Εννέα σύγχρονοι Ρώσοι καλλιτέχνες, με εννέα δικές τους εικαστικές ιστορίες θα φιλοξενούνται για όλο το καλοκαίρι στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Μονή Λαζαριστών, από τις 15 Ιουλίου έως τις 15 Οκτωβρίου 2016

Στην έκθεση με τίτλο «Εννέα Ρωσικές Ιστορίες. Σύγχρονοι καλλιτέχνες από τις συλλογές του ΚΜΣΤ» παρουσιάζονται έργα σημαντικών Ρώσων καλλιτεχνών, τα οποία δωρήθηκαν από τους ίδιους και ανήκουν στις συλλογές του ΚΜΣΤ ή είναι χρησιδάνεια μακράς διαρκείας, ενώ πολλά από αυτά παρουσιάστηκαν στο πλαίσιο της Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης τα προηγούμενα χρόνια.

Πρόκειται για έργα, τα οποία αφηγούνται ιστορίες προσωπικών και συλλογικών βιωμάτων, αναφέρονται σε πολιτικές και κοινωνικές πραγματικότητες και συνθήκες, άπτονται σύγχρονων προβληματισμών και ζητημάτων θέτοντας, παράλληλα, κοσμοθεωρητικές και φιλοσοφικές έννοιες. Τα έργα μεταδίδουν την ενεργό-κριτική στάση των δημιουργών τους, διαμορφώνουν μια ενιαία εικαστική πρόταση, μια παρεμβατική συλλογικότητα σε μια εποχή έντονων και δραματικών ανακατατάξεων, ραγδαίων και αναπάντεχων μεταβολών.

Οι επιμελητές της έκθεσης, Γιάννης Μπόλης & Θοδωρής Μάρκογλου, ιστορικοί της τέχνης και επιμελητές του ΚΜΣΤ θα υποδεχτούν τους πρώτους επισκέπτες της έκθεσης την Παρασκευή 15 Ιουλίου με δύο ξεναγήσεις στις 12:00 και 15:00, με δωρεάν είσοδο για το κοινό.

Η έκθεση εντάσσεται στο πρόγραμμα δράσεων για το Έτος Ελλάδας-Ρωσίας 2016.

Οι ιστορίες της έκθεσης, συνοπτικά:
Ιστορία 1η: Ο Georgy Litichevsky είναι ο κορυφαίος καλλιτέχνης κόμικς στη Ρωσία. Τα κόμικς-εγκαταστάσεις που δημιουργεί γίνονται πόλος πειραματισμού που διερευνούν τα όρια των δυνατοτήτων στην τέχνη σαν όργανο αποϊεροποίησης.

Ιστορία 2η: Η φωτογραφική εγκατάσταση Κομμουνιστική Περιήγηση της Θεσσαλονίκης του Yevgeniy (Zhenya) Fiks αποτυπώνει σημαντικές στιγμές της ιστορίας του εργατικού κινήματος και του κομμουνιστικού κόμματος της Θεσσαλονίκης, ενώ στο φωτογραφικό πρότζεκτ Μόσχα παρουσιάζονται «πιάτσες» ομοφυλοφίλων της ρωσικής πρωτεύουσας που υπήρξαν τόποι κατασκευής της ομοφυλόφιλης ταυτότητας των κατοίκων της πόλης και αντιμετωπίζονται από τον φωτογράφο ως τόπος θρήνου για τις ζωές των καταπιεσμένων πολιτών.

Ιστορία 3η: Η ενότητα Πλατωνικός Έρως του Nikita Alexeev παραπέμπει στο Συμπόσιο του Πλάτωνα και τις νεοπλατωνικές θεωρίες για το «Είδος» ως το πρότυπο του συνόλου των σκέψεων, των εννοιών, των πραγμάτων και της αντανάκλασής τους.

Ιστορία 4η: Ο Andrei Filippov συνέλαβε την ιδέα ενός πριονιού που τέμνει τη Γη, στα τέλη της δεκαετίας του 1980 με την πτώση του τείχους του Βερολίνου και τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου. Ωστόσο, το Πριόνι παραμένει ένα διαχρονικό και επίκαιρο έργο που παραπέμπει στα ρήγματα της ανθρώπινης γεωπολιτικής τόσο ιστορικά όσο και μελλοντικά.

Ιστορία 5η: Ο Slava Mogutin στην ενότητα Lost Boys φωτογραφίζει νεαρούς Ρώσους σε διάφορους χώρους, παρουσιάζοντας σύμβολα, εκφράσεις, στάσεις και εμφανίσεις που τους κάνουν αδιαμφισβήτητα κοινωνούς της σύγχρονης ρωσικής κουλτούρας και τρόπου ζωής, μιλώντας άμεσα για την σεξουαλικότητα, την ειλικρίνεια και την ευθύτητα του ανθρώπου, πέρα από οποιαδήποτε εξουσία ή καταπίεση μέσω αυτής.

Ιστορία 6η: Ο Konstantin Zvezdochetov είναι ένας αιρετικός καλλιτέχνης που αυτοσαρκάζεται και ανατρέπει τον εαυτό του σε συνθέσεις που τις χαρακτηρίζει η εξαιρετική μυθοπλασία και η γνώση της πολιτιστικής ιστορίας.

Ιστορία 7η: Τα Μαύρα Πουλιά του Vadim Zakharov με τις αντρικές μαυροφορεμένες φιγούρες δημιουργούν ένα ολόκληρο πλέγμα πληροφοριών και συναισθημάτων που κυμαίνεται από το ναρκισσισμό στην αγάπη κι από τη μοναξιά στον αυτοσαρκασμό,

Ιστορία 8η: Η εγκατάσταση Αυτοπροσωπογραφία με Κλειστά Μάτια του Yuri Albert αποτελείται από συνθέσεις με κείμενα του Βαν Γκογκ γραμμένα με το σύστημα Μπράιγ: οι επισκέπτες της έκθεσης με προβλήματα όρασης μπορούν να διαβάσουν τα κείμενα, ενώ οι υπόλοιποι εκτιμούν τις αισθητικές αξίες της εγκατάστασης υπό το πρίσμα της σύγχρονης τέχνης.

Ιστορία 9η: Στη σειρά Artifacts, ο Francisco Infante και η Nonna Goriunova επεμβαίνουν με περφόρμανς και εγκαταστάσεις στο φυσικό τοπίο, αξιοποιούν τις αντανακλάσεις και τις διαθλάσεις του φωτός μέσα από την πολυπρισματικότητα και την ιλιγγιώδη ενέργεια της σπειροειδούς κίνησης στο χώρο, αλλοιώνουν την οπτική των τοπίων και στη συνέχεια φωτογραφίζουν τις επεμβάσεις αυτές.