Για δεύτερη χρονιά, η Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση φιλοξενεί το Fast Forward Festival (21 – 31 Μαΐου) με δράσεις εντός και εκτός Στέγης.

Πρόκειται για ένα φεστιβάλ που μας προσκαλεί να συμμετάσχουμε σε έναν κόσμο τεχνών που έρχεται.

Το Fast Forward Festival 2 περιλαμβάνει:

-βιντεοπροβολές (Chris Verdonck, Stills), όπου ανθρώπινες φιγούρες κολοσσιαίου μεγέθους –ειδικά σχεδιασμένες για την Αθήνα– προβάλλονται σε γωνιές της πόλης·

-περφόρμανς (X Apartments - Athens), με τους θεατές να ακολουθούν μια διαδρομή σε άγνωστα σημεία της πόλης και να τρυπώνουν σε διαμερίσματα και χώρους όπου θα ανακαλύπτουν περφόρμανς, εγκαταστάσεις, χορογραφίες Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, με πρωταγωνιστές σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και τους ενοίκους των σπιτιών·

-μία 6ωρη ταινία (Matthew Barney & Jonathan Bepler, River of Fundament), βασισμένη στο βιβλίο Αρχαία δειλινά του Νόρμαν Μέηλερ· το πολυαναμενόμενο έργο του διεθνούς φήμης εικαστικού Matthew Barney είναι ένα ανεπανάληπτο φιλμικό/ θεατρικό γεγονός, εκπάγλου ομορφιάς και δαιμονικής σαγήνης, απΆ όπου παρελαύνει η αφρόκρεμα της Νέας Υόρκης και συνυπάρχουν η όπερα , το θέατρο, η περφόρμανς και οι πλαστικές τέχνες·

-μια χορογραφία πλήθους (Roger Bernat, Domini Public), από το τρομερό παιδί της καταλανικής σκηνής, σαν θέατρο εκτός θεάτρου, σε μια πλατεία με πρωταγωνιστές τους θεατές, σε ένα αποκαλυπτικό τρισδιάστατο παιχνίδι, όπου οι συμμετέχοντες φορούν ακουστικά, δέχονται ερωτήσεις από μια φωνή και χωρίζονται σε ομάδες αναλόγως με τις απαντήσεις τους·

-μία παράσταση-ταινία (FC Bergman, 300 el x 50 el x 30 el), όπου το θέατρο ενώνεται με τον κινηματογράφο, καθώς η ανερχόμενη ομάδα FC Bergman στήνει επί σκηνής ένα ολόκληρο δάσος και ένα χωριό με 13 ηθοποιούς και 80 εθελοντές, Φίλους της Στέγης. Ό,τι συμβαίνει μέσα στα σπίτια του χωριού προβάλλεται ως βωβή τελετουργία σε μια μεγάλη οθόνη με αναφορές σε cult ταινίες τρόμου, αλλά και σε όλο το φάσμα του κινηματογράφου, από τον Walt Disney και τον Ingmar Bergman έως τον Roy Andersson, τον David Lynch και τον Lars von Trier, καθώς επίσης και σε χάπενινγκ, εικαστικές τέχνες και βιντεοκλίπ!

Σημείωμα Καλλιτεχνικής Διευθύντριας Fast Forward Festival

Ποιος είναι ο ρόλος της τέχνης σε περιόδους ιστορικών αλλαγών; Mπορούν οι πειραματικές καλλιτεχνικές πρακτικές να φέρουν στην επιφάνεια τις ετερογενείς όψεις μιας συνεχώς μεταλλασσόμενης κοινωνίας; Έχει τη δύναμη η σύγχρονη ανεξάρτητη σκηνή να προβάλλει μια εναλλακτική γεωγραφική αφήγηση για το κέντρο της Αθήνας; Είναι εφικτό να αρθρωθεί ένας κριτικός συλλογισμός πάνω στους μηχανισμούς ελέγχου της κοινής γνώμης μέσα από τη συμμετοχική τέχνη;

