Το Θέατρο ΠΚ ανοίγει τις πόρτες του σε νέους καλλιτέχνες και διοργανώνει την 1η Πλατφόρμα Έκφρασης Σύγχρονου Χορού. Με στόχο η Πλατφόρμα Έκφρασης Σύγχρονου Χορού να γίνει θεσμός, ο χώρος του θεάτρου ΠΚ θα φιλοξενήσει νέους χορευτές δίνοντάς τους την ευκαιρία να παρουσιάσουν τη δουλειά και τις ιδέες τους προάγοντας την τέχνη του χορού.

Σάββατο 9/7/2016

Έτσι ξεκίνησαν όλα, Tanzapparat
Έτσι ξεκίνησαν όλα… απ’το μηδέν! Και ξαφνικά… Η πρώτη μέρα στο σχολείο… Το πρώτο βλέμμα… Το πρώτο ραντεβού… Το πρώτο ταξίδι… Η πρώτη αποτυχία… Η πρώτη επιτυχία… Το πρώτο βήμα… Η ανάμνηση μιας πρώτης φοράς… Η νοσταλγία της αρχής!
Ερμηνεύει: Στασινοπούλου Θεοδώρα
Χορογραφία: Πολύζος Γιάννης

La soiree, Γαζή Χ., Παούρη Ν.
Το Soiree είναι μια χιουμοριστική προσέγγιση της προσκόλλησης στον άλλοτε τρόπο ζωής της «υψηλής κοινωνίας». Ένας τρόπος ζωής που με βάση τα σημερινά δεδομένα φαντάζει αστείο και ακατόρθωτο να συντηρηθεί… Η ματαιοδοξία των πρωταγωνιστών θα προσπαθήσει να κρατήσει ζωντανές συνήθειες και συμπεριφορές που μας παραπέμπουν σε μία εντελώς διαφορετική, αλλά ταυτόχρονα τόσο πανομοιότυπη με τη σημερινή, κοινωνική πραγματικότητα. Συνεχίζοντας τελετουργικά το δικό τους «savoir vivre” αντιμετωπίζουν καταστάσεις ξεκαρδιστικές, μέσα από τις οποίες ξεπροβάλλει έντονα το στοιχείο της μελαγχολίας.
Ερμηνεύουν: Έλλη Αβραάμ-Ρέπα, Νίκη Παούρη, Παναγιώτης Πολίτης
Χορογραφία: Γαζή Χριστίνα, Παούρη Νίκη

Con_trust, Between Act
Tο «Con_trust» είναι ένας διάλογος μεταξύ πολλών, μεταξύ εαυτών, μεταξύ γνωστών και ξένων, άλλοτε απομονωμένων και άλλοτε συγχωνευμένων. Με αφορμή το ποίημα «Πληθυντικός αριθμός» της Κικής Δημουλά, το έργο διαπραγματεύεται τους τέσσερις άξονες του έρωτα, της μνήμης, του φόβου και της νύχτας, δίνοντας σε κάθε στοιχείο ατομικές και συλλογικές μεταφράσεις, πηγαίνοντας ενίοτε κόντρα στην ίδια τη φύση τους και επιχειρώντας τελικά να χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης.
Ερμηνεύουν: Φωτεινή Πασσά, Ζωή Σταυροπούλου, Μαριάννα Μητσάκου, Σοφία Πουχτού, Αθανασία Κακέτση
Χορογραφία: Ιωάννα Στρατή

Όταν έχεις μόνο 10 λεπτά, A(r)CT
Ο χρόνος είναι χρήμα… Αλλά τελικά τι αξίζει πιο πολύ;
Ο χρόνος ή το χρήμα;
Μία διαμάχη μεταξύ δύο μεγάλων εννοιών. Δύο εννοιών που έχουν δημιουργηθεί από τον ίδιο τον άνθρωπο και σήμερα δαμάζουν την ανθρωπότητα. Μία εξερεύνηση της αλληλένδετης σχέσης του χρόνου και του χρήματος και της επιρροής τους στην καθημερινότητά μας. Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά αξίζει. Μέχρι να αποφασίσουμε, να αντιδράσουμε και να επαναστατήσουμε.
Ερμηνεύουν: Ερυφίλη Δρακοπούλου, Δήμητρα Κόγια
Χορογραφία: Ελένη Παπαϊωάννου σε συνεργασία με την Ερυφίλη Δρακοπούλου, Δήμητρα Κόγια & Δανάη Παζιργιαννίδη

