Ο γνωστός hair & make up artist Πάνος Καλλίτσης και η σύζυγός του Ελενα, πριν μια βδομάδα έγιναν πρωταγωνιστές μια σοκαριστικής επίθεσης και που οι ίδιοι θα κάνουν πολύ καιρό να ξεχάσουν. Έπεσαν θύματα ληστείας, με τους κακοποιούς να μη διστάσουν να πυροβολήσουν εξ επαφής τον γνωστό επιχειρηματία, φυτεύοντάς του μια σφαίρα στο στέρνο, λίγα μόλις χιλιοστά από την αορτή της καρδιάς.

Ο Πάνος Καλλίτσης, μετά από μια πολύωρη και δύσκολη χειρουργική επέμβαση, κέρδισε τη δύσκολη μάχη για τη ζωή και αναρρώνει σε ιδιωτικό θεραπευτήριο. Ανοίγει την καρδιά του και περιγράφει μαζί με τη σύζυγό του την ημέρα εκείνη που λίγο έλειψε να τους κοστίσει την ίδια τους τη ζωή.

«Ηταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Επιστρέφαμε σπίτι απόγευμα Σαββάτου με την Ελενα. Ημασταν κουρασμένοι αλλά και χαλαροί, μια που συζητούσαμε να κάνουμε μια μικρή απόδραση στους γονείς μας στο σπίτι τους στο Λουτράκι για να αλλάξουμε λίγο παραστάσεις. Λίγα λεπτά αργότερα αποφασίσαμε να περάσουμε πρώτα από το σπίτι για να αφήσουμε και τον χαρτοφύλακα με τις εισπράξεις της ημέρας που είχαμε μαζί μας, να ετοιμαστούμε και να αποφασίσουμε αν θα φεύγαμε αμέσως ή νωρίς το πρωί. Φτάσαμε με το αυτοκίνητο στην είσοδο του σπιτιού και πήγα να μπω προκειμένου να παρκάρω. Ξαφνικά άκουσα την Ελενα έντρομη να λέει: "Ωχ! Τι γίνεται; Πάνο, την πατήσαμε, δες αυτόν που μας σημαδεύει με όπλο έξω από το τζάμι του αυτοκινήτου!”. Δεν μπορούσα να ακούσω τη φωνή του, ούτε να τον αναγνωρίσω αφού φορούσε κουκούλα. Πάγωσα. Μηχανικά έβαλα ασφάλειες στο αυτοκίνητο και ετοιμάστηκα να κάνω όπισθεν. Ημασταν, όμως, περικυκλωμένοι και δεν μπορούσαμε να κάνουμε το παραμικρό. Μου πέρασε από το μυαλό ότι θέλουν να πάρουν τα χρήματα και να φύγουν. Το μόνο που σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή ήταν η ασφάλεια της γυναίκας μου αλλά και η δική μου», είναι οι πρώτες κουβέντες που μας λέει ο Πάνος Καλλίτσης.

Τότε είναι που η Ελενα Χριστοπούλου τον είδε αιμόφυρτο. «Χάνεις κάθε επαφή με το περιβάλλον, με ό,τι συμβαίνει γύρω σου όταν βλέπεις τον άντρα της ζωής σου, στην προσπάθειά του να σε σώσει, μέσα σε λουτρό αίματος. Ενιωσα ότι χάνω τις αισθήσεις μου. Θυμάμαι σαν σε χρόνο κινηματογραφικό να περνάνε όλα από μπροστά μου και μετά... μαύρο. Βλέποντας τον Πάνο να προσπαθεί να κρατηθεί όρθιος και να μην μπορεί, έβαλα τις φωνές, μια που είχα τραυματιστεί ελαφρά. Ευτυχώς ήρθε αμέσως το ΕΚΑΒ και μας μετέφεραν στο νοσοκομείο. Θυμάμαι να λέω με όση δύναμη μου είχε απομείνει: "Εγώ είμαι καλά. Γιατρέ, σώστε τον, σας ικετεύω. Πάνο, κουράγιο, θα τα καταφέρεις αγάπη μου. Πάνο, πρέπει να ζήσεις, δεν γίνεται να σε χάσω...". Για μένα εκείνη τη στιγμή είχε σημασία μόνο να σωθεί ο Πάνος», λέει η σύζυγός του.

