Αγαπημένοι ηθοποιοί του Ελληνικού Θεάτρου, παλαιότεροι και νέοι θα φιλοξενηθούν στο 6ο Φεστιβάλ Θεάτρου που συνδιοργανώνει η Περιφέρεια Αττικής και η Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου Αίγινας στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου.

Το Φεστιβάλ Θεάτρου, που οραματίστηκε και οργάνωσε για πρώτη φορά στην Αίγινα το 2011 η ηθοποιός κ. Άννα Γεραλή, φιλοδοξεί και φέτος να προσφέρει βραδιές καλού θεάτρου στους κατοίκους, τους επισκέπτες και τους παραθεριστές της Αίγινας. Υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του εκπαιδευτικού Γιώργου Μπήτρου για τρίτη χρονιά, το Φεστιβάλ συνεχίζει και φέτος την παράδοση των τελευταίων ετών δίνοντας βήμα σε νέους επαγγελματίες ηθοποιούς και νεανικά σχήματα, ενώ παράλληλα φιλοξενεί γνωστούς ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου. Το πρόγραμμα των παραστάσεων ξεκινά την Παρασκευή 22 Ιουλίου και ολοκληρώνεται το Σάββατο 13 Αυγούστου.

Πρόγραμμα

«Συμβολαιογράφος» του Νίκου Βασιλειάδη με την Υρώ Μανέ (22 /7/16)
Ένας βαθιά συγκινητικός μονόλογος μιας γυναίκας που ζει σε λάθος χώρο και χρόνο. Η Ερασμία, μια χήρα, μεγαλώνει τη μοναχοκόρη της, κλεισμένη σε ένα περίπτερο, εγκλωβισμένη στα ήθη και τα έθιμα της μικρής επαρχιακής πόλης που ζει, μέχρι τη στιγμή που τη θλιβερή, μονότονη ζωή της, διακόπτει ο έρωτας, το πάθος. Τελικά τι είναι αυτό και πως θα το βιώσει; Μπορεί να ναι αγάπη; Και η κοινωνία μέσα στην οποία ζει μπορεί να το ανεχτεί; Θύτης και θύμα μαζί, επιθυμεί αλλόκοτα το απαγορευμένο.

Συντελεστές:
Κείμενο: Νίκος Βασιλειάδης Θεατρική διασκευή: Εμμανουέλλα Αλεξίου- Γιώργος Καραμίχος Σκηνοθεσία: Γιώργος Καραμίχος Βοηθός Σκηνοθέτη: Βιργινία Κυπριώτη, Σχεδιασμός φωτισμών: Μιχάλης Μπούρης Σκηνικά: Χριστίνα Κωστέα Κοστούμια: Έλενα Παπανικολάου Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Νανούρης Τραγούδι παράστασης: Κώστας Λειβαδάς – Το τραγούδι ερμηνεύει η Υρώ Μανέ-Βοηθός Παραγωγής: Υρώ Αληθεινού Φωτογράφος Παράστασης: Μαντώ Βασίλη

«Λωξάντρα» της Μαρίας Ιορδανίδου με την Άννα Βαγενά (23/7/16)
Ένας ύμνος στη χαρά της ζωής και τη δύναμη της γυναίκας, με επίκεντρο τον Ελληνισμό της Πόλης από το 1870 έως τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Λωξάντρα αναδεικνύεται σε σύμβολο της πολίτικης Ρωμιοσύνης, διασώζοντας τη μνήμη και την ταυτότητα με τον αυθορμητισμό και τη γνησιότητα του απλού λαϊκού ανθρώπου, με το βαθύ γυναικείο ένστικτο και τη μητρική αγκαλιά.

Η Άννα Βαγενά, που έκανε η ίδια τη διασκευή και σκηνοθεσία του κειμένου, μας προσκαλεί σ’ ένα γοητευτικό ταξίδι στην κοσμοπολίτικη Πόλη της καρδιάς μας, εκεί όπου έσμιγε η Δύση με την Ανατολή και οι λαοί συμβίωναν σε μια δυναμική επικοινωνία.

Στόχος της παράστασης δεν είναι μια απλή «νοσταλγική» αναδρομή, αλλά να προβάλει το ήθος και τις αξίες ζωής του πολιτισμού των Ρωμιών της Πόλης σε σχέση με τη σύγχρονη κρίση και τις σημερινές μας ανάγκες για έκφραση, επικοινωνία κι ανθρωπιά.

