεγαλύτερα μπορούν να φανούν από το διάστημα, σύμφωνα με μελέτη.
Αν και οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν ακριβώς γιατί εμφανίζεται αυτή η σπάνια λάμψη, είναι πιθανό να είναι ένα υποπροϊόν υψηλών συγκεντρώσεων μικροσκοπικών βιοφωταυγών βακτηρίων που ονομάζονται Vibrio harveyi, σύμφωνα με τη μελέτη.
Αυτή η υπόθεση βασίζεται σε μια τυχαία συνάντηση του 1985 από ένα ερευνητικό σκάφος που είχε συλλέξει και δοκιμάσει ένα δείγμα νερού κατά τη διάρκεια ενός συμβάντος «γαλακτώδους θάλασσας».
«Αλλά εκτός από αυτό, οι συνθήκες για το πώς σχηματίζονται και πώς άρχισαν να κάνουν ολόκληρο τον ωκεανό να λάμπει έτσι είναι ακόμα πολύ άγνωστες», δήλωσε ο Δρ Στίβεν Μίλερ, καθηγητής στο τμήμα ατμοσφαιρικής επιστήμης του Κρατικού Πανεπιστημίου του Κολοράντο. Ο Μίλερ, ο οποίος έχει μελετήσει το φαινόμενο για δεκαετίες, ήταν ο κύριος συγγραφέας μιας μελέτης του 2021 που διαπίστωσε ότι οι μεγαλύτερες «γαλακτώδεις θάλασσες» μπορούσαν να ανιχνευθούν μέσω δορυφόρων.