Θα ακολουθήσουν δραματικές ώρες αγωνίας, με τον πολύ σοβαρά τραυματισμένο Πάνο Καλλίτση στο χειρουργείο να δίνει μάχη ζωής. Η επέμβαση ήταν δύσκολη και πολύωρη. Οι γιατροί έκαναν τα αδύνατα δυνατά να αφαιρέσουν τη σφαίρα που είχε σφηνωθεί λίγα μόλις χιλιοστά από την κεντρική αορτή. Οι ελπίδες και οι προσευχές όλων στην αίθουσα αναμονής ήταν να γίνει καλά. Ευτυχώς οι προσπάθειες των γιατρών έπιασαν τόπο και ο θάλαμος με τους γονείς του Πάνου, την αδελφή του, την τραυματισμένη σύζυγό του και τους στενούς συγγενείς τους που έσπευσαν αμέσως να συμπαρασταθούν στην οικογένεια μετατράπηκε σε χώρο γιορτής.

«Ζω απλά από θαύμα. Ξέρω ότι ακούγεται λίγο κάπως όλο αυτό, αλλά το πιστεύω. Εγώ έχω μια σφαίρα στην καρδιά, η οποία τη διαπέρασε στρίβοντας χωρίς καν να την αγγίξει, ούτε πνεύμονα ούτε τίποτα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι απλά στάθηκα τρομακτικά τυχερός. Οι γιατροί μου όλοι έχουν μείνει σοκαρισμένοι γιατί έχω πύλη εισόδου από την καρδιά. Για την Αστυνομία και τους χειρουργούς θεωρούμαι δολοφονημένος και ότι ζω για κάποιον άλλο λόγο, τον οποίο, όπως μου λένε χαρακτηριστικά, μόνο εγώ ξέρω», σημειώνει ο ίδιος. Προσπαθεί να αφήσει πίσω του τον εφιάλτη που βίωσε. «Δεν έχω άλλη επιλογή. Θα γίνω πολύ γρήγορα καλά και θα συνεχίσω να ζω και να κάνω αυτό που κάνω. Απλά με στεναχωρεί που ορισμένοι βρήκαν την ευκαιρία να κανιβαλίσουν το θέμα. Εγώ βεβαίως δεν παρακολουθώ τίποτε γιατί δεν θέλω, αλλά μαθαίνω ότι λέγονται υπερβολές και πράγματα ανυπόστατα. Ούτε ομήρους μάς κράτησαν, ούτε χρηματοκιβώτια έχουμε σπίτι μας, ούτε χρωστάμε σε κανέναν και σίγουρα καμία σχέση δεν έχουμε με υπόκοσμο, μπράβους, νονούς της νύχτας και τα συναφή. Είμαι ένας σκληρά εργαζόμενος άνθρωπος, αναγνωρίσιμος λόγω της φύσης της δουλειάς μου που έχει να κάνει με επώνυμους. Οι πελάτες μου είναι πλούσιοι, όχι εγώ. Θέλω μέσα από αυτή την κουβέντα που κάνουμε μαζί να πω ότι πρόκειται για ξεκάθαρη επίθεση με σκοπό να μας πάρουν τον χαρτοφύλακα που είχαμε μαζί με τις εισπράξεις της ημέρας. Δεν ξέρω, μπορεί να με παρακολουθούσαν», θα πει και θα επαναλάβει την εκτίμησή του ότι επρόκειτο για ληστεία: «Δεν είχα καμία αίσθηση ότι με παρακολουθούσε κάποιος τον τελευταίο καιρό. Γενικά είμαι άνθρωπος τρομακτικά παρατηρητικός, προσεκτικός, άλλωστε ήμουν πάντα έτσι. Δεν είμαι καθόλου προκλητικός, δεν κάνω δημόσιες εμφανίσεις από δω κι από κει. Δυστυχώς η δουλειά μου με αναγκάζει να είμαι αναγνωρίσιμος γιατί βγαίνω στην τηλεόραση. Τέλος πάντων, ευχαριστώ όλους πάρα πολύ για τη στήριξη και το ενδιαφέρον τους. Μου χαρίστηκε η ζωή και είμαι ευγνώμων στον Θεό γιΆ αυτό», καταλήγει ο Πάνος Καλλίτσης.