Μια παράσταση που απευθύνεται σε όλες τις αισθήσεις, καθώς δεν θα λείπουν οι απαραίτητες γεύσεις και μυρωδιές από την πλούσια πολίτικη κουζίνα της Λωξάντρας. Από κοντά κι ένα υπέροχο μελωδικό αφιέρωμα στα τραγούδια και τους χορούς, με τα ταταυλιανά χασαποσέρβικα, τους καρσιλαμάδες, τους αμανέδες και τα πολίτικα συρτά, με τη γνώση και την επιμέλεια του Λάμπρου Λιάβα.

Συντελεστές:
Ερμηνεία – Διασκευή – Σκηνοθεσία: Άννα Βαγενά
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Τιμές εισιτηρίων: 12€ και μειωμένο 10€ (φοιτητές, μαθητές, άνεργοι, συνταξιούχοι, πολύτεκνοι)

«Πιτσιμπούργκο» (27/7/16)
Χίος 28 Μάρτη 1913. Η Ελέγκω παίρνει στα χέρια της το πρώτο γράμμα, μετά από οκτώμιση μήνες, από τον ξενιτεμένο, στο Πίτσμπουργκ της Αμερικής, άντρα της Δημοσθένη. Μέσα από την αλληλογραφία τους ξεδιπλώνεται η ζωή στο νησί, αμέσως μετά την απελευθέρωση του από τους Τούρκους. Φτώχεια, πείνα, μπάρκα, προσφυγιά, αρρώστιες, μα και τηλέφωνα και κινηματόγραφος. Ένα νησί πληγωμένο και σαστισμένο.

Απ’ την άλλη, η βιομηχανική πόλη του Πίτσμπουργκ. «Βρέχει νερό μαύρο Ελέγκω μου, αφ’ τα εργοστάσια, καταλαβαίνεις». Το πρώτο μεγάλο μεταναστευτικό κύμα προς την Αμερική. Με το πλήθος των μεταναστών να παλεύουν, στα εργοστάσια χαλυβουργίας και στα ορυχεία με όνειρο μια καλύτερη ζωή. Ένας ολόκληρος κόσμος σε κρίση, ένας κόσμος που προσπαθεί αποπροσανατολισμένος να βρει το δρόμο του. Και μέσα σ’ όλο αυτό το σκηνικό, η ιστορία μιας αγάπης που προσπαθεί να ανθίσει, που ο σπόρος της έπεσε σε έδαφος αφιλόξενο, δύστροπο, βραχώδες. Μιας αγάπης δυνατής, καθαρής, απόλυτης. Μιας αγάπης που συγκινεί και εμπνέει. Που λειτουργεί καταλυτικά και αποκαλυπτικά πάνω στην σύγχρονη ζωή.

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Αρκαδία Ψάλτη
Μουσική επιμέλεια: Καλλιόπη Λιαδή
Παραγωγή: Εταιρεία Θεάτρου Αγγελοπετριά
Ερμηνεύουν: Στράτος Σωπύλης, Αρκαδία Ψάλτη

«Μεταξύ συρμού και αποβάθρας» με τους Δέσποινα Γιαννούλη και Βαγγέλη Πιτσιλό (29/7/16)
Ιερογλυφικά. Πάπυροι. Περιστέρια. Γράμματα. Σήματα μορς. Τηλέφωνα σταθερά. Τηλεγραφήματα. Τηλεομοιότυπα. Τηλέφωνα κινητά. Μηνύματα. E-mail. Chat. Βιντεοκλήσεις. Skype. Viber. Messenger. Επικοινωνία. Επικοινωνία; Επαφή. Επαφή; Οι λέξεις. Οι λέξεις; Οι λέξεις είναι επικοινωνία;

Υ.Γ. …άλλωστε ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα από κακή συνεννόηση πήγαν.

Μια παράσταση για αιώνια θέματα που μας συνδέουν, όπως ο έρωτας και η μοναξιά και για αιώνια θέματα που μας χωρίζουν, όπως ο έρωτας και η μοναξιά.

