Προερχόμενος από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού...ο Έλληνας κορυφαίος μουσικός και - σύμφωνα με το περιοδικό JazzTimes - έξοχος μπασίστας και συνθέτης Πέτρος Κλαμπάνης - εμφανίζεται για πρώτη φορά μαζί με το προσωπικό του 6μελές γκρουπ στο GAZARTE στις 8 Μαΐου. Μιλήσαμε μαζί του μερικές μέρες πριν τη μεγάλη συναυλία για να μάθουμε περισσότερα για αυτόν τον ξεχωριστό μουσικοσυνθέτη.

Γεννήθηκες στη Ζάκυνθο, αλλά έζησες και αλλού. Θα ήθελες να μας πεις τι σου άφησε η κάθε περίοδος της ζωή σου, τι θυμάσαι πιο έντονα από όσα μέρη έζησες;

Έζησα στη Ζάκυνθο μέχρι τα 17 μου. Μετά ακολούθησε η Αθήνα για 5 περίπου χρόνια, το Άμστερνταμ για άλλα 3 και ύστερα η Νέα Υόρκη, στην οποία ζω εδώ και 8,5 χρόνια. Τα 4 αυτά μέρη είναι σαφώς πολύ διαφορετικά μεταξύ τους και πολύ ιδιαίτερα. Όταν σκέφτομαι τη Ζάκυνθο στο μυαλό μου έρχεται η παιδική μου ηλικία, η οικογένεια μου και οι παιδικοί μου φίλοι, η φύση-με πρωταγωνίστρια τη θάλασσα, η πρώιμη αγάπη μου για τη μουσική, η ανεμελειά, οι ατέλειωτες βόλτες και όνειρα για το μέλλον.

Στην Αθήνα ήμουν αρκετά μπερδεμένος αρχικά, γιατί ο λόγος που πήγα ήταν για να σπουδάσω στο Πολυτεχνείο-πράγμα που κατ'όυσίαν δεν συνέβη ποτέ. Τα 5 χρόνια που έζησα εκεί ήταν πολύ σημαντικά για μένα. Έμαθα πολλά για τη μουσική και για τη Τζαζ συγκεκριμένα, γνώρισα καλούς φίλους, καθώς και πολλά στοιχεία της νεοελληνικής κοινωνίας των early '00s -καλά και άσχημα.

Το Άμστερνταμ ήταν ένας πολύ καλός τρόπος να έρθω σε επαφή με τον πολιτισμό της κεντρικής Ευρώπης. Είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω στις χώρες γύρω από την Ολλάνδια και να δω συναυλίες, μουσεία, πολλές από τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και ανθρώπους που ζουν σε αυτές.

Νομίζω η πιο έντονη μου εμπειρία, η πιο σωστά σύμπλεγμα εμπειριών, συνέβη όταν μετακόμισα στη Νέα Υόρκη. Με γοήτευσε από την πρώτη στιγμή αυτή η πόλη, με τις δυσκολίες της, τους έντονους ρυθμούς, τις κοινωνικές της ακρότητες και ταυτόχρονα την ειλικρίνια με την οποία παρουσιάζεται η ανθρώπινη φύση στην καθημερινότητα. Η Νέα Υόρκη ήταν σαν ένα στοιχείο που έλειπε από τη ζωή μου, τότε. Εξακολουθώ να μαθαίνω πολλά για την τέχνη μου και για τη ζωή γενικά, ζώντας σε αυτό το περιβάλλον.

Συνθέτης, μουσικός, παραγωγός. Ποιες από τις τρεις ιδιότητες βρίσκεις πως είναι η περισσότερο απαιτητική;

Και οι τρεις ιδιότητες είναι απαιτητικές. Νιώθω μεγάλη ευθύνη όταν καταθέτω ένα έργο, είτε είναι μια σύνθεση, μια μουσική παράσταση ή ένα ηχογράφημα. Και οι τρεις ιδιότητες εξυπηρετούν τη μουσική από λίγο διαφορετική σκοπιά. Θεωρώ πως όλοι μας έχουμε την ανάγκη να εμπνευτούμε από μια καλή "μουσική ιστορία" και αυτό ακριβώς είναι που θέλω να υπηρετήσω με τη δουλειά μου.

Άφησες το Πολυτεχνείο για την τέχνη σου. Ήταν δύσκολη αυτή η επιλογή;

Ήταν πολύ εύκολη η απόφαση, γιατί μου ήταν πολύ ξεκάθαρο πως δεν ήταν δυνατό να ασχοληθώ με κάτι άλλο εκτός από τη μουσική. Η δυσκολία που αντιμετώπισα ήταν στο πως θα το παρουσιάσω στους γονείς μου (γέλια), οι οποιοι παρόλο που ήθελαν να ακολουθήσω μια πιο ασφαλή οδό, ήταν πάντα υποστηρικτικοί στην απόφασή μου.