Το who is who του στυλίστα με τα μαγικά χέρια

Ποιος είναι όμως ο make up artist που μεταμορφώνει τις γυναίκες σε ντίβες και οι πιο διάσημες Ελληνίδες αφήνονται τόσα χρόνια στα μαγικά του χέρια; Ελένη Μενεγάκη, Δούκισσα Νομικού, Τζένη Μπαλατσινού, Ολγα Κεφαλογιάννη και τόσες άλλες διάσημες και όμορφες κυρίες έχουν συνεργαστεί μαζί του.

Η ζωή του είναι γεμάτη λάμψη. Κάνει αυτό που αγαπά, βγάζει λεφτά για να συντηρεί αξιοπρεπώς την οικογένειά του και ευγνωμονεί τον Θεό για όσα έχει κατακτήσει. Ο Πάνος Καλλίτσης γεννήθηκε σε ένα σπίτι γεμάτο γυναίκες παρατηρώντας τον πατέρα του που ήταν επιδέξιος κομμωτής. Από αυτόν πήρε το μικρόβιο της ομορφιάς.«Ημουν ο βενιαμίν της οικογένειας και αυτό με βοήθησε να πάρω πολλή αγάπη από τις γυναίκες και να ξέρω πώς μπορώ να την ανταποδίδω. Νιώθω τις γυναίκες, τις αισθάνομαι, τις ακούω, και αυτό είναι μεγάλο προτέρημα όσον αφορά στη δουλειά μου», θα πει σε παλαιότερη συνέντευξη στο «People». Από μικρό παιδί ακόμα είχε αποφασίσει να ακολουθήσει το ταλέντο του. Ο Πάνος Καλλίτσης μετράει περίπου 20 χρόνια στον χώρο της ομορφιάς και ο ίδιος έχει δηλώσει ότι η δουλειά του είναι η ζωή του. «Εχω γεννηθεί για να κάνω αυτή τη δουλειά. Η δουλειά μου είναι η μεγάλη μου καψούρα», έχει πει στο παρελθόν δημόσια. Τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του πορείας ξεκίνησε ως κομμωτής, ενώ λίγο καιρό αργότερα ασχολήθηκε και με το μακιγιάζ. Με τη σύζυγό του, Ελενα Χριστοπούλου, η οποία τραυματίστηκε ελαφρά από τη δολοφονική επίθεση που δέχθηκαν έξω από το σπίτι τους, παντρεύτηκαν το 2011, μετά από 3,5 χρόνια σχέσης, με κουμπάρα την Ελεονώρα Μελέτη.

Η Ελενα Χριστοπούλου, booker μοντέλων στο παρελθόν, περιγράφει πώς γνώρισε τον άντρα της ζωής της: «Κάποια στιγμή με πήρε τηλέφωνο η συνεργάτις μου, Ξένια Κόντου, από ένα στούντιο όπου φωτογραφιζόταν η Εύη Αδάμ και ο Πάνος επιμελούνταν το μακιγιάζ και τα μαλλιά. Μου λέει: “Πρέπει να γνωρίσεις τον Καλλίτση. Δεν ξέρω πώς μου έσκασε. Πιστεύω ότι με αυτόν τον τύπο θα είστε μαζί”. Δεν γνωριζόμασταν καν με τον Πάνο τότε. Κάποια στιγμή βγήκαμε μαζί με μεγάλη παρέα. Δεν γίναμε αμέσως ζευγάρι, το ταλαιπωρήσαμε λίγο, υπήρξε πολύ πιπέρι πριν, αλλά καταλήξαμε μαζί». Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Πάνος Καλλίτσης γίνεται στόχος επίθεσης από αγνώστους ή κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του. Περίπου δέκα χρόνια πριν, όταν συνεργαζόταν με το MEGA, και πιο συγκεκριμένα με την εκπομπή της Ελενας Κατρίτση «Prive», άγνωστοι τον απήγαγαν και χάθηκαν για κάποια 24ωρα τα ίχνη του.

Τρεις σφαίρες καρφώθηκαν στο σώμα του Πάνου Καλλίτση ανήμερα των Τριών Ιεραρχών, προκαλώντας σοκ όχι μόνο στον κύκλο της ελληνικής σόουμπιζ, αλλά σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.