Το 2ο Fast Forward Festival εξερευνά τη διαλεκτική σχέση υβριδικών καλλιτεχνικών πρακτικών με το δημόσιο και τον ιδιωτικό χώρο. Αντισυμβατικές παραστάσεις εντός και εκτός Στέγης εισχωρούν αθόρυβα στον αστικό ιστό χωρίς προσδοκία ηχηρής παρέμβασης, αλλά με τη σεμνή φιλοδοξία να επηρεάσουν το δημόσιο διάλογο και να μας κάνουν να «δούμε» την τέχνη και την πόλη μας μέσα από μια διαφορετική οπτική γωνία. Διεθνώς καθιερωμένοι αλλά και ανερχόμενοι δημιουργοί από διαφορετικούς χώρους έκφρασης ανιχνεύουν την έννοια της κοινότητας ως εναλλακτικού τρόπου ζωής στον κυρίαρχο υπερ-ατομικισμό. Κινούμενοι στα όρια της σύγχρονης τέχνης, του κινηματογράφου, της περφόρμανς, της κοινωνικής χορογραφίας, της εγκατάστασης και του θεάτρου-ντοκουμέντου, οι καλλιτέχνες και οι ομάδες του 2ου FFF ενσωματώνουν κριτικά τις νέες τεχνολογίες στην πρακτική τους και φέρνουν στην επιφάνεια υπαρκτούς ή πιθανούς τρόπους συμβίωσης στο σύγχρονο αστικό τοπίο.

Κάτια Αρφαρά


Αναλυτικά το πρόγραμμα:

Stills | Kris Verdonck

21-31 Μαΐου 2015
Εκτός Στέγης

Δωρεάν προβολές
Χαριλάου Τρικούπη 12 | Παρνασσού & Παπαρηγοπούλου (Πλατεία Κλαυθμώνος) | Σίνα 8 & Βησσαρίωνος

22:00-1:00


Γυμνοί γίγαντες, εγκλωβισμένοι σε ασφυκτικά περιβάλλοντα, στοιχειώνουν την Αθήνα. Η πόλη γίνεται σκηνικό και οι τοίχοι εμβληματικών κτιρίων της μετατρέπονται σε ιδανικούς καμβάδες για τις μνημειώδεις «ζωντανές τοιχογραφίες» του Κρις Βέρντοκ (γενν. 1974). Ολόγυμνες ανθρώπινες φιγούρες κολοσσιαίου μεγέθους, εγκιβωτισμένες σε υπερβολικά στενούς χώρους, προβάλλονται στην πρόσοψη χαρακτηριστικών κτιρίων της πόλης. Ασφυκτιούν, σαν ηττημένοι ¶τλαντες, κάτω από το βάρος των τοίχων, της πόλης, του κόσμου, της Μνήμης, της Ιστορίας. Αργοσαλεύουν και αναρριγούν μέσα στην αναπόδραστη συνθήκη ανελευθερίας τους – ενίοτε μουρμουρίζουν, σαν μόνη παρηγοριά, μελωδίες από βαγκνερικές όπερες... Η εικόνα είναι εμβληματική και πολύσημη.

Οι «γίγαντες» του Βέρντοκ μπορούν να ιδωθούν μέσα από δεκάδες οπτικές – είναι τα παραμορφωμένα είδωλα των κατοίκων μιας πόλης, τα τοτέμ της καταπιεστικής μεγαλομανίας του φασισμού κ.ο.κ. Ο καλλιτέχνης, ανανοηματοδοτώντας τα κελεύσματα των ριζοσπαστών της δεκαετίας του 1960, ανοίγει εκ νέου τον ορίζοντα των προσδοκιών για τη σχέση τέχνης και καθημερινότητας, δημόσιου χώρου και ιδιωτικής συγκίνησης, αμφισβητούμενης και ηγεμονικής γεωγραφίας. Με σπουδές εικαστικών τεχνών, αρχιτεκτονικής και θεάτρου, ο Βέλγος δημιουργός ενσωματώνει τις καταβολές του στον υβριδικό γαλαξία του έργου του και ανασυνθέτει τους όρους «αστική παρέμβαση», «θεατρικότητα» και «εικαστικό περιβάλλον», επιδιώκοντας την αλληλεπίδραση των τεχνών και την παρεμβατική ισχύ τους στη μνήμη των πόλεων.

