1904 – Εγκαινιάζεται ο υπερσιβηρικός σιδηρόδρομος με μήκος 9.288 χλμ.

Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1891. Eπρόκειτο για ένα έργο κολοσσιαίων διαστάσεων. Η σιδηροδρομική γραμμή που σχεδίαζε να κατασκευάσει η τσαρική Ρωσία, θα ένωνε την Μόσχα και την ευρωπαϊκή πλευρά της Ρωσίας, με το Βλαδιβοστόκ και τις υπόλοιπες επαρχίες της ανατολής, καθώς και με την Μογγολία, την Κίνα και την ιαπωνική θάλασσα.

Εγκαινιάστηκε στις 21 Ιουλίου του 1904, αν και τα έργα συνέχισαν μέχρι και το 1916. Η γραμμή είχε μήκος 9.288 χλμ. Το ταξίδι από την Μόσχα στο Βλαδιβοστόκ μέσω της νότιας Σιβηρίας διαρκούσε 7 ημέρες. Ο υπερσιβηρικός σιδηρόδρομος, συνεχίζει την λειτουργία του μέχρι και σήμερα, από όπου ξεκινούν άλλες τέσσερις διαδρομές.

1928 – Αυτοκτονεί ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης

Είναι γνωστότερος ως ποιητής αλλά έχει υμνηθεί και για τα πεζά του κείμενα. Είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, που εισήγαγε τον μοντερνισμό στην ελληνική ποίηση. Ο Κώστας Καρυωτάκης, έβαλε το όνομά του στην λίστα των καταραμένων ποιητών και δημιούργησε μια μεγάλη σχολή στις ελληνικές τέχνες.

Γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου του 1896 στην Τρίπολη. Ο πατέρας του καταγόταν από την Συκιά Κορινθίας και λόγω του επαγγέλματός του (νομομηχανικός), η οικογένεια άλλαζε συχνά τόπο διαμονής. Έτσι, μεγαλώνοντας, ο Κώστας Καρυωτάκης έζησε στην Πάτρα, στην Αθήνα, στο Αργοστόλι, στην Καλαμάτα και στην Αθήνα, πριν πάει στα Χανιά. Εκεί θα ερωτευτεί για πρώτη φορά, την Χανιώτισσα Άννα Σκορδύλη.

Σε ηλικία 21 ετών, αποφοίτησε από την Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Λόγω έλλειψης πελατείας, δεν κατάφερε να εξασκήσει το επάγγελμα του δικηγόρου. Αναζήτησε έτσι δουλειά στον δημόσιο τομέα. Εργάστηκε στην Νομαρχία Θεσσαλονίκης, στην Νομαρχία Σύρου και Αθήνας. Σιχαινόταν την δουλειά του, γι’ αυτό άλλαζε συχνά περιβάλλον.

Το 1921, γνωρίζει την, επίσης ποιήτρια, Μαρία Πολυδούρη. Του προτείνει να παντρευτούν, παρ’ όλο που γνώριζε πως είχε κολλήσει σύφιλη. Εκείνος το απέφευγε.
Μετά τα ταξίδια του σε Ιταλία και Γερμανία, το είχε πάρει πια απόφαση. Πήγε για λίγο στην Πάτρα και ύστερα στην Πρέβεζα. Στις 20 Ιουλίου, προσπάθησε να πνιγεί στην θάλασσα αλλά δεν τα κατάφερε. Την επόμενη μέρα, στις 21 Ιουλίου του 1928, πήρε ένα πιστόλι και αυτοκτόνησε κάτω από έναν ευκάλυπτο. Ήταν μόλις 32 ετών.

Τα κυριότερα έργα του είναι οι ποιητικές συλλογές (πολλές από τις οποίες μελοποιήθηκαν), «Ο πόνος των ανθρώπων και των πραγμάτων», «Νηπενθή» και «Ελεγεία και Σάτιρες».