Τι θα μπορούσαν οι άγνωστοι δράστες της επίθεσης να θέλουν από τον Πάνο Καλλίτση, έναν από τους πιο γνωστούς Ελληνες κομμωτές και μακιγιέρ; Ζωντανός σαν από θαύμα και ύστερα από μια πολύωρη χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση των βλημάτων από το σώμα του, ο Πάνος Καλλίτσης μιλά στο «ΘΕΜΑ». Χωρίς δισταγμούς δέχεται να επιστρέψει νοερά στη στιγμή της επίθεσης, αλλά και να εξηγήσει γιατί το όλο περιστατικό αποτελεί αίνιγμα, κυρίως για τον ίδιο.

- Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που είπες όταν η σφαίρα σε βρήκε στο στέρνο;

Ο άγνωστος με σημάδεψε σε ένα σημείο που σημαίνει πολλά για μένα, γιΆ αυτό και αμέσως ένιωσα ότι με πείραξε η πρόθεσή του. Ασυναίσθητα μου βγήκε η φράση: «Στην καρδιά, ρε;». Ολο αυτό μου έδωσε δύναμη για να σπρώξω τον δράστη και να βρει η γυναίκα μου την ευκαιρία να βγει έξω, να φωνάξει και να γίνει σαματάς. Μετά μου έριξαν άλλες δύο σφαίρες στα πόδια για να πέσω, εγώ όμως δεν έπεσα ποτέ. Το ασθενοφόρο με βρήκε όρθιο.

- Τι εννοούσες μιλώντας για την καρδιά;

Η καρδιά είναι το μόνο πράγμα που με συγκινεί.

- Ηρθε κάποια συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό σου τη στιγμή που είδες ένα όπλο να σε σημαδεύει και κατόπιν όταν ένιωσες τον πόνο από τον πυροβολισμό;

Δεν είδα κάτι από τα συνήθη που βλέπουν όσοι έρχονται αντιμέτωποι με τον θάνατο, για να έναν πολύ απλό λόγο. Δεν πίστεψα ούτε στιγμή ότι θα πεθάνω.

- Τι άλλο θυμάσαι;

Υπάρχει μια περίεργη ενέργεια που από κάπου την αντλώ, κάτι με φέρνει σε επαφή με μια υπέρτατη δύναμη. Πριν από λίγο ήρθε ο γιατρός του ασθενοφόρου και μου λέει: «Είσαι ο ήρωάς μου». Είχα δεχτεί τρεις σφαίρες, μία στην καρδιά και δύο στα πόδια, αιμορραγούσα, αλλά δεν έπεσα ποτέ.

- Είχες διαρκώς τις αισθήσεις σου;

Oχι μόνο τις είχα, αλλά βρήκα το κουράγιο και τη δύναμη να κατευθύνω τη γυναίκα μου, την Ελενα, σε όσα έπρεπε να κάνει. Της έλεγα «πάρε την αστυνομία, πάρε το ΕΚΑΒ, πάρε την αδελφή μου». Νιώθω ότι έχω μια δύναμη και μια αταραξία που από κάπου την αντλώ. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στη δουλειά μου. Βάζω ενέργεια και ψυχή, στη ζωή μου δεν κάνω τίποτα διεκπεραιωτικά. Εγινε όλο αυτό και εγώ δεν ένιωσα ούτε στιγμή ότι θα φύγω.

- Τι είπες μόλις άνοιξες τα μάτια σου μετά το πολύωρο χειρουργείο;

Ηταν εδώ ο Κρατερός Κατσούλης, η γυναίκα μου, μαζί με κάποιους πολύ καλούς φίλους και εγώ τους ρωτούσα: «Πείτε μου, είμαι καλά;». Φάνταζε σαν όνειρο όλο αυτό.

- Και τώρα;

Tα βράδια μελαγχολώ και σκέφτομαι ότι έχω τρία βαθιά χτυπήματα από των Τριών Ιεραρχών. Προβληματίζομαι μήπως δεν άξιζα όλη αυτή την τύχη και φύγω κάποια στιγμή απλά από την καρδιά μου.

«Πιστεύω στον Μεγαλοδύναμο»

- Είσαι θρήσκος;

Πιστεύω σε κάτι ανώτερο, στον Μεγαλοδύναμο και όχι στην εξουσία της Εκκλησίας. Σαφώς και πιστεύω.

- Υπήρξε πλημμύρα μηνυμάτων από τους φίλους σου.

