Κι εκεί που νομίζεις ότι τα έχεις διαβάσει/ακούσει/δει όλα για τον Γιουσέιν Μπολτ, σε σημείο που να θεωρείς ότι είναι ένας δικός σου άνθρωπος, καθώς ξέρεις -ή νομίζεις ότι ξέρεις- τα πάντα γι’ αυτόν, έρχεται μια απλή φωτογραφία, για να αποδείξει ότι αυτός ο απίθανος τύπος πολύ απλά... δεν υπάρχει.

Την ώρα που όλοι μνημονεύουν την κούρσα του στον τελικό και τον τρόπο με τον οποίο κάλυψε το χάντικαπ μετά τα πρώτα 50 μέτρα και επιβλήθηκε των αντιπάλων του, μία φωτογραφία από τον ημιτελικό, στον οποίο σημείωσε χρόνο 9.86 (9.81 έκανε στον τελικό) έρχεται να επιβεβαιώσει το πόσο μεγάλος, αλλά και ξεχωριστός αθλητής είναι.

Και αυτό, καθώς είναι γνωστό ότι ο Μπολυ αρέσκεται να «παίζει» με τις κάμερες και τους αντιπάλους του. Ωστόσο, μία τόσο χαρακτηριστική φωτογραφία, στην οποία δείχνει ταυτόχρονα να χαμογελά στον φακό, αλλά και να... περιπαίζει τους «δύσμοιρους» ανταγωνιστές του, δεν νομίζουμε πως έχουμε ξαναδεί...

Όντας στα... καλύτερά του,ο φωτογραφικός φακός αποτυπώνει το «δολοφονικό» χαμόγελο και το περιπαικτικό βλέμμα του... παιδιού, που, και αυτή τη φορά, παίζοντας κυνηγητό με τους φίλους του, κατάφερε να μην τον πιάσει κανείς...

«Σας ξέφυγα πάλι...» ή... «Catch me if you can», θα μπορούσε να είναι η λεζάντα. Και θα ήταν απόλυτα ενδεικτική και για όσα ακολούθησαν μετά, στον τελικό του Ρίο, με τον Μπολτ να κάνει... πλάκα στους αντιπάλους του, «αφήνοντάς» τους να πιστεύουν ότι, επιτέλους, τον... είχαν, πριν τον δουν να «καταπίνει» το δεύτερο 50άρι και να καλπάζει για το τρίτο του χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα, μετά το Πεκίνο (2008) και το Λονδίνο (2012).