Στις 21 Απριλίου του 1967, ένα περίπου μήνα πριν από τις Εθνικές εκλογές, μια ομάδα στρατιωτικών, που κατείχαν τον βαθμό του συνταγματάρχη, έκανε στρατιωτικό πραξικόπημα και επέβαλε την δικτατορία στην Ελλάδα για τα επόμενα 7 χρόνια. Με ηγέτη τον συνταγματάρχη Παπαδόπουλο και με την συμβολή του Ταξίαρχου, Στυλιανού Παττακού, οι στρατιωτικοί κατέλαβαν την εξουσία και κατέλησαν το δημοκρατικό πολίτευμα.

Το πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα ήταν ασταθές. Η επίσημη ανακοίνωση των συνταγματαρχών ήταν ότι «έθεσαν τέλος στην πορεία της χώρας προς τον κομμουνισμό». Η αλήθεια δεν είναι ακριβώς αυτή. Οι εκλογές είχαν προκηρυχθεί για τις 28 Μαΐου. Κυβέρνηση εκείνη την εποχή ήταν η δεξιά, και συγκεκριμένα η ΕΡΕ, με πρωθυπουργό τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο (με τη συναίνεση του Γεωργίου Παπανδρέου και του Βασιλιά Κωνσταντίνου). Όμως η αίσθηση που υπήρχε ήταν πως η Ένωση Κέντρου θα κερδίσει τις εκλογές και πως ο «Γέρος της Δημοκρατίας» θα ξανακυβερνήσει τη χώρα. Έτσι θα έμπαινε τέλος στην πολιτική αστάθεια, που χαρακτηρίστηκε ως «Αποστασία», η οποία ακολούθησε την παραίτηση του εκλεγμένου Γεωργίου Παπανδρέου, μετά από τη διαμάχη του με τον βασιλιά. 

Η συναυλία των Rollin Stones, δεν βοήθησε αυτήν την αστάθεια. Συγκεκριμένα, η διάλυση της από την αστυνομία, μόλις τέσσερις μέρες πριν από το πραξικόπημα, ενέτεινε την πολιτική ανησυχία. Μέλη της δεξιάς πτέρυγας της ΕΡΕ, «εύχονταν» να βρεθεί ένας στρατιωτικός, που θα έβαζε σε τάξη τη χώρα και θα ανέκοπτε την πορεία της χώρας προς την αναρχία και τον κομμουνισμό. Οι ροκάδες της εποχής ήταν στο στόχαστρο, ως (τα τότε) ταραχοποιά στοιχεία.

Έτσι, ο στρατός, το παλάτι, μέλη της δεξιάς και οι Αμερικάνοι, καλόβλεπαν, μια προσωρινή ανατροπή του συντάγματος, ώστε η χώρα να ξαναέβρισκε την πορεία της με μια πιο αποφασιστική και «βίαιη» κίνηση. Οι συνταγματάρχες πρόλαβαν στο τσακ την σχεδιαζόμενη «Χούντα των Στρατηγών».

Το πραξικόπημα έγινε τις πρώτες πρωινές ώρες της 21ης Απριλίου. Οι Μακαρέζος, Παπαδόπουλος και Παττακός, είχαν εντοπίσει τους ανθρώπους σε νευραλγικές θέσεις που θα τους βοηθούσαν. Έτσι όταν στις 3.30 τα ξημερώματα ξεκίνησε το πραξικόπημα, οι δημοκρατικοί του στρατού αλλά και οι πολιτικοί, πιάστηκαν στον ύπνο. Το πραξικόπημα των συνταγματαρχών ήταν πετυχημένο και μάλιστα αναίμακτα. 

Η ΕΙΡ έπαιζε από το πρωί στρατιωτικά εμβατήρια. Ο κόσμος δεν ήξερε τι γινόταν, αλλά ούτε και τι να πιστέψει από τις θεωρίες συνωμοσίας που έκαναν  την εμφάνισή τους. Ακόμα και οι Αμερικάνοι δεν περίμεναν την κίνηση του Παπαδόπουλου και των συνεργατών του. Όταν ύστερα από λίγες μέρες, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, Φίλιπ Τάλμποτ, είπε στον σταθμάρχη της CIA, ότι το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου ήταν ο βιασμός της Ελληνικής Δημοκρατίας, η απάντηση του δεύτερου ήταν: «Μα, πως είναι δυνατόν να βιάσεις μία πόρνη;..»

Στις 7 το πρωί, παρά την προτροπή του συλληφθέντα Κανελλόπουλου να κάνει το αντίθετο, ο βασιλιάς όρκισε την κυβέρνηση των συνταγματαρχών, με τα τανκς να περιμένουν από έξω. Έτσι άρχισε μια περίοδος, η περίοδος της δικτατορίας, που κράτησε 7 χρόνια 3 μήνες και 3 ημέρες. Ήταν η αρχή μιας περιόδου που γράφτηκε με μελανά χρώματα στην ελληνική ιστορία, λόγω της βιαιότητας και του φόβου που επέβαλε στην ελληνική κοινωνία.

Το ντοκιμαντέρ της «Έρευνας» του Παύλου Τσίμα