Ολα αυτά εγώ τα παίρνω πολύ διαφορετικά από ό,τι ο πολύς κόσμος. Οπως ο Θεός στέλνει τους σεισμούς για να αλλάξει στη Γη πράγματα, έτσι μου έφερε και εμένα μια δόνηση για να έρθουν στη ζωή μου πάλι άνθρωποι που τους είχα χάσει για κάποιο λόγο. Ατομα τα οποία μπορεί να αγαπούσα αλλά δεν τα έβλεπα γιατί κάτι μικρό, μια βλακεία μπορεί να είχε συμβεί, κάτι που σε κάνει να μην τολμάς να σηκώσεις το τηλέφωνο. Υπάρχει ένας εγωισμός και τα κλασικά «ξέρεις ποιος είμαι εγώ και ποιος είσαι εσύ» κ.λπ. που λέμε συνήθως. Αν υπάρχει αγάπη, όλα αυτά είναι στΆ αλήθεια περιττά.

- Ποιο είναι το πιο συγκινητικό μήνυμα που πήρες;

Δεν ξεχωρίζω κάποιο. Αυτό που εισέπραξα είναι πολύ αληθινό. Ολο αυτό που ζω είναι ονειρικό. Μεγαλώνω μαζί με κάποιους ανθρώπους κι αυτό μου αρέσει. Μεγαλώνουμε όμορφα και μέσα από μια πνευματικότητα, η οποία κρατά ψηλά τον πήχη ακόμη και στις δυσκολίες. Κάποιοι στη δουλειά μού λένε ότι είμαι ο Μπρους Γουίλις από το «Die Hard», ότι έχω στα μάτια τους την εικόνα του άφθαρτου.

- Ο θάνατος σε φοβίζει;

Θα ήμουν ψεύτης να απαντήσω αρνητικά, ωστόσο θα το επαναλάβω: στη συγκεκριμένη φάση δεν φοβήθηκα καθόλου, καθώς δεν πέρασε στιγμή από το μυαλό μου ότι θα πεθάνω. Εξάλλου, είναι η τρίτη φορά που έρχομαι αντιμέτωπος με τον θάνατο.

Oι έντονες καταστάσεις και τα ΜΜΕ

- Ειπώθηκαν πολλά στα ΜΜΕ τις τελευταίες ημέρες για μια παλαιότερη απαγωγή. Τι ακριβώς είχε συμβεί τότε;

Ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά, τα οποία ξεπερνούν και τα πιο τρελά αστυνομικά σενάρια, απέχοντας πολύ από την πραγματικότητα. Πρόκειται για απλή συγκυρία. Το 2004 με είχαν απαγάγει τέσσερις Αλβανοί έξω από το κέντρο όπου εμφανιζόταν η Χάρις Αλεξίου με την οποία συνεργαζόμουν. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος πολύ πράος, με πολύ ήσυχη και κανονική ζωή, που μου αρέσει πάρα πολύ η φύση, έχω μποστάνια και καλλιεργώ τη γη κ.λπ. Οσο κι αν η ζωή μου φαντάζει λαμπερή λόγω επαγγέλματος και των διάσημων με τους οποίους συνεργάζομαι τακτικά, η ψυχή μου βρίσκει χαρά σε πολύ απλά πράγματα. ΠαρΆ όλα αυτά, μου συμβαίνουν πολύ έντονες καταστάσεις. Εχω περάσει π.χ. τη λοίμωξη Φουρνιέ, μια πολύ βαριά ασθένεια, από την οποία πέθανε πριν από κάποια χρόνια ο Γιάννης Κυράστας. Εγώ επέζησα περνώντας στα ιατρικά χρονικά ως μοναδική περίπτωση επιβιώσαντος.

- Υπάρχει κάποια εξήγηση για την τελευταία απόπειρα;

Oχι, αλλά αυτή τη φορά είμαι διατεθειμένος να το ψάξω μέχρι τέλους. Σίγουρα το τότε δεν συνδέεται με το τώρα. Κάρμα; Ποιος ξέρει; Ισως. Είμαι σαν κάποιον που μπορεί να μην έχει καπνίσει ποτέ του και πεθαίνει μέσα σε δυο μήνες από καρκίνο του πνεύμονα.

