1931 – Γεννιέται ο Στέλιος Καζαντζίδης

Ο Στέλιος Καζαντζίδης είναι ίσως ο πιο σημαντικός λαϊκός τραγουδιστής στην ιστορία της Ελλάδας. Τα τραγούδια του τραγουδήθηκαν όσο λίγα και είναι διαχρονικά.

Γεννήθηκε στην Νέα Ιωνία στις 29 Αυγούστου του 1931. Η μητέρα του ήταν από την Μικρά Ασία και από αυτή πρωτάκουσε τα πονεμένα προσφυγικά τραγούδια. Η γιαγιά του βέβαια ήταν αυτή που τον έμαθε να τραγουδάει.

Δούλεψε σε εργοστάσιο. Το αφεντικό του του χάρισε την πρώτη του κιθάρα. Τις ώρες που δεν δούλευε, συνήθιζε να παίζει και προσπαθούσε να μάθει. Ένας περαστικός τον άκουσε και του είπε να τραγουδήσει στην ταβέρνα του. Η μεγάλη πορεία του μόλις είχε αρχίσει.

Από το 1950, όταν έκανε την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση μέχρι και το 1965, δούλευε σε νυχτερινά κέντρα. Τότε αποφάσισε να τα εγκαταλείψει και να αφοσιωθεί μόνο στην δισκογραφία, που είχε ξεκινήσει από το 1952. Το 1975 σταμάτησε τα πάντα, μέχρι που επανήλθε στην δισκογραφία το 1987.
Τα πιο γνωστά τραγούδια του είναι η «Μαντουβάλα», το «Απόψε φίλα με», το «Υπάρχω», «Το αγριολούλουδο» κ.α. Το κύκνειο άσμα του ήταν ο δίσκος «Έρχονται χρόνια δύσκολα».

Πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου 2001, σε ηλικία 70 ετών, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.

1949 – Λήξη του ελληνικού Εμφυλίου πολέμου με την μάχη στο Βίτσι

Οι μάχες στον Γράμμο και στο Βίτσι τον Αύγουστο του 1949 ήταν η τελευταία πράξη στο δράμα του εμφυλίου πολέμου που σπάραζε την Ελλάδα από τις αρχές του 1946 και που ο σπόρος του είχε φυτευτεί από τον Δεκέμβριο του 1944 ή και ακόμη παλαιότερα, από τα χρόνια της γερμανικής κατοχής, με τις ένοπλες συγκρούσεις αντιστασιακών οργανώσεων διαφορετικού πολιτικού προσανατολισμού.

Στις 29 Αυγούστου του 1949, Το Βίτσι «πέφτει» στις δυνάμεις του Εθνικού Στρατού από τους αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού (ΔΣΕ) που το υπερασπίζονται. Ο εμφύλιος τερματίζεται και οι ηττημένοι περνάνε από στρατοδικεία, οι φυλακές γεμίζουν με χιλιάδες φυλακισμένους και οι μαζικές εξορίες ξεκινούν.

Ο Εμφύλιος Πόλεμος αποτελεί την κορυφαία και τραγικότερη αντιπαράθεση στην ελληνική κοινωνία μέσα στον εικοστό αιώνα, ίσως και από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους. Η χώρα θα ρημάξει κυριολεκτικά στα χρόνια της εμφύλιας σύρραξης. Θα αλλάξει η ανθρωπογεωγραφία της χώρας καθώς ερημώνονται εκτεταμένες, ορεινές κυρίως, ενώ τίθεται σε ισχύ καθεστώς εκτάκτων μέτρων. Η γενικευμένη φτώχεια ήταν η πιο άμεση συνέπεια για τον λαό της Ελλάδας και κράτησε για πολλά χρόνια.

2004 – Λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας

Στις 29 Αυγούστου του 2004 έγινε η τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Η διοργάνωση θεωρήθηκε πως στέφθηκε με επιτυχία, με τους Ολυμπιακούς αγώνες να κυλούν ομαλά.

Η ελληνική ολυμπιακή αποστολή έκανε ρεκόρ συγκομιδής μεταλλίων με 16 μετάλλια (6 χρυσά, 6 ασημένια, 4 χάλκινα), τερματίζοντας στην 15η θέση της γενικής κατάταξης. Οι Έλληνες αγκάλιασαν όλα τα αγωνίσματα και η προσέλευση ήταν αθρόα.

Μετά την λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων, η Ελλάδα υπέστη ένα βαθύ οικονομικό πλήγμα, που δεν ξεπέρασε ποτέ. Τα Ολυμπιακά ακίνητα, δεν χρησιμοποιήθηκαν, όπως έλεγαν αρχικά και οι Έλληνες μετάνιωσαν για την διεξαγωγή.

Η επιστροφή πάντως των 28ων Ολυμπιακών Αγώνων στον τόπο που γεννήθηκαν, γέμισαν πολύ κόσμο με χαρά και περηφάνια, με την αίτημα για μόνιμη διεξαγωγή στην Ελλάδα να συζητιέται μέχρι και σήμερα.