Μια ασυνήθιστη και πpοκλητική –για τα δεδομένα της εποχής– φωτογράφηση πραγματοποιήθηκε το 1929, από την πρώτη Ελληνίδα φωτογράφο, Νέλλη Σουγιατζόγλου-Σεϊραρδάρη, η οποία απαθανάτισε τη χορεύτρια Mona Paeva της Comedie Francaise να χορεύει γuμνή στον Παρθενώνα.

Το γuμνό κορμί, σε συνδυασμό με τον συμβολισμό που έχει ο Παρθενώνας για τον πολιτισμό της χώρας, ήταν αρκετά για να ξεσηκώσουν τις αντιδράσεις του κόσμου, που μέχρι τότε είχε δεχτεί με χαρά τη νεαρή φωτογράφο, η οποία λάτρευε να ασχολείται με τον αρχαίο πολιτισμό.

Όταν η διάσημη χορεύτρια βρέθηκε στην Αθήνα, η Σεϊραρδάρη την έβγαλε μια σειρά από φωτογραφίες, που δημοσιεύτηκαν στο «Illustration de Paris», όμως η κατακραυγή της εγχώριας κοινωνίας δεν άργησε να έρθει, μιας και το 1928 ο Τύπος φιλοξενούσε με κεφαλαία γράμματα σε κάθε εξώφυλλο του τίτλους που μιλούσαν για τη «βεβήλωση του αρχαίου βράχου». Η ίδια η φωτογράφος πάντως δεν δημοσίευσε τίποτα από το υλικό της, ενώ έδωσε μερικές από τις φωτογραφίες στην Paeva, όταν έφυγε από την Αθήνα.

Όπως είπε, το γuμνό ήταν κάτι που τους προέκυψε και η φωτογράφηση έγινε με άδεια, τηρώντας όλους τους απαραίτητους κανονισμούς φύλαξης του χώρου. Η φωτογράφηση δεν έγινε για να προκληθεί το σκάνδαλο ή για να κερδίσει η Σεϊραρδάρη χρήματα και δόξα, αλλά για το προσωπικό αρχείο της Paeva.

Έναν χρόνο μετά το σκάνδαλο, η φωτογράφος αποφασίζει να φωτογραφίσει την επίσης χορεύτρια από την Ουγγαρία, Lada Nikolska, ντύνοντάς την αυτήν τη φορά με αραχνοΰφαντα υφάσματα, για να αποφύγει τις αντιδράσεις. Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες όχι μόνο αποτέλεσαν τις καλύτερες φωτογραφίες της συγκεκριμένης περιόδου παγκοσμίως, αλλά έδωσαν και νέα αισθητικά κριτήρια στην Ελλάδα.

Οι δύο αυτές γuμνές φωτογραφήσεις που έκανε η Σεϊραρδάρη στην Ακρόπολη το 1928 και το 1929 αποτέλεσαν δύο από τα διασημότερα έργα της, ενώ τα σώματα που απεικονίζουν διακατέχονται από μια εσωτερική δύναμη, που ταιριάζει με το αρχαίο ιδεώδες.