1071 – Η Μάχη του Μαντζικέρτ. Οι Σελτζούκοι Τούρκοι κάνουν το πρώτο βήμα για την κατάληψη της Μικράς Ασίας

Οι Βυζαντινοί, στις 26 Αυγούστου του 1071, υφίστανται μια τεράστια ήττα από τους Σελτζούκους Τούρκους που θα είναι και η αρχή της αποσταθεροποίησης του ελέγχου τους στην Μικρά Ασία. Οι ιστορικοί πιστεύουν πως είναι η αρχή του τέλους της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Οι Σελτζούκοι, που προέρχονταν από τις στέπες του σημερινού Τουρκεστάν, πήραν το όνομα τους από τον φύλαρχο Σελτζούκ. Είχαν μια επεκτατική διάθεση και εκμεταλλευτήκαν την παρακμή των Αράβων ώστε να πάρουν την θέση τους στο τιμόνι της περιοχής αλλά και σε εκείνο του Ισλαμισμού.

Το Μαντζικέρτ ήταν στρατηγικό σημείο για την άμυνα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και η πτώση του κατάφερε ένα ισχυρό πλήγμα στους βυζαντινούς. Παρά την υπεροπλία τους στην μάχη (ο στρατός τους ήταν διπλάσιος), εξαιτίας των αντιπαραθέσεων των στρατηγών και της απειθαρχίας των στρατευμάτων.

Μετά την ήττα, ο αυτοκράτορας Ρωμανός οδηγήθηκε μπροστά στον εχθρό του και δέχτηκε όλους τους όρους του. Η παρακμή είχε ξεκινήσει.

1919 – Πεθαίνει ο σατιρικός ποιητής Γιώργος Σουρής

Γεννήθηκε το 1853 στην Ερμούπολη της Σύρου. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια. Ο πατέρας του ήθελε να τον κάνει παπά, αλλά όταν χρεοκόπησε, τον έστειλε στην Ρωσία σαν υπάλληλο. Ύστερα από δυο μήνες έφυγε και κατέληξε στην Αθήνα, όπου γράφτηκε στην Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών.

Δεν κατάφερε όμως να την τελειώσει. Ξεκίνησε να γράφει ορισμένους «εκδικητικούς» στίχους και για να ζήσει έκανε μαθήματα και έγραφε σε εφημερίδες. Τότε είναι που ξεκίνησε να γράφει σάτιρα. Κάτι που τον καθιέρωσε και τον έκανε γνωστό στο πανελλήνιο.

Σε ηλικία 30 ετών έβγαλε το πρώτο φύλλο της εφημερίδας του, την ο οποία ο Δροσίνης ονόμασε «Ο Ρωμηός». Η σατιρική εφημερίδα κυκλοφορούσε κάθε εβδομάδα μέχρι τον θάνατό του, για 36 περίπου χρόνια.

Έγραφε πάντα καλοπροαίρετα σχολιάζοντας το λαό, τους άρχοντες, τους Βασιλείς, χωρίς ωστόσο να βρίζει. Συχνά αυτοσαρκαζόταν και έξοχο δείγμα αυτοσαρκασμού είναι το ποίημα «Η Ζωγραφιά μου». Προτάθηκε μάλιστα σαν υποψήφιος για Νόμπελ Λογοτεχνίας 5 φορές.

Πέθανε το 1919 και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη με τιμές στρατηγού. Τα έργα του διαβάζονται μέχρι σήμερα και θεωρούνται εξαιρετικά απικαιρα, σχεδόν έναν αιώνα μετά τον θάνατό του.

1960 – Η πρώτη εκτέλεση γυναίκας στην Ελλάδα

Η Σταυρούλα Γκουβούση ήταν η πρώτη Ελληνίδα που εκτελέστηκε έχοντας καταδικαστεί σε θάνατο για ποινικό αδίκημα.

Στις 7 Ιανουαρίου 1959 είχε πνίξει την έγκυο νύφη της Μεταξία Γκουβούση μέσα σε μία στέρνα στον κήπο του σπιτιού της στο Λεωνίδιο, πιστεύοντας ότι το βρέφος που κυοφορούσε ήταν καρπός παράνομου έρωτα. Συνεργός στο έγκλημά της ήταν ο 22χρονος γιος της και σύζυγος του θύματος Δημήτρης Γκουβούσης, ο οποίος εκτελέστηκε κι αυτός. Μάλιστα αρχικά μητέρα και γιος επιχείρησαν να εμφανίσουν τη δολοφονία ως ατύχημα, προσπαθώντας να παραπλανήσουν τις αρχές.

Η Γκουβούση καταδικάστηκε σε θάνατο από το κακουργιοδικείο της Κυπαρισσίας και εκτελέστηκε τα ξημερώματα της 26ης Αυγούστου 1960 στον Υμηττό. Νωρίτερα είχε υποβάλει αίτηση χάριτος με σκοπό η ποινή της να μετατραπεί σε ισόβια κάθειρξη, όμως η αίτηση απορρίφθηκε από το Συμβούλιο Χαρίτων παμψηφεί.

Η εκτέλεση της 63χρονης πεθεράς ήταν η πρώτη εκτέλεση γυναίκας στην Ελλάδα, δεν ήταν όμως η πρώτη καταδίκη σε θανατική ποινή, καθώς το 1931 είχαν καταδικαστεί σε θάνατο η σύζυγος και η πεθερά του Δημήτρη Αθανασόπουλου, η ποινή των οποίων όμως μετατράπηκε στη συνέχεια σε ισόβια κάθειρξη.