Σύλληψη, Σκηνοθεσία & Ήχος: Kris Verdonck 
Δραματουργία: Marianne Van Kerkhoven
 Κάμερα: Vincent Pinckaers 
Μοντάζ: Aliocha Van der Avoort
 Παραγωγή: Margarita Production για λογαριασμό του stilllab vzw
 Συμπαραγωγή: La Notte Bianca Rome (Ιταλία) 
Σε συνεργασία με: Notti Bianche Europa 2006 (Ιταλία), Kaaitheater (Βέλγιο)

Προβολή των Stills στην Αθήνα:
Έρευνα: Mαρίνα Τρουπή
 Παραγωγή: Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών – Ίδρυμα Ωνάση

X Apartments – Athens
21-24 Μαΐου 2015
Εκτός Στέγης

Διαδρομή 1η - Σημείο εκκίνησης: Καφέ «Κρικέλας», Δηληγιάννη 2 (Σταθμός Μετρό Μεταξουργείο – Έξοδος Δηληγιάννη)
Διαδρομή 2η - Σημείο εκκίνησης: Καφέ “Pronto”, Λιοσίων 161 (Σταθμός Μετρό Αττική – Έξοδος Λιοσίων 149-169)
Ώρες παραστάσεων: Πε-Κυρ 16:00-20:00 (οι διαδρομές ξεκινούν κάθε 10 λεπτά, με 2 θεατές ανά διαδρομή).
Εισιτήρια: 10 ¤ | Φοιτ. & ¶νεργοι 5 ¤

Πραγματοποιείται στα ελληνικά και τα αγγλικά

Ποιοι ζουν σε αυτή την πόλη και πώς ζουν; Τι ιστορίες κρύβουν τα σπίτια της; Ποιο είναι το αφήγημα που συντίθεται από τις ιστορίες των κατοίκων της – προνομιούχων και μη, γηγενών και μεταναστών, νέων και ηλικιωμένων; Το X Apartments προτρέπει τους θεατές να γίνουν για λίγες ώρες οδοιπόροι στην άγνωστη ιδιωτική ζώνη της πόλης, περιπατητές και ρομαντικοί flaneurs που επισκέπτονται τα σπίτια συμπολιτών τους για να συναντηθούν με τη ζωή τους σε ένα συναρπαστικό αστικό χάπενινγκ, σε ένα θέατρο της αυθεντικής κατάστασης, της εξοικείωσης, της συμμετοχής και της συνύπαρξης. Έλληνες και ξένοι σκηνοθέτες και κινηματογραφιστές, αρχιτέκτονες και εικαστικοί, ηθοποιοί και χορογράφοι διαμορφώνουν τις ιδιωτικές αυτές κατοικίες σε σκηνικούς χώρους και παρουσιάζουν επί τόπου τις περφόρμανς τους.

«Ποτέ άλλοτε το θέατρο δεν διακατεχόταν από τόση επιθυμία για πραγματικότητα» δηλώνει ο πρωτοπόρος Γερμανός επιμελητής Ματίας Λίλιενταλ (γενν. 1959), νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του Kammerspiele του Μονάχου και πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Hebbel Am Ufer (HAU) του Βερολίνου, ο οποίος στις ριζοσπαστικές παραγωγές του μεταφέρει το θέατρο από το τοπίο της ψευδαίσθησης σε εκείνο της αποκαλυπτικής εμπειρίας. Στήνοντας από το 2002 αυτή τη site-specific περιπλάνηση στα… σπίτια των άλλων, επανεξετάζει τα όρια μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου χώρου, αποικιοκρατικού και νομαδικού βίου, ατομικότητας και κοινότητας, αστικής εξερεύνησης και ψυχογεωγραφίας. Μετά τη Βυρηττό, το Γιοχάνεσμπουργκ, το Σάο Πάουλο και πολλές ακόμη πόλεις, η ιδιότυπη αυτή περιπλάνηση μας καλεί να τρυπώσουμε στο ιδιωτικό άβατο των συμπολιτών μας, με δύο διαδρομές.

Διαμερίσματα της αντιπαροχής και μεσοπολεμικά σπίτια που μαρτυρούν το πλούσιο αρχιτεκτονικό παρελθόν· χώροι κενοί και κατοικίες γεμάτες μνήμες και παλιά αντικείμενα· οικοδομές ημιτελείς και εφήμερες κατασκευές· χώροι ημι-δημόσιοι και χώροι κοινωνικού αποκλεισμού: το Χ Apartments επικεντρώνεται στις αθέατες όψεις της Αθήνας και στο σύνθετο φαινόμενο της (συγ)κατοίκισης επιχειρώντας μια εναλλακτική ανθρωπογεωγραφική προσέγγιση του αστικού ιστού της.
Οι ιστορίες αυτής της ιδιότυπης αστικής περιπλάνησης κινούνται στα όρια του ντοκουμέντου και της μυθοπλασίας, της εγκατάστασης και της περφόρμανς.