Striptease, Ηλέκτρα Αρσενίδου
Το στριπτίζ είναι η ψυχαγωγική επίδειξη (συνήθως σε νυχτερινό κέντρο) κατά την οποία ένα άτομο γδύνεται αργά και με τρόπο που να διεγείρει σεξουαλικά τους θεατές. Προέρχεται από το strip (γδύνω, γυμνώνω) και το tease (πειράζω, ενοχλώ). Με τη μεταφορική της έννοια η λέξη σημαίνει αποκάλυψη ή ξεσκέπασμα. Ένα «περιπαιχτικό» ξεσκέπασμα επιχειρούν να κάνουν κι οι τρεις ηρωίδες μέσα από σειρά χορευτικών κινήσεων, που αντιπροσωπεύουν τη διαφορετικότητα της καθεμιάς. Ένας σαφής επαναπροσδιορισμός της σεξουαλικότητας και μια εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση του γνωστού κομματιού «you can leave your hat on» συνθέτουν το μοτίβο της χορογραφίας. Πόσο ανάγκη έχουμε όλοι τελικά από ένα παιγνιώδες στριπτίζ στερεοτύπων και εγκατεστημένων επιθυμιών στη ζωή μας; Σε αυτό ακριβώς προβαίνουν οι τρις χορεύτριες, έχοντας ως μόνο κοινό σημείο τη σκηνή και την εγγενή τάση για απελευθέρωση.
Ερμηνεύουν: Δανάη Πάνου, Ειρήνη Χριστοφορίδου, Ηλέκτρα Αρσενίδου
Χορογραφία: Ηλέκτρα Αρσενίδου

Black Swan
Η διττή φύση του ανθρώπου, η κακοπροαίρετη και η ενάρετη, έχει απασχολήσει όλους περισσότερες από μία φορές. Είναι ορατή και εμφανής ακόμα και από την παιδική ηλικία και μας ακολουθεί σε όλη μας τη ζωή. Με την παραδοχή ότι για την ισορροπία ενός ανθρώπου πρέπει αυτές οι δύο πλευρές να συνυπάρχουν, ποια είναι εκείνη η δύναμη μέσα μας που τις ελέγχει και τις κρατάει σε ισορροπία;
Ερμηνέυουν: Μακρή Χριστιάννα, Ματίλντα Κουρτίδου, Σίλβια Ζύμα
Χορογραφία: Μακρή Χριστιάννα

40.20.10, Αήρ
Το «40.20.10.» είναι ένα χοροθεατρικό έργο, το οποίο διαδραματίζεται σε τρία δωμάτια, διαφορετικά μεταξύ τους, όπου παρουσιάζονται οι συμπεριφορές, τα θέλω και οι ανάγκες των αντίστοιχων ηλικιακών φασμάτων. Έχοντας ως αφετηρία την τραπεζαρία ενός σπιτιού, ο χρόνος κυλάει αντίστροφα και οι δύο γυναίκες συνυπάρχουν, κουβαλώντας η καθεμία τα δικά της πάθη, μνήμες και παραξενιές. Παλεύοντας με τον χρόνο και τις εικόνες του παρελθόντος, γίνεται μια αναδρομή στα νεανικά τους χρόνια ,στην αναζήτηση του πραγματικού τους εαυτού κατά τη διάρκεια της εφηβικής τους ηλικίας, μπουσουλώντας προς την «αρχή» τους, σε ένα παιχνίδι παιδικό…
Ερμηνεύουν: Μαρία Βάθη, Κατερίνα Κληροδέτη
Χορογραφία: Μαρία Βάθη, Κατερίνα Κληροδέτη