Συντελεστές:
Ιδέα-Ερμηνεία: Δέσποινα Γιαννούλη – Βαγγέλης Πιτσιλός
Φώτα-Βίντεο: Βασιλική Ταντάουι

«Το μήλο» των Γίωργου Βάλαρη και Στέλιου Παπαδόπουλου με τους: Κώστα Βουτσά, Γιώργο Κωσταντίνου, Ναταλία Δραγούμη, Αντώνη Λουδάρο (30/7/16)
«Το μήλο» είναι μια ξεκαρδιστική κωμωδία που είχε παρουσιαστεί με τεράστια καλλιτεχνική επιτυχία το 2011-12 σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και μια μικρή καλοκαιρινή περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, με θέμα τις σημερινές σχέσεις ανδρών γυναικών. Ένα θέμα επίκαιρο όσο ποτέ με γέλιο, συγκίνηση, τρυφερότητα και πολλές ανατροπές. Ο Γιάννης (Αντώνης Λουδάρος), στην Αθήνα της κρίσης του σήμερα, είναι δημόσιος υπάλληλος και θα είναι ευχαριστημένος να γίνει υποδιευθυντής –αν όχι σε δεκαπέντε χρόνια- αλλά πάνω απ’ όλα τον ενδιαφέρει η προσωπική του ζωή, και μια γυναίκα για «σπίτι». Η Σοφία (Ναταλία Δραγούμη) είναι φιλόδοξο και ανερχόμενο στέλεχος καναλιού, φανατική της show biz και θέλει να γίνει διευθύντρια -αν όχι καναλάρχης- και σίγουρα δε θέλει να παντρευτεί άμεσα εκτός κι αν είναι ψηλός και επιτυχημένος.

Υπάρχει ποτέ περίπτωση αυτοί οι δύο άνθρωποι να δαγκώσουν «το μήλο», να παντρευτούν, να κάνουν οικογένεια και να ευτυχήσουν; Και όταν τους συμβαίνει πως θα αντιδράσουν; Ειδικά όταν έχουν δύο εκ διαμέτρου αντίθετες μανάδες, την «Πολίτισσα» πεθερά (Κώστα Βουτσά) και την «αρχόντισσα» πεθερά (Γιώργο Κωνσταντίνου) που θέλουν να ελέγχουν πλήρως τη ζωή τους, τις προσωπικές τους σχέσεις και θέλουν να τους δουν «παντρεμένους», όπως οι ίδιες θέλουν! Είπαμε ότι η ζωή έχει χιούμορ, αλλά τόσο τρελό πια;

Συντελεστές:
Κείμενο: Γιώργος Βάλαρης – Στέλιος Παπαδόπουλος
Σκηνοθεσία: Γιώργος Βάλαρης
Σκηνικά: Κων/νος Ζαμάνης
Κοστούμια: Γιώργος Βάλαρης
Μουσική- ηχητική επιμέλεια: Νίκος Ραμός
Χορογραφίες: Έλενα Γεροδήμου
Βοηθός σκηνοθέτη: Καλλιόπη Κοτζαηλία
Φωτογραφίες: Θωμάς Χρυσοχοίδης
Παραγωγή: Γιάννης Χριστόπουλος

«Η φαλακρή τραγουδίστρια» του Ευγένιου Ιονέσκο θίασος Βασίλη Βασιλάκη (31 /7/16 & 1/8/16)
Η «Φαλακρή Τραγουδίστρια» αποτελεί μια πλούσια σε συμβολισμούς κωμωδία, μια περιγραφή της καθημερινότητας της μικροαστικής κοινωνίας μας, όπου οι πληροφορίες και η ακατάσχετη φλυαρία έχουν καταβάλει τη σκέψη.
Όλα μοιάζουν κανονικά, αλλά δεν είναι.

Γι’ αυτό «η φαλακρή τραγουδίστρια χτενίζεται πάντα με τον ίδιο τρόπο». Η ουσία του θεάτρου, λέει ο E. Ionesco, είναι η διόγκωση. Για να ξεπεράσουμε την άχρωμη εκείνη περιοχή που δεν είναι ούτε ζωή ούτε θέατρο, πρέπει να υπερβάλλουμε. Να σπρώχνουμε τα πρόσωπα, τις ιστορίες, ακόμα και τα ντεκόρ, πέρα από τα όρια του αληθινού ή του αληθοφανούς, για να φτάσουμε σε κάτι που είναι πιο αληθινό από την ίδια τη ζωή: στη μεγεθυμένη και θεατρική εικόνα της, που εισχωρεί βαθιά κάτω από την επιφάνεια της πραγματικότητας. Στα παραπάνω στοιχεία βασίστηκε και η δική μας «ανάγνωση» του κειμένου.

Η «Φαλακρή Τραγουδίστρια» ανέβηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1950 και από τότε παίζεται κάθε χρόνο χωρίς διακοπή. Θεωρείται ένα έργο σταθμός στο ευρωπαϊκό θέατρο, το οποίο καθιέρωσε το «θέατρο του παραλόγου». Ο Ε. Ionesco συγκαταλέγεται στις κορυφαίες μορφές του σύγχρονου θεάτρου μαζί με τον S. Beckett και τον H. Pinter.