Οδηγίες για την παράσταση

Προτείνουμε να προμηθευτείτε τα εισιτήριά σας κατά τη διάρκεια της προπώλησης. Δίνεται η δυνατότητα αγοράς εισιτηρίων και στα σημεία εκκίνησης, εφόσον υπάρχει διαθεσιμότητα. Η παράσταση είναι κατάλληλη για άτομα ηλικίας άνω των 18 ετών ή για άτομα άνω των 16 ετών με τη συνοδεία ενήλικα.
Οι παραστάσεις ξεκινούν αυστηρά στις αναγραφόμενες ώρες. Παρακαλούμε να βρίσκεστε 15 λεπτά πριν από την έναρξη στο σημείο εκκίνησης. Σε περίπτωση που δεν μπορείτε να παρακολουθήσετε την παράσταση, ενώ έχετε εισιτήριο, παρακαλούμε ενημερώστε μας στο Τ. 213 017 8036. Οι παραστάσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν μόνο με συμπληρωμένο συγκεκριμένο αριθμό θεατών.

Ιδέα: Matthias Lilienthal
 Καλλιτεχνική επιμέλεια: Κάτια Αρφαρά & Anna Mülter 
Έρευνα: Πρόδρομος Τσινικόρης
 Δραματουργία: Κάτια Αρφαρά, Anna Mülter, Πρόδρομος Τσινικόρης 
Οργάνωση παραγωγής: Δήμητρα Δερνίκου
 Εκτέλεση παραγωγής: Βασίλης Παναγιωτακόπουλος 
Τεχνική διεύθυνση: Λευτέρης Καραμπίλας
 Συντονισμός: Μαρίνα Τρουπή
Παραγωγή: Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών

Συζήτηση στο πλαίσιο του Χ Apartments
«Τέχνη, πολιτική και η “κοινωνική στροφή”:
Επανεξετάζοντας το ρόλο της αισθητικής στις σύγχρονες ανθρώπινες γεωγραφίες»
Goethe-Institut Athen (Ομήρου 14-16)
25 Μαΐου 2015, 19:30

Μπορεί ένα καλλιτεχνικό έργο να αναπλαισιώσει τις καθημερινές συνθήκες ζωής χωρίς να συμβάλει στις τάσεις εξευγενισμού τους (gentrification); Ποιες είναι οι προοπτικές και τα όρια των «κοινωνικών έργων»; Πρέπει οι πρωτοποριακές καλλιτεχνικές πρακτικές να εμπλέκονται σε πολιτικά ζητήματα; Μπορεί η δημόσια τέχνη να οδηγήσει τους θεατές σε ενεργό συμμετοχή στην κοινωνία των πολιτών; Θα μπορούσαμε να φανταστούμε μια καλλιτεχνική δημιουργία που δεν είναι κοινωνικά ή πολιτικά στρατευμένη χωρίς να επιστρέψουμε στο μοντερνιστικό δόγμα του αυτοαναφορικού έργου τέχνης;

Συμμετέχουν:
Christopher Balme: Καθηγητής Θεατρικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και Πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Θεατρικής Έρευνας.
Shannon Jackson: Διευθύντρια του Καλλιτεχνικού Ερευνητικού Κέντρου και Καθηγήτρια Ρητορικής και Σπουδών Θεάτρου, Χορού και Περφόρμανς στη Σχολή Δημόσιας Πολιτικής Goldman του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ.
Επιστημονική επιμέλεια και συντονισμός: Δρ Κάτια Αρφαρά
Με την παρουσία καλλιτεχνών και συνεργατών του X Apartments.