Resurrection, Μάτσακα Μαίρη
Στην εποχή των πληροφοριών, της γρήγορης ενημέρωσης, των social media, μπορείς ανά πάσα στιγμή να έχεις πρόσβαση στα πάντα, μήπως τελικά ο άνθρωπος επιλέγει να κλειστεί στον εαυτό του; Στην ανία και την πλήξη της μοναξιάς του; Ή μήπως τελικά όλοι μέσα μας έχουμε μία ζωογόνο δύναμη που μας ανασταίνει και μας κινητοποιεί;
Ερμηνεύει: Μάτσακα Μαίρη
Χορογραφία: Μάτσακα Μαίρη

Κυριακή 10/7/2016

You have been found wanting, Hybrid
Υστερώ, απολείπομαι, υπολείπομαι, δεν πιάνω μπάζα/χαρτωσιά, μειονεκτώ, ωχριώ ενώπιον, τίθεμαι στο περιθώριο | είμαι + ελλιπής, μη αρκετός, υποδεέστερος, στερούμενος, ελλείπων. «You have been weighed, you have been measured, and you have been found wanting.»
Ερμηνεύουν: Κανδυλάκη Μαρία, Σπύρου Κωστής
Χορογραφία: Σπύρου Κωστής

Απλώς εκεί, Κολαρίτζ Αντριάν
Το «Απλώς Εκεί» είναι εμπνευσμένο από τη δημιουργία και την εξέλιξη της ζωής στη γη. Επικεντρώνεται στα πρωτόγονα επίπεδα των σχέσεων όλων των πλασμάτων και ιδιαιτέρως των ανθρώπων. Σ’ αυτή την ιστορία, ο άνθρωπος παρουσιάζεται σαν απόλυτος εξουσιαστής που προσαρμόζεται και βολεύεται γρήγορα, τόσο σε ανώδυνες όσο και σε επώδυνες σχέσεις. Ωστόσο, κατά πόσο προσαρμοζόμαστε στην ίδια μας την καταστροφή;
Ερμηνεύουν: Φωτεινή Ζούμα, Αναστασία Κελέση, Αλεξάνδρα Κωστοπούλου
Χορογραφία: Κολαρίτζ Αντριάν

The sense of Me-Mud Flow, Αντριάννα Μπουτσίκου
Πάντα υπάρχει κάτι που μας δυσκολεύει, μας εγκλωβίζει, μας περιορίζει. Είμαστε διατεθειμένοι να ξεφύγουμε από αυτό; Ή θα πέσουμε σε αδιέξοδο;
Ερμηνεύει: Αντριάννα Μπούτσικου
Χορογραφία: Αντριάννα Μπούτσικου

Rhesus Θετικό 0 (+), Urban Dance Society
Το αίμα είναι δώρο ζωής, ρέει σαν το φως της Άνοιξης, το μύρο του λουλουδιού, δίνει ζωή, ουσία, ταυτότητα, δίνει το καλημέρα. Δύο οντότητες, τόσο διαφορετικές μα και τόσο ταυτόσημες, δύο πνεύματα, δύο «ασύμβατα» κύτταρα, το 2 που γίνεται 1. Αντιγόνα που περιπλανώνται αναζητώντας το ένα το άλλο. Δεν υπάρχει ανάσα, δεν υπάρχει ουσία, δεν υπάρχει συνέχεια χωρίς τη αλληλοσυμπλήρωση. Μετάγγιση Ψυχής, μετάγγιση Αγάπης, μετάγγιση Ζωής.
Ερμηνεύουν: Χριστιάννα Σκιαδά, Σταμπόγλη Αρετή
Χορογραφία: Χριστιάννα Σκιαδά, Σταμπόγλη Αρετή
Σύλληψη: Μαρίνος Πομόνης

Circle or not?, Dizgravity
Παράλληλες διαδρομές δύο ανθρώπων που κάπου συναντιούνται και κάπου όχι. Επηρεάζεται η ζωή του ενός από του άλλου. Ξαναγυρνάμε από εκεί που ξεκινήσαμε ή όχι; Ένα δυναμικό ντουέτο γεμάτο ερμηνεία και χορό, που θα σας θυμίσει/επαναφέρει πολλές στιγμές από τη ζωή σας που έχετε ζήσει, αλλά και θα φανταστείτε κάποιες που δεν έχουν έρθει ακόμη.
Ερμηνεύουν: Φλώρα Καραβελατζή, Δημήτρης Τσικούρας
Χορογραφία: Τάνυα Βασδάρη