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία- Φωτισμοί: Βασίλης Βασιλάκης
Παίζουν: Λάζαρος Θεοδωρακόπουλος, Βίκυ Ίτσιου, Γιάννης Κοντός, Σιδέρης Νανούδης, Κλέα Σαμαντά, Μαρίτα Τσαλκιτζόγλου.
Μουσική: Δήμος Βρύζας
Σκηνικά: Γιώργος Μπάμπος Λαμπρόπουλος- Βασίλης Βασιλάκης
Κουστούμια: Στέλλα Γκρεκιώτη

«Ποπ – Κορν» κωμωδία της Αγνής Χιώτη (5 /8/16)
Σε αυτή την ιστορία έχουμε την Σάμερ, τον Γουίντερ και τον Κύριο Α. Όλα ξεκίνησαν επειδή κάποια στιγμή, σε κάποια δύσκολη φάση της ζωής τους οι ήρωες μας για κάποιο απροσδιόριστο λόγο αναρωτήθηκαν το ίδιο πράγμα: «Να ζει κανείς ή να μη ζει;» Πολλές φορές, πολλοί άνθρωποι, για πολλούς λόγους, λόγω πολλών καταστάσεων, έχουν βρεθεί να αναρωτιούνται το ίδιο. Πώς ο έρωτας αλλάζει τα σχέδια μας; Πώς η φιλία μπορεί να σε κάνει να μετατοπίσεις τους στόχους σου; Τι θα ήμασταν χωρίς την αγάπη; Τελικά ποια επιλογή είναι πιο δύσκολη; Nα ζει κανείς ή να μη ζει; Ένα παιχνίδι ανάμεσα σε δύο νέους κι ένας κομπέρ που τους κάνει άνω κάτω.

Συντελεστές:
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Αγνή Χιώτη
Σκηνογραφική – Ενδυματολογική Επιμέλεια – Video Art: Μαρία Φιλίππου
Φωτισμοί: Χάρης Χιώτης
Μουσική: Αναστασία Μανιάτη
Κινησιολογία: Αρετή Πασχάλη
Βοηθοί σκηνοθέτη: Μαρία Νικολαΐδη – Αναστασία Μανιάτη
Οργάνωση Παραγωγής: Θεατρική Ομάδα Repente / Dominus Productions

Ερμηνεύουν: Καλή Δάβρη, Θάνος Λέκκας, Κυριάκος Μαρκάτος
Ακούγονται οι φωνές των Δημήτρη Μαχαίρα, Σταμάτη Μπάκνη, Γιάννη Παπαθανασίου και Χάρη Χιώτη.

«Il trovatore» μουσική παράσταση από την Φανή Παλιούρα (6/8/16)
Ο Giuseppe Verdi με το την δημοφιλέστερη όπερά του, δημιούργησε ένα αρχέτυπο μελόδραμα του Ρομαντισμού.

Πρωτοπαρουσιάστηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1853 στο Teatro Apollo της Ρώμης, υπό την διεύθυνση του συνθέτη.

Μουσικές μελωδίες, άριες, ντουέτα δημιούργησαν μια από τις σπουδαιότερες όπερες της εποχής του. Μια όπερα απαιτήσεων, αφού μόνο οι κορυφαίοι του είδους θα μπορούσαν να σταθούν επάξια στους ρόλους που ο Βέρντι δημιούργησε.

Αυτή τη φορά ο Πάνος Λουμάκης και η Φανή Παλιούρα ήρθαν πιο κοντά στην θεατρική βάση του έργου, απογυμνώνοντάς την. Η φωνή συναντάει το σώμα και οι χωρίς όρια μεγαλειώδεις πράξεις της όπερας συναντούν την θεατρική αντίσταση. Μια μη ρεαλιστική εκδοχή του «Il trovatore», η οποία με την συνοδεία των ήχων ενός πιάνου, θα προσπαθήσει να διακρίνει τα αισθήματα και τα συναισθήματα που δεν θα ειπωθούν ποτέ. Η φωτιά θα παλέψει με το ψυχρό φεγγάρι, σε μια μάχη που μόνο ηττημένους και πόνο μπορεί να φέρει.