Οργάνωση: Ινστιτούτο Γκαίτε και Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών

Matthew Barney και Jonathan Bepler
River of Fundament
22-24 Μαΐου 2015

Στέγη | Κεντρική Σκηνή 
19:00
Εισιτήρια: 10 ¤ | Φοιτ. & ¶νεργοι 5 ¤

Στα αγγλικά με ελληνικούς υπότιτλους

Γλύπτης, εικαστικός, κινηματογραφιστής και περφόρμερ, πρώην αθλητής και πρώην μοντέλο, ο Μάθιου Μπάρνυ (γενν. 1967) είναι από τους πιο ρηξικέλευθους και καταξιωμένους εκπροσώπους της σύγχρονης τέχνης. Το River of Fundament, που παρουσιάζει στη Στέγη στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας του, είναι ένα ανεπανάληπτο φιλμικό/ θεατρικό γεγονός, εκπάγλου ομορφιάς και δαιμονικής σαγήνης, συνολικής διάρκειας 350 λεπτών, που χρειάστηκε επτά χρόνια για να ολοκληρωθεί. Δεν πρόκειται απλώς για μια αβάν-γκαρντ ταινία ή video-art, αλλά για ένα υβριδικό, multimedia εικαστικό/γλυπτικό μνημείο, στα πρότυπα του βαγκνερικού ολικού έργου τέχνης, καθώς συνυπάρχουν σε αυτό η όπερα, το θέατρο, η περφόρμανς και οι πλαστικές τέχνες.

Πηγή έμπνευσης αποτέλεσε το αμφιλεγόμενο μυθιστόρημα του Αμερικανού συγγραφέα Norman Mailer, Αρχαία δειλινά (Ancient Evenings, 1983), στο οποίο η αρχαία αιγυπτιακή «Βίβλος των Νεκρών» συνδέεται με τη σεξουαλικότητα και η μετενσάρκωση με τον ερωτισμό. Ο Μπάρνυ και ο σταθερός συνεργάτης του, ο Αμερικανός συνθέτης Τζόναθαν Μπέπλερ, αναπλάθουν με απεριόριστη ελευθερία το υλικό του μυθιστορήματος, όπως και στο περίφημο, προγενέστερο έργο τους, The Cremaster Cycle.

Σημείο αφετηρίας αποτελεί η αγρύπνια στο σπίτι του νεκρού Νόρμαν Μέηλερ, απΆ όπου παρελαύνει η αφρόκρεμα της Νέας Υόρκης: ο γιος του συγγραφέα, John Buffalo Mailer (ως μετεμψύχωση του πατέρα του), οι συγγραφείς Salman Rushdie, Fran Lebowitz και Τζέφρυ Ευγενίδης, η τραγουδίστρια Debbie Harry, ο σκηνοθέτης Jonas Mekas, οι ηθοποιοί Ellen Burstyn, Elaine Stritch, Paul Giamatti και Maggy Gyllenhaal, η πορνοστάρ Bobbi Starr, η παραολυμπιονίκης (αλλά και μοντέλο) Aimee Mullins, ο 94χρονος αρχηγός της φυλής Lakota και εκατοντάδες ακόμη εμβληματικές φιγούρες της σύγχρονης αμερικανικής μυθολογίας. Η εποχή της 18ης Δυναστείας των Φαραώ εμπλέκεται με την ακμή και την παρακμή της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, το ανθρώπινο σώμα παραλληλίζεται με τις τεμαχισμένες Pontiac, οι ψυχές περνούν μέσα από ποταμούς περιττωμάτων και αχανείς λεωφόρους, θνητοί και θεοί γίνονται μύστες των πιο οργιαστικών τελετουργιών αφόδευσης και σοδομισμού, μέχρι να φθάσουν στο υπέρτατο σημείο έκστασης: την προοπτική μιας αέναης αναγέννησης.

Μια ταινία των Matthew Barney και Jonathan Bepler
Σενάριο και σκηνοθεσία: Matthew Barney
Σύνθεση και διεύθυνση μουσικής: Jonathan Bepler
Παραγωγή: Matthew Barney και Laurenz Foundation
Μετάφραση υποτίτλων: Βασίλης Δουβίτσας

Το River of Fundament προβάλλεται ανά τον κόσμο από το Manchester International Festival, εκ μέρους των καλλιτεχνών.
Παγκόσμια πρεμιέρα: BAM, Νέα Υόρκη, Φεβρουάριος 2014

1η Πράξη (1 ώρα και 55 λεπτά)