Heart Attack, Wonderland Sins-Αλίκη Δερμάτη
Αμφότερες πλευρές, σημεία αλληλοσυγκρουόμενα, η αντιπαράθεση στη σημερινή κοινωνία. Ποιανού το μέρος θα πάρεις ; Συνθήκες ραγδαίας αλλαγής, κοινωνικών ανακατατάξεων, ανθρωπιά που δεν θυμίζει το αρχαίο ιδεώδες. Ποιανού το μέρος θα πάρεις …
Ερμηνεύει: Αλίκη Δερμάτη
Χορογραφία: Αλίκη Δερμάτη

Σάββατο 16/7/2016

In-forest, Blossom Threes
«Γρύλιζε, σταμάτησε να γρυλίζει, μύρισε, κινήθηκε αργά, μετά πιο γρήγορα, μετά ακόμα πιο γρήγορα προς το κρέας.» Περιφρόνηση μαζί με αγωνία, αγωνία για το άγγιγμα. Όχι αγωνία, σπαραγμός. Ούτε καν άγγιγμα, κατασπάραξη. Όλα μέσα μας. Ζώα και άνθρωποι την ίδια στιγμή, «όχι φυτά». Τρεις οντότητες μετέρχονται μορφές. Η μία βγαίνει μέσα από την άλλη, γεννιέται και γεννάει μαζί. Εξουσιάζω, υπακούω, εγκλωβίζομαι, φεύγω, επιστρέφω, διεκδικώ, εγκαταλείπω, παραμονεύω, ορμάω, εγκλωβίζω, κατασπαράσσω, επιβιώνω, κατασπαράσσομαι. Θύτες και μετά θύματα. Και ύστερα θύτες πάλι, ή ίσως θύματα άλλη μία φορά, μέχρι να μην υπάρχει κανένας ρόλος, μέχρι να αναζητήσουν την επιβίωση ξανά, μέσα στο πιο βαθύ δάσος.
Ερμηνεύουν: Λομποτέση Πηγή, Ουζουνίδου Άννα, Παγκαλιά Ελένη
Χορογραφία: Blossom Threes

InertiA, Carmina
Η συμπεριφορά όλων των σωμάτων μπορεί να περιγραφεί λέγοντας ότι τα σώματα τείνουν να εξακολουθούν να κάνουν ό,τι κάνουν, εκτός αν δράσει πάνω τους μια δύναμη που δεν εξουδετερώνεται . Στην πραγματικότητα, είναι η φυσική τάση που έχουν τα σώματα να αντιστέκονται σε οποιαδήποτε μεταβολή της κινητικής τους κατάστασης. Η τάση αυτή περιγράφεται ως αδράνεια (InertiA).|

Αν όλα αυτά τα εξετάσουμε κινησιολογικά, τι πρόκειται να συμβεί στα σώματα μας που αλληλεπιδρούν, εξαιτίας της αδράνειας;
Ερμηνεύουν: Κορίνα Κόκκαλη, Πηνελόπη Σαρηγιάννη, Χρυσούλα Τσίπα
Χορογραφία: Χρυσούλα Τσίπα

Apple Bites, Skin And Bones
Η ιδέα του μήλου ως το αντικείμενο του πόθου, αντιπροσωπεύει την εξάρτηση του ανθρώπου από καταστάσεις και επιλογές που οδηγούν στο χάος και στην καταστροφή. Στη συγκεκριμένη εκδοχή, το θανατηφόρο αντικείμενο (μήλο) , το οποίο έχει δημιουργηθεί από το Κακό για να πράττει το Κακό, συνειδητοποιεί την πραγματική του δύναμη και στρέφεται ενάντια στον δημιουργό του. Πρόκειται για ένα παιχνίδι ώθησης και απώθησης μεταξύ δυο πόλων. Ο άνθρωπος του σήμερα, είναι τόσο αποξενωμένος και εξαρτημένος από τον ναρκισσισμό του, τη δίψα του για εξουσία και την ανάγκη για επιβολή της δύναμής του, με αποτέλεσμα να χάνει όχι μόνο την προσωπικότητα του αλλά και την ίδια του την ψυχή.
Ερμηνεύουν: Κωνσταντίνα Τσικρικού, Μαριάνθη Κούρου
Χορογραφία: Κωνσταντίνα Τσικρικού, Μαριάνθη Κούρου