Συντελεστές:
Μουσική: Giuseppe Verdi
Libretto: Salvadore Cammarano

Πρωταγωνιστούν:
Leonora – Έλλη Αναστασοπούλου
Manrico – Χρήστος Δεληζώνας
Conte di Luna – Νικόλας Καραγκιαούρης
Azucena – Φωτεινή Αθανασάκη
Αφήγηση – Φανή Παλιούρα
Μουσική Διδασκαλία, Διεύθυνση, Πιάνο – Πάνος Λουμάκης
Σκηνοθεσία, σκηνικά, κοστούμια – Φανή Παλιούρα
Υποκριτική διδασκαλία – Μιλτιάδης Φιορέντζης
Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Τζιφάκης

«Η απολογία του Σωκράτη» του Δήμου Αβδελιώδη (7/8/16)
Η αυθεντική αυτή Αναπαράσταση της πιο συγκλονιστικής δίκης στην ιστορία του πολιτισμού, στην ίδια ακριβώς γλώσσα που μιλήθηκε από τον Σωκράτη και καταγράφηκε με ακρίβεια από τον παρόντα νεαρό μαθητή του, Πλάτωνα, κάνουν την παρακολούθηση της για τους θεατές- δικαστές, μια μοναδική βιωματική εμπειρία, έχοντας την αίσθηση ότι ζουν μέσα στην πραγματική ατμόσφαιρα εκείνης της μέρας της δίκης, κι όπου ο Σωκράτης και ο Μέλητος ενσαρκώνονται μπροστά τους ζωντανά.

Συντελεστές:
Διδασκαλία Ερμηνείας Αρχαίου Κειμένου
Σκηνικός χώρος, Σκηνοθεσία, Μετάφραση: Δήμος Αβδελιώδης
Μακέτες, Κοστούμια : Αριστείδης Πατσόγλου
Σωκράτης: Βασίλης Καραμπούλας
Μέλητος: Γιάννης Κολόι
Διεύθυνση Παραγωγής: Αθηνά Ζώτου
Boηθοί σκηνοθέτη: Γιώργος Νικόπουλος, Δανάη Ρούσσου, Ειρήνη Ζάρρα
Φωτογραφίες: Κορνηλία Σιδηρά

«Η απολυμένη» του Αντώνη Τσιπιανίτη με την Κατερίνα Διδασκάλου (12/8/16)
Η Μαριέτα εργάζεται ως κοσμικογράφος σε μεγάλο γυναικείο περιοδικό. Η στήλη της θεωρείται κορυφαία στο είδος της. Πλούσιοι και διάσημοι κάνουν το παν για να δημοσιεύσει φωτογραφία τους. Η ζωή της είναι γεμάτη λάμψη, πάρτι, ταξίδια. Και μια μέρα απολύεται… Όλες οι «πόρτες» κλείνουν, το τηλέφωνο σιωπά, τα καλέσματα ακυρώνονται, οι επώνυμες φίλες «εξαφανίζονται». Η Μαριέτα ολομόναχη, χωρίς στήριξη από πουθενά, αγωνίζεται να επιβιώσει.

Ερμηνεία: Κατερίνα Διδασκάλου

«Η πόρνη από πάνω» του Αντώνη Τσιπιανίτη με την Κατερίνα Διδασκάλου σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Πατρώνη (13/8/16)
Η παράσταση που έχει αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές από κοινό και κριτικούς συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία της για τέταρτη σαιζόν, στο Θέατρο Βρετάνια. Ερατώ -η νοικοκυρά από κάτω- μιλάει για τον έρωτα, την απόρριψη, την προδοσία, τη βαναυσότητα σε βάρος των γυναικών, τους διεφθαρμένους δημόσιους λειτουργούς, την έλλειψη αυτοεκτίμησης. Με υπομονή και στωικότητα ζει στο περιθώριο, μέχρι την ημέρα που στο από πάνω διαμέρισμα μετακομίζει μια πόρνη. Και τότε… Η Κατερίνα Διδασκάλου, αναπολώντας τη ζωή της Ερατούς, πλημμυρίζει κυριολεκτικά τη σκηνή παίζοντας ταυτόχρονα με απίστευτη ευκολία όλους τους χαρακτήρες που έπαιξαν ρόλο στη ζωή της ηρωίδας.

Συντελεστές:
Φωτισμοί: Ελένη Αναγνωστοπούλου
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Μηνάς Μινατσής
Κοστούμια: Δημήτρης Ανδριανός
Μουσική επιμέλεια: Μιχάλης Ρουμπής, Ιωάννης-Ιόλαος Μανιάτης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μιχάλης Ρουμπής
Χειρισμός κονσόλας: Σεμίνα Παπαλεξοπούλου
Επιμέλεια σκηνικού: Ματθαίος Δαμίγος