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
2η Πράξη (1 ώρα και 40 λεπτά)
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
3η Πράξη (1 ώρα και 36 λεπτά)

Roger Bernat
Domini Public
29-31 Μαΐου 2015
Εκτός Στέγης

19:00 και 21:00 | Πλατεία Κοτζιά (οδός Αιόλου, απέναντι από το Δημαρχείο)
Εισιτήρια: 10 ¤ | Φοιτ. & ¶νεργοι 5 ¤


Πραγματοποιείται στα ελληνικά και τα αγγλικά

Θέατρο εκτός θεάτρου και χωρίς ηθοποιούς. Στο δημόσιο χώρο μιας πλατείας, οι θεατές γίνονται οι πρωταγωνιστές ενός αποκαλυπτικού παιχνιδιού, η έκβαση του οποίου εξαρτάται αποκλειστικά από εκείνους.
Το έργο αυτό ανάγει τον θεατή από απλό παρατηρητή σε περφόρμερ, αλλά και παίκτη ενός τρισδιάστατου παιχνιδιού ρόλων, το οποίο αντλεί τους κανόνες του από τη στατιστική, ενώ συγχρόνως μοιάζει με ανθρωπολογικό, κοινωνιολογικό, πολιτικό και οντολογικό πείραμα.
Ο κάθε θεατής φοράει ένα ζευγάρι ακουστικά και δέχεται τις ερωτήσεις μιας φωνής. Η φωνή καλεί τους θεατές να χωριστούν σε ομάδες και υπο-ομάδες, ανάλογα με τις επιλογές τους, και τους αναθέτει ρόλους φυλακισμένων, δεσμοφυλάκων και εκπροσώπων του Ερυθρού Σταυρού σε μια διαδραστική και πέρα για πέρα αποκαλυπτική αναπαράσταση.
Οι θεατές παραμένουν βωβοί· οι χειρονομίες και οι σιωπηλές επιλογές τους, οι δράσεις και οι αντιδράσεις τους, η τροχιά τους στο χώρο είναι αρκούντως δηλωτικές. Μια παράδοξη χορογραφία του πλήθους εκτυλίσσεται στο κέντρο της πλατείας. Ο πολυβραβευμένος δημιουργός Ροζέρ Μπερνάτ στήνει από το 2008 το ιδιότυπο αυτό θέαμα σε ανοιχτούς δημόσιους χώρους, από τη Βαρκελώνη μέχρι το Ρίο ντε Τζανέιρο και από το Λονδίνο μέχρι το Τόκυο. Ποιος νιώθει έτοιμος για μια βωβή, δημόσια εξομολόγηση;

Διάρκεια: 1 ώρα 

Από τον Roger Bernat
 Συνεργαζόμενοι φοιτητές: Adriana Bertran, Aleix Fauró, Anna Roca, Sònia Espinosa, Tonina Ferrer, María Salguero 
Μουσική: W.A. Mozart, A.P. Borodin, G. Mahler, A. Dvorak, B. Smetana, J. Sibelius, J. Williams, E. Grieg, Lole y Manuel
 Επιλογή μουσικών συνθέσεων, εκτελέσεων και επεξεργασία ήχου: Juan Cristóbal Saavedra Vial
Κοστούμια: Bàrbara Glaenzel, Dominique Bernat
 Φωτογραφίες και τεχνική διεύθυνση: Txalo Toloza
Τεχνικός ψηφιακών μέσων: Aleksei Hescht
Γραφικά: Marie-Klara González 
Συντονισμός: Helena Febrés Fraylich 
Ευχαριστίες: Víctor Molina και Mia Esteve
 Με την υποστήριξη του Υπουργείου Παιδείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού της Ισπανίας

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ


Σάββατο 30 Μαΐου

Συζήτηση με τον Roger Bernat, μετά το τέλος της παράστασης που ξεκινά στις 21:00

Κυριακή 31 Μαΐου
Συζήτηση στο πλαίσιο του Domini Public
«Η δημοκρατία χθες, σήμερα, αύριο: Κρίση και προοπτικές»
Στέγη | Μικρή Σκηνή | 19.00

