Το Αστέρι της Λιλιπούπολης
Ταξίδι σε περασμένες δεκαετίες
Δημοσίευση 22/3/2015 | 00:00
Το «Αστέρι της Λιλιπούπολης» είναι το νέο CD που κυκλοφορεί από τη MINOS EMI, με δημιουργούς τον Δημήτρη Μαραγκόπουλο στη σύνθεση και τη Ρεγγίνα Καπετανάκη, που υπήρξαν συνδημιουργοί των πρώτων τραγουδιών της «Λιλιπούπολης», και με τους νέους στίχους του Βασίλη Ρίσβα.
Στο CD αυτό όλα τα τραγούδια είναι νεογέννητα. Τα πρώτα τραγούδια της «Λιλιπούπολης», που αγαπήθηκαν από µικρούς και μεγάλους, δημιουργήθηκαν για µια ραδιοφωνική σειρά που επί τέσσερα χρόνια περίπου ακτινοβολούσε από το υπέροχο Τρίτο Πρόγραµµα της ΕΡΤ, που δημιούργησε ο Μάνος Χατζιδάκις στη δεκαετία του 1970.
Τα πρώτα τραγούδια για δεκαετίες ταξίδεψαν µέσα από τρεις ή τέσσερις διαφορετικές γενιές αυτόνοµα, ίσως και λίγο µοναχικά, αποκοµµένα από την εκποµπή, µεταφέροντας µέσα από τα ευφάνταστα ονόµατα των ηρώων, τα µαγικά τοπωνύµια και τους απόηχους της εκποµπής, το κλίµα αυτού του οράµατος.
Και όµως µέσα στα χρόνια αυτά ήταν σαφές ότι η «Λιλιπούπολη» δεν ήταν απλά ένα μουσείο. Ήταν ένας ζωντανός πυρήνας, ανοιχτός στο µέλλον. Ανέκδοτες ιστορίες, σενάρια, ιδέες, µελωδίες ανυποµονούσαν να ξαναγεννηθούν σε µια άλλη στιγµή και εποχή.
Έτσι, η Ρεγγίνα Καπετανάκη, που κυοφόρησε την αρχική «Λιλιπούπολη», αποφάσισε με τον Βασίλη Ρίσβα –νέο αίμα– να ανοίξουν τον φεγγίτη και να κοιτάξουν στον ουρανό. Με το τηλεσκόπιο του Δρ. Δρακατώρ να δουν το µικρό αστεράκι να ζητάει επίµονα να μας πει την ιστορία του.
Τα νέα τραγούδια, που συνέθεσε ο Δημήτρης Μαραγκόπουλος, εκφράζουν το θάρρος και την τόλµη που το Αστεράκι της «Λιλιπούπολης» απέδειξε ότι έχει. Τα τραγούδια πηγαίνουν κόντρα στο ρεύµα, όπως λέει και ένα από αυτά, σε ένα ρεύµα που θέλει το παιδί εγωιστικό και µοναχικό. Η µουσική παίρνει υπόψη τα υπαρκτά ακούσµατα των παιδιών.
Μουσικές ηλεκτρονικές, ραπ, ροκ, λάτιν, ελληνικές και κλασικές έρχονται αβίαστα στα αυτιά τους, µε µια χρήση όµως που οδηγεί στις ιδέες και στα συναισθήµατα που µας εμπνέουν.
Η «Λιλιπούπολη» έτσι αποδεικνύει για µια ακόµη φορά ότι είναι προφυλαγμένη στον δικό της µυστικό χώρο, που παραµένει ο χώρος της ελευθερίας, της φαντασίας, της τόλµης και του ουσιαστικού θάρρους: ιδιότητες που µόνο τα παιδιά έχουν και πρέπει να αγωνιστούμε να κρατήσουν στο µέλλον – όχι µόνο τα παιδιά, αλλά και εµείς µαζί τους.