- Κάποιοι είπαν ότι η επίθεση που δέχτηκες σχετίζεται με ναρκωτικά, τοκογλυφίες κ.ο.κ. Σε ενοχλούν όλα αυτά που ειπώθηκαν αυτές τις μέρες από άτομα που ούτε καν σε ξέρουν;

Οποιος με ξέρει γνωρίζει ότι δεν καπνίζω και δεν πίνω. Οι φίλοι μου διαμαρτύρονται που δεν τους ακολουθώ ούτε στο ένα ποτήρι κρασί. Δεν έχω πιστωτικές κάρτες, δεν χρωστάω, δεν έχω δάνεια και δεν έχω μπει ποτέ στον «Τειρεσία». Συνεργάζομαι πολύ με το εξωτερικό και εκεί ελέγχονται τα πάντα. Είμαι άνθρωπος που πιστεύει πολύ στην ηθική και την αλήθεια και κοιτά τους ανθρώπους στα μάτια. Οποιος με ζει καθημερινά, ξέρει. Δεν έχω κάνει κακό σε κανέναν. Δεν έχω πειράξει άνθρωπο γιατί δεν είναι η φιλοσοφία μου αυτή. Τη δουλεύω την Κλωθώ, τη μοίρα που σχετίζεται με το κάρμα. Από εκεί και πέρα δεν με αφορά τι λένε ο ένας κι ο άλλος, που έχουν άποψη χωρίς καν να γνωρίζουν.

- Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις μόλις βγεις;

Θέλω να έχω τη ρουτίνα μου. Θέλω να ξυπνάω στο σπίτι μου το πρωί και να βλέπω το βουνό μου, τον λόφο του Λυκαβηττού στο οποίο έχω συμβάλει πολύ για την ανάπλασή του και να επιστρέψω στη δουλειά μου. Δεν είμαι άνθρωπος με απωθημένα, για να πω ότι θα αγοράσω κάτι ή θα κάνω ένα ταξίδι. Είμαι χορτάτος.

- Σκοπεύεις να χαίρεσαι πλέον περισσότερο την καθημερινότητά σου;

Tη χαιρόμουν και πριν. Εχω την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τη δουλειά μου, τις εικόνες μου, τις δημιουργικές μου στιγμές. Βιώνω τη χαρά της κάθε στιγμής με πολύ απλά πράγματα. Ακόμη κι αν με κρατούσαν όμηρο μέσα στο σπίτι μου, οι απαγωγείς δεν θα έβρισκαν μέσα αυτά που πίστευαν ότι θα βρουν. Δεν έχω ακριβά ρολόγια, ενώ για να πάρω ένα μονόπετρο στη γυναίκα μου, έδωσα αγώνα και τελικά δεν της το πήρα, αφού εκείνη επέμενε ότι δεν της αρέσουν τα αληθινά δαχτυλίδια, αλλά τα μεγάλα εντυπωσιακά φο. Η Ελενα είναι η προσωποποίηση του υψηλού γούστου και του στυλ.

- H Eλενα, η οποία παλαιότερα είχε διατελέσει μάνατζερ μοντέλων με δικό της πρακτορείο, τι ρόλο παίζει στη ζωή σου;

Είναι συνοδοιπόρος, alter ego, είναι μαζί μου, είναι το «ατομάκι» μου. Είμαστε αληθινά μαζί παντού. Βλέπουμε τον ορίζοντα και εστιάζουμε ακριβώς στο ίδιο σημείο. Σαν να κοιτάμε μια βιτρίνα και να ζουμάρουμε με τα μάτια στα ίδια παπούτσια.

- Τι σου άφησε όλη αυτή η περιπέτεια;

Oτι τώρα πια η ζωή μας θέλει προσοχή. Ξέρω ότι μπορεί να είμαι στόχος, ότι σε κάποιους η ζωή μου ίσως να μοιάζει αστραφτερή και να με στοχοποιούν, αλλά αυτό δεν θα με κάνει να χάσω την αλήθεια μου και τη χαρά της καθημερινότητας. Είμαι boho (σ.σ.: μποέμ) τύπος, δεν μου αρέσει να με καταπιέζουν και να χάνω την αίσθηση της ελευθερίας. Θα προσέχω, αλλά εξακολουθώ να είμαι ελεύθερος. Θα συνεχίσω να ανοίγω τα παράθυρα και να ρουφώ τις μυρωδιές από τις νεραντζιές του δρόμου.

