Είναι Μάρτιος του 1968. Το δικτατορικό καθεστώς κοντεύει να κλείσει ένα χρόνο ζωής. Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος διοργανώνει ομιλία στις 30 Μαρτίου στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο (Παλαί ντε Σπορ) και προσκαλεί κυρίως τους αγρότες να ακούσουν την ομιλία του. Εκείνοι θα ανταπεξέλθουν στο κάλεσμά του και θα γεμίσουν το στάδιο από πολύ νωρίς.

Στην ομιλία που ακολουθεί, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος λάνσαρε για πρώτη φορά ένα σύνθημα που ακούγεται μέχρι και σήμερα στη χώρα. Ήταν το περίφημο, «Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών», ένα σύνθημα που εκείνη την εποχή θεωρήθηκε εύηχο και παρέμεινε το κυρίαρχο σύνθημα του δικτατορικού καθεστώτος. Η επανάληψη του Ελ- (Ελλάς, Ελλήνων) ήταν η υπαίτια για το εύηχο του συνθήματος ενώ το τρίπτυχο πατρίδα, λαός, θρησκεία ήταν ο λόγος της επιτυχίας και της καθιέρωσής του.

Η φράση που συνήθως προηγείτο, έδινε ακόμα μεγαλύτερο στόμφο αλλά και σημασία στο σύνθημα: «Υπάρχει το ιδανικόν και το ιδανικόν είναι ένα. Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών». Από εκείνη τη στιγμή, η χούντα των συνταγματαρχών χρησιμοποίησε κατά κόρον το σύνθημα, είτε σε εκδηλώσεις του καθεστώτος, είτε στα φίλα προσκείμενα ραδιόφωνα και τηλεόραση.

Η προπαγάνδα του συνθήματος υπέρ του καθεστώτος δεν σταματούσε εκεί, αφού το σύνθημα χρησιμοποιήθηκε και στον βηματισμό των ενόπλων δυνάμεων αλλά και στα κέντρα των νεοσύλλεκτων. Χρησιμοποιήθηκε ακόμα σε γυμνάσια, σε εισόδους πόλεων, ακόμα και σε πλαγιές βουνών, για να φαίνεται από τις εθνικές οδούς και τα σιδηροδρομικά δίκτυα.

Εκείνη την ημέρα, για να επιστεγάσει την δυναμική του «Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών», ο Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε καλέσει τους αγρότες για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο. Στην ομιλία του, μεταξύ άλλων, ανακοίνωσε την διαγραφή των αγροτικών χρεών. Οι ζητωκραυγές που ακολούθησαν δεν είχαν προηγούμενο.

Τι χάρισε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος στους αγρότες

«Α) Όλα τα χρέη των αγροτών μέχρι της 31-3-1968. Και συγκεκριμένως:
– Όλα τα οφειλόμενα από του έτους 1945 μέχρι τέλους 1962 και ρυθμισθέντα το 1963.
– Όλα τα βραχυπρόθεσμα καλλιεργητικά δάνεια, ζωοτροφών κλπ.
– Όλα τα μεσοπρόθεσμα δάνεια, χορηγηθέντα δια την ανάπτυξιν των γεωργικών εκμεταλλεύσεων.
– Όλα τα οφειλόμενα δάνεια συμμοριοπλήκτων αγροτών, αλλά και επαναπατρισθέντων εκ του παραπετάσματος.
Β) Όλα τα χρέη των γεωργικών συνεταιρισμών, οργανώσεων και κοινοπραξιών μέχρι της 21-4-1967. Και συγκεκριμένως:
– Όλα τα ρυθμισθέντα του έτους 1965.
– Αι οφειλόμενοι ληξιπρόθεσμοι δόσεις μέχρι 31-3-1968 των μέσομακροπροθέσμων δανείων.
– Τα ανοίγματα που οφείλοντο μέχρι 31-3-1968 προς την Α.Τ.Ε. λόγω ανωμάλου λειτουργίας των. Ανώτατον όριον των διαγραφομένων χρεών ωρίσθη το ποσον των 100.000 δρχ. της εποχής εκείνης.

Εν συνόλω εχαρίσθησαν 7.764.650.000 δρχ. {7.380.000.000 εις τους αγρότας και 384.000.000 δρχ. εις συνεταιριστικός οργανώσεις) της εποχές εκείνης με τιμήν ενός δολαρίου εις τριάκοντα δραχμάς! 643.844 αγροτικοί οικογένειαι κυριολεκτικώς εγλύτωσαν από την καταστροφήν! Η ανεπανάληπτη εκείνη πράξη, απελευθέρωσε από τα δεσμά της, την θνήσκουσα Γεωργία και υπήρξε έναυσμα δια την ανάπτυξη της Εθνικής Οικονομίας. ‘Έδωσε ώθηση εις την βελτίωση των καλλιεργειών, αύξησε την αγοραστική δύναμιν του αγρότη, ανέκοψε το ρεύμα της αστυφιλίας και αναμόρφωσε την ζωή εις την ύπαιθρο....»

Ο Γεώργιος Παπανδρέου σατίρισε το συγκεκριμένο σύνθημα παραφράζοντάς το σε «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών, ευρέως και καθολικώς διαμαρτυρομένων», ενώ στην μεταπολίτευση, οι επιθεωρήσεις χρησιμοποίησαν το τραγούδι: «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών, άνευ βουλής και εκλογών, έτσι τα έθνη μόνο ζουν, ταρατατζούμ, ταρατατζούμ».

Σε μια πιο σοβαρή ανάλυση του συνθήματος είχε προχωρήσει και ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης, στο χειρόγραφό του με τίτλο «Από Βλακεία»:

Ελλάς· πυρ! Ελλήνων· πυρ! Χριστιανών· πυρ!

Τρεις λέξεις νεκρές. Γιατί τις σκοτώσατε;