1965 – Σε διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης των «Αποστατών», σκοτώνεται ο Σωτήρης Πέτρουλας από δακρυγόνο που δέχτηκε στο κεφάλι

Τον Ιούλιο του 1965, έλαβαν χώρα τα λεγόμενα Ιουλιανά. Όλα ξεκίνησαν στις 15 Ιουλίου, όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από τον Βασιλιά Κωνσταντίνο, επειδή ήθελε να αναλάβει ο ίδιος το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και όχι ο εκλεκτός του παλατιού, Πέτρος Γαρουφαλιάς. Ορισμένα αποσχισθέντα μέλη του κόμματός του, της Ένωσης Κέντρου, ορκίστηκαν ως κυβέρνηση την ίδια μέρα. Και έμειναν στην ιστορία ως «αποστάτες».

Η λαϊκή κατακραυγή δεν άργησε να έρθει. Ξέσπασαν επεισοδιακές διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα. Στην Αθήνα, στις 21 Ιουλίου του 1965, στην διαδήλωση κατά της κυβέρνησης των «αποστατών», η αστυνομία κάνει χρήση γκλομπς και δακρυγόνων. Οι τραυματίες έφτασαν τους 150. Ένα από τα δακρυγόνα εκτοξεύτηκε στο κεφάλι του 22χρονου φοιτητή, Σωτήρη Πέτρουλα, που έπεσε νεκρός. Μεταγενέστερες ιατροδικαστικές μελέτες έδειξαν πως ο Σωτήρης Πέτρουλας έπεσε θύμα στραγγαλισμού, αν και ποτέ δεν θεωρήθηκαν επίσημες.

Ο Σωτήρης Πέτρουλας καταγόταν από οικογένεια αριστερών, που είχε αναγκαστεί να μετακομίσει στην Αθήνα από την Μάνη, λόγω των φρονημάτων της. Ενώ εργαζόταν από μικρός, έγινε δεκτός στην ΑΣΟΕΕ, σε ηλικία 18 ετών. Έγινε αμέσως μέλος του φοιτητικού κινήματος και της Νεολαίας της ΕΔΑ, όπου ήταν από τους ηγέτες της αριστερής πτέρυγας.

Η κηδεία του έγινε στις 23 Ιουλίου και πήρε παλλαϊκό χαρακτήρα, ως μια πράξη καταδίκης της «αποστασίας». Στην κηδεία του παραβρέθηκε και ο Γεώργιος Παπανδρέου. Ο Σωτήρης Πέτρουλας θεωρείται σήμερα ένας από τους «μάρτυρες» της Αριστεράς.

1974 – Ξεκινά η επιχείρηση «ΝΙΚΗ», η μοναδική βοήθεια που στάλθηκε από την Χούντα στον δοκιμασμένο Κυπριακό Λαό.

Ύστερα από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, στις 20 Ιουλίου του 1974, η Ελλάδα αποφάσισε την επόμενη να στείλει μια στρατιωτική αποστολή στην Κύπρο. Η  κωδική ονομασία που δόθηκε στη μυστική στρατιωτική αποστολή της Ελλάδος την 21η προς 22α Ιουλίου 1974, ήταν Επιχείρηση «ΝΙΚΗ». Η αποστολή ήταν μερικώς επιτυχής και χαρακτηρίσθηκε από τον διεθνή τύπο ως «αποστολή αυτοκτονίας».

Η επιχείρηση «ΝΙΚΗ», ήταν μια επιχείρηση μεταφοράς της 1ης Μοίρας Καταδρομέων από την Σούδα στο βομβαρδισμένο αεροδρόμιο της Λευκωσίας με μεταγωγικά αεροσκάφη Noratlas της 354ης Μοίρας Τακτικών Μεταφορών. Από τα 15 αεροσκάφη, το ΝΙΚΗ-4 καταρρίπτεται από φίλια πυρά και σκοτώνονται κυβερνήτης και καταδρομείς (εκτός από έναν καταδρομέα). Άλλα 3 αεροσκάφη, παθαίνουν σοβαρές ζημιές και καταστρέφονται στο έδαφος για να μην γίνουν αντιληπτά από τους Τούρκους.

Ήταν η μοναδική βοήθεια που στάλθηκε από την Χούντα στον δοκιμασμένο Κυπριακό Λαό. Όλοι οι συμμετέχοντες σε αυτή την αποστολή όπως και οι Ελλαδίτες αξιωματικοί και οπλίτες της ΕΛΔΥΚ που πολέμησαν και σκοτώθηκαν (31 νεκροί και πολλοί τραυματίες), δεν έχουν τιμηθεί από το ελληνικό κράτος.