FAN, Βιβή Μπρακουμάτσου
Η βεντάλια συμβολίζει τους τρόπους που χρησιμοποιούμε για να κρύψουμε κομμάτια του εαυτού μας μας από τους άλλους ή να κρυφτούμε από εμάς τους ίδιους. Την έχουμε πάντα μαζί μας και κάθε φορά που πρέπει να φανερώσουμε στοιχεία του εαυτού μας που δεν έχουμε αποδεχτεί, την ανοίγουμε για να κρυφτούμε με όμορφο και επιδέξιο τρόπο. Όταν όμως καταλάβουμε ότι πρέπει να την αφήσουμε στην άκρη, τότε μένουμε εκτεθειμένοι απέναντι στον εαυτό μας και στους άλλους . Όμως, όσο και δύσκολο να είναι και όσο αν μας προκαλεί η «βεντάλια» απέναντί μας, πρέπει να αποδεχτούμε τον εαυτό μας όπως είναι και να καταλάβουμε πως όσο τη χρησιμοποιούμε, τόσο ενισχύεται η ανασφάλειά και ο φόβος μας. Άρα πρέπει να συνεχίσουμε ελεύθεροι από κάθε τέχνασμα που νομίζουμε ότι μας παρέχει ασφάλεια.
Ερμηνεύει: Βιβή Μπρακουμάτσου
Χορογραφία: Βιβή Μπρακουμάτσου

Ακροπατώντας, Ρους
Το ρίσκο είναι κίνηση. Ρισκάροντας η κινητική φόρμα στοχεύει να αγγίξει το άκρο και να ταλαντευτεί ανάμεσα στη βαρύτητα και τα αποτελέσματά της. Άλλοτε αντιστέκεται παλεύοντας εναντίον της και απομακρύνεται από το γήινο είναι της και άλλοτε συμπαρασύρεται μαζί της και συνθλίβεται στο έδαφος. Ακροπατεί στη λεπτή γραμμή, που βρίσκεται στο διάμεσο της απόλυτα σιωπηλής συγκέντρωσης μιας άγρυπνης προσευχής και του κοσμικού θορύβου. Αν δεν ρισκάρεις μένεις ακίνητος….
Ερμηνεύουν: Κέλλυ Αρώνη, Δανάη Βογιατζή, Άννα Πατσικού
Χορογραφία: Ρους

Lost, The Muses
Ερμηνεύουν: Ράνια Αινίτη, Κλειώ Αρβανίτη
Χορογραφία: Ράνια Αινίτη, Κλειώ Αρβανίτη

Brea(r)th, L.A.A.V.I.
To brea(r)th είναι ένα έργο που δημιουργήθηκε γύρω από τον προβληματισμό των εννοιών της ατομικότητας και της συλλογικότητας. Σε ένα απλό σκηνικό με κύριο στοιχείο την φυσική ύλη (χώμα) παρουσιάζει την ατομική και συλλογική ταυτότητα ενός ατόμου ως ανάγκη και θεμελιώδες στοιχείο της προσωπικότητάς του. Ο διχασμός του ατόμου ανάμεσα στην ανάγκη του να περιφραχτεί με ένα δικό του προστατευτικό τείχος και την ανάγκη του να αποτελέσει μέρος ενός συνόλου γίνεται εμφανής μέσα από μία συνθήκη χτισίματος, διάλυσης και αναδόμησης νοητών συνόρων.
Ερμηνεύουν: Ίρις Κατράκη-Παύλου, Άγγελος Αντωνάκος, Ελιάν Ρουμιέ, Βάσια Ζορμπαλή, Ζωή Σωτηροπούλου
Χορογραφία: Ίρις Κατράκη-Παύλου