Όλοι σήμερα μιλούν για κρίση της δημοκρατίας. Οι παράμετροί της είναι ποικίλες και πολυεπίπεδες, καθώς αφορούν τη βαθμιαία απομάκρυνση της διαδικασίας λήψης αποφάσεων από το λαϊκό δημοκρατικό έλεγχο, την αλλοίωση και υπονόμευση των θεσμών αντιπροσώπευσης, την ανισομερή κατανομή δύναμης ανάμεσα στους πολλούς και τους λίγους, την απαξίωση του δημόσιου χώρου, αλλά και τον πολιτικό κυνισμό. Τα επίπεδα εκδήλωσης της κρίσης είναι επίσης πολλαπλά, καθώς από το τοπικό και εθνικό επίπεδο βαίνει προς εκείνο του «δημοκρατικού ελλείμματος» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πολιτικών συνεπαγωγών της παγκοσμιοποίησης. Όσο για τα συμπτώματά της, αυτά περιλαμβάνουν, ανάμεσα σε άλλα, την πολιτική αποξένωση, τη διαπλοκή, τον εξτρεμισμό και την ανάδειξη της διαπάλης μεταξύ λαϊκισμού και αντιλαϊκισμού σε αξονικό ιδεολογικό ανταγωνισμό των κοινωνιών μας. Πώς μπορούμε να αποτιμήσουμε την κρίση αυτή σήμερα; Ποια είναι η συνάρτησή της με την οικονομική κρίση; Με ποιον τρόπο εντάσσεται στη διαχρονική πορεία της εξέλιξης και των εφαρμογών του δημοκρατικού ιδεώδους; Έχουμε πλέον περάσει ανεπιστρεπτί σε ένα μεταδημοκρατικό πεδίο; Είναι ακόμα εφικτή η ανανέωση της δημοκρατίας και πώς; Αποτελεί ο λαϊκισμός απειλή ή ενδεχομένως και διορθωτική κίνηση για την αναστροφή της κρίσης της δημοκρατίας;

Συμμετέχουν:
Colin Crouch: Ομότιμος καθηγητής του βρετανικού Πανεπιστημίου του Ουώργουικ και εξωτερικό επιστημονικό μέλος του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ της Κολωνίας για τη Μελέτη των Κοινωνιών / «Πώς μπορούμε να αμφισβητήσουμε τη μεταδημοκρατία;»
John P. McCormick: Καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου / «Η σύγχρονη κρίση της δημοκρατίας και η λαϊκιστική οιμωγή»
Chantal Mouffe: Καθηγήτρια πολιτικής θεωρίας στο Πανεπιστήμιο του Ουέστμινστερ στο Λονδίνο / «Ριζοσπαστική δημοκρατία και αγωνιστική πολιτική»

Επιστημονική επιμέλεια & συντονισμός: Γιάννης Σταυρακάκης (καθηγητής ανάλυσης πολιτικού λόγου και πολιτικής θεωρίας στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης)

Toneelhuis / FC Bergman
300 el x 50 el x 30 el
29-30 Μαΐου 2015
Στέγη | Κεντρική Σκηνή
21:00
Εισιτήρια: 10 ¤ | Φοιτ. & ¶νεργοι 5 ¤
 Χωρίς λόγια

