Μπορεί το προσφυγικό να απασχολεί τους Ευρωπαίους, και να προσπαθούν μέσα απο συσκέψεις σε ακριβά και καλά απομονωμένα γραφεία, να βρούν λύση στο μαρτύριο των Σύριων, αλλά δεν είναι πρώτη φορά που η Ευρωπή συζητάει για πρόσφυγες. Μόνο που τη προηγούμενη φορά, οι πρόσφυγες ήταν οι Ευρωπαίοι και ζητούσαν τη βοήθεια από τη Συρία.

Μέσα στη κόλαση του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, η μόνη διαφυγή από τα γερμανικά στρατεύματα του Χίτλερ, ήταν η Αίγυπτος, η Παλαιστίνη και η Συρία. Χιλίαδες Ευρωπαίοι φιλοξενήθηκαν στα εδάφη αυτών των χωρών, χωρίς να νιώσουν ανεπιθύμητοι μέχρι και τη λήξη του πολέμου. Ήταν τέτοια η αγάπη που δέχτηκαν, που πολλές οικογένειες μείνανε εκεί ακομά και μετά την οριστική ήττα των Ναζί από τις Συμμαχικές Δυνάμεις. Μήπως τους χρωστάμε μια καλύτερη φιλοξενεία;