Ποιο σχόλιο που σου έχουν κάνει σε έχει συγκινήσει περισσότερο;

Κάποιος μου είχε πει πως ανακάλυψε ένα νέο συναίσθημα ακούγοντας τη μουσική μου. Aυτή τη δήλωση με συγκίνησε πολύ και αποτελεί έμπνευση για μένα όταν έρχεται η στιγμή για να γράψω καινούργια μουσική.

Δέχεσαι συμβουλές; Aν ναι, ποια τηρείς, θυμάσαι περισσότερο;

Βέβαια δέχομαι συμβουλές, τις οποίες φιλτράρω με τη λογική και το ένστικτό μου. Μιά συμβουλή που έχω πάντα στο νου μου, είναι η εξής: αν κάποιος δουλεύει σκληρά και είναι θετικός και ευγενής, μπορεί να κάνει θαύματα.

Μπορεί να ταιριάξει το ελληνικό στοιχείο με τη τζαζ;

Η ελληνική μουσική ενέχει σε μεγάλο βαθμό δύο στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη Τζαζ: το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού και το στοιχείο του χορού. Μπορεί η Τζαζ πια να έχει πάρει μια intellectual κατεύθυνση και να έχει γίνει μια μουσική ακρόασης. Παρόλα αυτά η διαχείρηση του ρυθμού έχει σαφώς χορευτική διάθεση.

Ένα άλλο στοιχείο τηε Τζαζ που είναι πολύ χαρακτηριστικό, είναι η ικανότητα που έχει να δανείζεται και να ενσωματώνει στοιχεία άλλων μουσικών ιδιωμάτων. Το πώς γίνεται κάθε φορά αυτό το μουσικό crossover, η επιτυχία του και πειστικότητά του, εξαρτάται από την ευαισθησία, γνώση, φαντασία και την ανάγκη που οδηγεί τον καλλιτέχνη σε συτό το μουσικό εγχείρημα.

Ο καλλιτέχνης είναι ποτέ σίγουρος για τον εαυτό του;

Ο καλλιτέχνης δεν έχει σημασία αν είναι σίγουρος ή όχι για τον εαυτό του. Έχω δει και τις δύο περιπτώσεις. Το πιο σημαντικό είναι το Έργο, που καταθέτει ένας καλλιτέχνης. Για κάποιους η δημιουργική διαδικασία ενέχει περισσότερο "δράμα", πολλή αγωνία και πολύ εσωτερικό διάλογο. Για άλλους το έργο κυλάει σαν νερό, αβίαστα και με αυτοπεποίθηση. Το τι είναι πιο έγκυρο θα κρίθεί πολύ αργότερα. Το να μη νιώθει κάποιος σίγουρος μπορεί να είναι προβληματικό όχι τόσο για την ποιότητα του έργου του, αλλά για την παραγωγικότητά του. Είναι σημαντικό να είμαστε παραγωγικοί, ακόμα και αν στο τέλος αποφασίσουμε πως δεν θέλουμε να μοιραστούμε όλο το έργο μας.

ΙNFO

Το 2008, ολοκλήρωσε τις επίσημες σπουδές του στο Aaron Copland School of Music στη Νέα Υόρκη, και σύντομα άρχισε να συνεργάζεται με μερικούς από τους πιο φημισμένους jazz μουσικούς της πόλης. Εκτός από την εκτεταμένη λίστα των εμφανίσεων του σε τοπικό επίπεδο, που συμπεριλαμβάνει τους ιστορικούς χώρους του Carnegie Hall, του Lincoln Center, και του Kennedy Center στην Washington, έχει εμφανιστεί στα διεθνούς φήμης North Sea Jazz Festival (Ολλανδία) και Palatia Jazz Festival (Γερμανία).

Η σχέση του Κλαμπάνη με τον Greg Osby οδήγησε στην κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ του, Contextual, στο label του σαξοφωνίστα, Inner Circle Music. Το άλμπουμ είχε επαινέσει ο καταξιωμένος μπασίστας Arild Andersen ως: "ένα από τα πιο συναρπαστικά έργα που έχω ακούσει από έναν μπασίστα εδώ και αρκετά χρόνια". Ο Κλαμπάνης έχει λάβει ανάλογους επαίνους για το παίξιμό του και την συνθετική του δεινότητα. Ο συνάδελφος μπασίστας Drew Gress επισημαίνει "την επιθετική μελωδικότητα του, την ομορφιά του ήχου του και την μοναδικά προσωπική ενορχηστρωτική του ματιά". Το 2012, ο Κλαμπάνης κλήθηκε από την Liepaja Symphony Orchestra για μια σειρά συναυλιών στη Λετονία. πρόσφατα ψηφίστηκε ο "Καλύτερος Καλλιτέχνης 2015" από το jazzonline.gr. Ο τελευταίος του δίσκος Minor Dispute επιλέχθηκε ανάμεσα στα καλύτερα Jazz albums του 2015 στο Εθνικό Δημόσιο Ραδιόφωνο των ΗΠΑ (NPR) και έτυχε θερμής αποδοχής από τον διεθνή και εγχώριο τύπο.