Ένα μικρό χωριό έχει στηθεί στη σκηνή. Πίσω του, προβάλλει ένα δάσος. Η μυρωδιά από το βρεγμένο χώμα και τα πεσμένα φύλλα τρυπάει τα ρουθούνια μας. Στο προσκήνιο, κάποιος ψαρεύει σε μια θολή λίμνη. Επικρατεί μια ατμόσφαιρα ανησυχίας. Ξαφνικά, ένας κάμεραμαν τρυπώνει στα έξι ξύλινα καλυβάκια. Θα προβάλλει σε γιγαντοοθόνες τα όσα παρανοϊκά εκτυλίσσονται εκεί. Η μικρή κοινότητα γευματίζει, γλεντά, ερωτοτροπεί, αυνανίζεται, φτάνει στα όρια της ψύχωσης: ένας υπερρεαλιστικός μικρόκοσμος, απΆ όπου κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει.
Δεν θα ακούσουμε ποτέ τους κατοίκους της να μιλούν. Θα τους δούμε, όμως, να ζουν υπό την απειλή μιας επικείμενης καταστροφής σε μια 55λεπτη βωβή τελετουργία θεατρικών και φιλμικών tableaux-vivants, που μιλά με τον τρόπο της σκοτεινής αλληγορίας για την οδυνηρή ομορφιά της αποτυχίας, την ήττα του ορθολογισμού και την αδυσώπητη σαγήνη των ενστίκτων. Πρόκειται για μια άκρως φιλόδοξη και πολυσυζητημένη δημιουργία αυτής της ταχύτατα ανερχόμενης νεανικής ομάδας με το αξιοπερίεργο όνομα FC Bergman (Football Club Bergman, δηλαδή Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Μπέργκμαν), η οποία ανακυκλώνει στις σκηνικές της αλληγορίες στοιχεία από cult ταινίες τρόμου της δεκαετίας του 1970, αλλά και από τις παραγωγές κινουμένων σχεδίων του Walt Disney, από το φιλμικό σύμπαν των Ingmar Bergman, Roy Andersson, David Lynch και Lars von Trier, καθώς επίσης από τα χάπενινγκ, τις εικαστικές τέχνες και τα βιντεοκλίπ!
Ο τίτλος της παράστασης αναφέρεται στις διαστάσεις που είχε, σύμφωνα με τη Βίβλο, η Κιβωτός του Νώε: 300 πήχεις μήκος, 50 πήχεις πλάτος και 30 πήχεις ύψος.

13 ηθοποιοί, 80 εθελοντές Φίλοι της Στέγης και ένα ολόκληρο χωριό επί σκηνής. Το χωριό αυτό είναι κυριευμένο από το φόβο μιας επικείμενης πλημμύρας. Ό,τι συμβαίνει μέσα στα σπίτια προβάλλεται σε μια μεγάλη οθόνη. Οι FC Bergman κάνουν παραστάσεις με μια προτίμηση στα υπαρξιακά θέματα. Βλέπουν τον άνθρωπο ως ένα ον που πιστεύει ακράδαντα στη δυνατότητα διαμόρφωσης της ζωής του, και κατΆ επέκταση του κόσμου, αλλά είναι καταδικασμένος να αποτυγχάνει κατΆ επανάληψη σε αυτή του την προσπάθεια. Αυτό που τους αγγίζει βαθύτατα δεν είναι η αποτυχία, αλλά κυρίως η ακλόνητη πίστη στη δυνατότητα επιτυχίας. Οι παραστάσεις τους δημιουργούνται συνήθως ως μια βωβή συμφωνία εικόνων που ευελπιστούν να αγγίξουν όλες τις αισθήσεις. Οι FC Bergman αντιμετωπίζουν με συμπόνια και κατανόηση τους ανήσυχους χαρακτήρες τους, ο καθένας εκ των οποίων προσπαθεί με το δικό του τρόπο να αντιπαλέψει την αμαρτωλή φύση του. Μια ζωντανή εκδήλωση παίρνει σάρκα και οστά, ένα οπτικό θέαμα ξετυλίγεται. Θέατρο και κινηματογράφος θεαματικά αλληλένδετα σε ένα θέαμα με μια γλώσσα που μιλάει απευθείας στα σπλάχνα...

Παραγωγή: FC Bergman
 Από και με τους: Stef Aerts, Joé Agemans, Bart Hollanders, Matteo Simoni, Thomas Verstraeten, Marie Vinck
Έκτακτες εμφανίσεις: Wom Verachtert, Paul Kuijer, Gert Portael, Herwig Ilegems, Shana Van Loveren, Cedric Vanden Abeele, Julia Akkermans, Bien De Moor, Marijke Pinoy, Gert Winckelmans, Ramona Verkerk, Arne Focketeyn, Greg Timmermans, Eddie Vereycken, Matthieu Sys, E.A.
Κάμερα: Thomas Verstraeten, με ευχαριστίες στον Diego Dezuttere
 Σκηνικά: FC Bergman
Κοστούμια: Judith Van Herck
 Τεχνικοί: Ken Hioco, Niels Antonissen, Kobi Gruyaert, Diederik Hoppenbrouwers, Roel Snellebrand, Philippe Dewit 
Διεύθυνση παραγωγής: Celine van der Poel 
Εκτελεστική διεύθυνση παραγωγής: Toneelhuis

Παρασκευή 29 Μαΐου
Μετά την παράσταση, συζήτηση με τους συντελεστές.