- Είναι αλήθεια ότι και ο πατέρας σου ήταν γνωστός κομμωτής που χτένιζε όλη την καλλιτεχνική Αθήνα;

Eίχε το κομμωτήριό του στον Πειραιά και παράλληλα δούλευε για τον ελληνικό κινηματογράφο. Εκανε ταινίες και ήταν ο προσωπικός κομμωτής του Βοσκόπουλου, του Διονυσίου, της Αλιφέρη, της Μαρινέλλας. Είχε επιμεληθεί επίσης το look της Ρένας Παγκράτη που έγινε το σήμα κατατεθέν της. Αυτή την τεράστια φράντζα της Παγκράτη την είχε εμπνευστεί καθώς η ηθοποιός εκείνη την εποχή αντιμετώπιζε πρόβλημα με τα μαλλιά της.

Η γνωριμία με τους διάσημους

- Αρα τους διάσημους της εποχής τους γνώριζες προσωπικά από παιδί;

Μεγάλωσα και γαλουχήθηκα με αυτούς. Οι περισσότεροι ήταν άνθρωποι που μπαινόβγαιναν στο σπίτι μας. Δεν με εντυπωσιάζουν τα μεγάλα ονόματα, γιατί πάντα μου ήταν πολύ οικεία. Με την Τζωρτζίνα, την κόρη της Μαρινέλλας, μεγαλώσαμε μαζί. Ηταν η καλύτερή μου φίλη.

- Δούλευες από μικρός στο κομμωτήριο του πατέρα σου;

Τα καλοκαίρια, κυρίως, επειδή ήθελα να βοηθήσω. Αν με ρωτήσεις από πότε ήθελα να κάνω αυτή τη δουλειά, θα σου έλεγα από πάντα. Ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι μπορώ να κάνω κάτι άλλο, παρόλο που συγχρόνως ζωγράφιζα στο χαρτί με κάρβουνο. Αργότερα ασχολήθηκα και με το μακιγιάζ. Είχα την αίσθηση ότι ζωγράφιζα τα πρόσωπα τονίζοντάς τους τα χαρακτηριστικά και αλλάζοντάς τους σχήμα. Ο,τι έκανα στο χαρτί με το κάρβουνο, το έκανα και στα πρόσωπα.

- Ξεκίνησες την καριέρα σου δουλεύοντας επί χρόνια σε περιοδικά και διαφημιστικές εταιρείες. Πώς πήρες την απόφαση πριν από περίπου τέσσερα χρόνια να ανοίξεις τον δικό σου χώρο;

Γιατί δεν ήθελα να επαναλαμβάνομαι. Ενιωθα βαθιά μέσα μου ότι όλο αυτό είχε κάνει τον κύκλο του, είχε αρχίσει η φθορά του συστήματος, με αποτέλεσμα να μη γίνονται πρωτοποριακές δουλειές κι εγώ να αναπαράγω τον ίδιο τον εαυτό μου. Ο χώρος μού ζητούσε να κάνω πράγματα που έκανα πριν από 7 ή 8 χρόνια και έτσι είχα χάσει το ενδιαφέρον μου.

- Εν μέσω κρίσης ανοίγεις τον δικό σου χώρο στο Χαλάνδρι, κάνοντας την πιο υψηλή επαγγελματική σου πτήση. Δεν φοβήθηκες το ρίσκο;

Είμαι ένας άνθρωπος που προτιμά να ζει στο «λευκό» παρά στη μαυρίλα. Εχουν περάσει δύο ημέρες από το χειρουργείο με βαθιά τραύματα από τρεις σφαίρες και παρΆ όλα αυτά επικρατεί χαρά στην κλινική και στο δωμάτιό μου. Καταφτάνουν για να με επισκεφθούν φίλοι που είναι κλαμένοι και φεύγουν γελώντας. Τους φτιάχνω τη διάθεση. Βλέπω πάντα τη θετική πλευρά των πραγμάτων, χωρίς καμία δόση υπερβολής. Εχω ως στάση ζωής τον ανθρωπισμό, θέλω να βγάζω το καλό από τους ανθρώπους, μια και όλοι το κρύβουμε μέσα μας. Αλλωστε, παρά την επαφή μου με μοντέλα και σταρ με τους οποίους συνεργαζόμουν, με γοήτευε πάντα η επαφή με τους απλούς ανθρώπους. Επομένως, η κρίση δεν παίζει κανέναν ρόλο, αλλά το ποιος είναι ο καθένας και πόσο πιστεύει αληθινά σε αυτό που θέλει να κάνει.