Σαν σήμερα: Τα σημαντικότερα γεγονότα της 8ης Σεπτεμβρίου
Τι συνέβη σαν σήμερα στην ιστορία
Δημοσίευση 8/9/2016 | 00:09
1822 – Ναυμαχία των Σπετσών. Ο Ανδρέας Μιαούλης πετυχαίνει σημαντική νίκη εναντίον του τουρκικού στόλου
Στις 29 Αυγούστου του 1822, ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος έπλεε στην θάλασσα των Κυθήρων. Οι Έλληνες σήμαναν συναγερμό, προσπαθώντας να κλείσουν το πέρασμα προς την Πελοπόννησο. Όμως χωρίς ηγεσία και συντονισμό δεν κατάφεραν να τον σταματήσουν.
Λίγες μέρες αργότερα ο Ανδρέας Μιαούλης αναλαμβάνει την ηγεσία του ελληνικού στόλου. Ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος έχει σκοπό να επιτεθεί στις Σπέτσες και αργότερα να προσπαθήσει να ανεφοδιάσει το Ναύπλιο. Ο Μιαούλης δίνει εντολή στα ελληνικά πλοία να πλεύσουν στα στενά των Σπετσών, όπου θα ήταν πιο εύκολο να αντιμετωπίσουν τους αντιπάλους.
Τέσσερα ελληνικά πλοία παράκουσαν τις εντολές του και πλέουν ανατολικότερα από τα στενά. Βρέθηκαν έτσι ανάμεσα στον εχθρό με τους Έλληνες να ανοίγουν πυρ. Η ναυμαχία των Σπετσών μόλις είχε αρχίσει, στις 8 Σεπτεμβρίου του 1822.
Κράτησε περίπου πέντε ημέρες. Οι δυο στόλοι έκαναν ελιγμού, προσπαθώντας άλλοτε να αιφνιδιάσουν τον αντίπαλο και άλλοτε να συγκρουστούν μεταξύ Ύδρας και Σπετσών. Η πολυήμερη ναυμαχία, ανάγκασε τους Τούρκους να ανοιχτούν στο Αιγαίο, εγκαταλείποντας το σχέδιο ανεφοδιασμού του Ναυπλίου. Σε λιγότερο από τρεις μήνες μετά την ναυμαχία των Σπετσών, το Ναύπλιο θα βρεθεί σε ελληνικά χέρια.
1944 – 28 Έλληνες, μεταξύ τους και η αντιστασιακός Λέλα Καραγιάννη, εκτελούνται από τους Γερμανούς στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου
Οι εκτελέσεις των Γερμανών εντάθηκαν κατά την αποχώρησή τους από την Ελλάδα. Χιλιάδες Έλληνες, σε πόλεις και χωριά, βρήκαν τον θάνατο από τα λεγόμενα “αντίποινα των Γερμανών”, που είτε χτυπήθηκαν κατά την αποχώρησή τους και αντέδρασαν με εκτελέσεις, είτε εκτέλεσαν χωρίς δισταγμό λόγω της μη παραδοχής της ήττας.
Μια τέτοια ομαδική εκτέλεση έγινε στις 8 Σεπτεμβρίου του 1944 στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου, που στον ένα χρόνο λειτουργίας του, είχε τουλάχιστον 21.000 κρατουμένους. Εβραίους, που στάλθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης αλλά και Έλληνες αντιστασιακούς.
28 Έλληνες (άλλες πηγές αναφέρουν πως ήταν 58) εκτελέστηκαν εν ψυχρώ. Ανάμεσά τους βρισκόταν και η Λέλα Καραγιάννη, Ελληνίδα αντιστασιακός που κατά την διάρκεια της κατοχής είχε ιδρύσει την οργάνωση “Μπουμπουλίνα”. Εξού και το πρωσονύμιό της, "Μπουμπουλίνα της Κατοχής" .
Γεννήθηκε το 1898 στην Εύβοια. Έζησε στην Αθήνα και παντρεύτηκε τον φαρμακοποιό Γεώργιο Καραγιάννη, με το οποίο απέκτησε 7 παιδιά. Κατά την διάρκεια της κατοχής, φυγάδευε αρχικά Άγγλους στρατιώτες στην Μέση Ανατολή και αργότερα επεκτάθηκε στην κατασκοπεία, στα σαμποτάζ και στην τροφοδοσία ανταρτών.
Στις 8 Ιουλίου συνελήφθη από τους Γερμανούς και βασανίστηκε στα κρατητήρια της Οδού Μέρλιν. Λέγεται πως οι Γερμανοί έφεραν τους δυο γιους της μπροστά της και με το πιστόλι στον κρόταφό τους, την διέταξαν να μιλήσει. Η Λέλα Καραγιάννη απάντησε: "Τα παιδιά μου εγώ τα γέννησα, αλλά πρωτίστως ανήκουν στην πατρίδα".
Το στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου σήμερα
Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1944, κι αφού μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, εκτελέστηκε μαζί με άλλους 27 Έλληνες αντιστασιακούς. Το γωνιακό σπίτι της στην Αθήνα (μια από τις οδούς έχει πάρει το όνομά της), ανακηρύχθηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο το 1995.
Η οικία Λέλας Καραγιάννη στην συμβολή των οδών Λέλας Καραγιάννη 1 και Σταυροπούλου
2000 – Πεθαίνει ο συγγραφέας, δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου, Βασίλης Ραφαηλίδης
Αντισυμβατικός, ριζοσπάστης και αιρετικός, ο Βασίλης Ραφαηλίδης προκάλεσε αλλά και ενέπνευσε με την γραφή του. Τα βιβλία του από άλλους αγαπήθηκαν και από άλλους χλευάστηκαν, αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την οξύτητα του πνεύματός του.
Γεννήθηκε στον νομό Κοζάνης με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Μεγάλωσε αρχικά στην Καστοριά και έπειτα, μαζί με τους γονείς του, κατηφόρισε στην Αθήνα.
Σε ηλικία 25 ετών, αποφοίτησε από το τμήμα κινηματογράφου της σχολής Σταυράκου. Εργάστηκε ως βοηθός γνωστών σκηνοθετών, ενώ γύρισε και ο ίδιος δυο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους. Το 1963 αποφασίζει να μην γίνει σκηνοθέτης αλλά κριτικός κινηματογράφου. Αρχικά εργάστηκε σε έντυπα της αριστεράς. Κατά την διάρκεια της χούντας φυλακίστηκε στην Αίγινα. Ύστερα από την πτώση της δικτατορίας, εργάστηκε στις εφημερίδες Το Βήμα, Έθνος και Ελευθεροτυπία. Δεν έγραφε μόνο κινηματογραφική κριτική αλλά και σχόλια για κοινωνικά και πολιτικά θέματα.
Δίδαξε κινηματογράφο και ασχολήθηκε με την συγγραφή ιστορικών, κινηματογραφικών και λογοτεχνικών βιβλίων. Τα κυριότερα έργα του είναι: Φιλμοκατασκευή , Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους 1830-1974, 20 κείμενα για 127 αιρέσεις, 21 κείμενα για τη Μαλβίνα και Πέρα από τον κινηματογράφο (Α' και Β' τόμος).
Πέθανε το 2000, σε ηλικία 66 ετών, από καρκίνο και κηδεύτηκε στην Πάτρα.