Πόσοι από σας, έχετε πάει σε πανηγύρια, και έχετε μείνει με το στόμα ανοιχτό, από τους κάθε λογής πλανόδιους και λαϊκούς καλλιτέχνες; Αυτοσχέδια τσίρκο, επιδείξεις δύναμης και γενναιότητας, μάγοι, καραγκιόζης και κουκλοθέατρο, αυτό ήταν για χρόνια το πρόγραμμα ενός πανηγυριού που σεβόταν τον τίτλο του. 

Ξεχωριστή θέση, είχε ο γύρος του θανάτου. Οι νεότεροι, το ξέρετε μόνο σαν έκφραση, αλλά ο γύρος του θανάτου ήταν ενα εντυπωσιακό σόου που καθήλωνε τους επισκέπτες.

Αδρεναλίνη, φόβος μπευρδεύονται με τη μυρωδιά από το καμμένο λάστιχο. Ο οδηγός μέσα σε λίγα λεπτά ρισκάρει τη ζωή του. Για αυτό άλλωστε βαφτίστηκε γύρος του θανάτου. Από τα δεκάδες σοβαρά ατυχήματα που έχουν συμβεί.

Μέσα σε μια ξύλινη κατασκευή, σαν βαρέλι, ύψους 5,5 μέτρων και δίαμετρο 10 μέτρα, ο οδηγός προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο σόου και τη ζωή. Κάνει επικίνδυνες φιγούρες, ώστε να εντυπωσιαστεί το κοινό, και να πέσει το ''χαρτί''. Έτσι λένε οι παλιοί το χρήμα που μαζεύουν από τις επιδείξεις. Με μοναδικό εργαλείο, μια μοτοσυκλέτα, ο οδηγός κρατάει τους παρευρισκόμενους σε αγωνία, με τα κόλπα που κάνει. Τα ατυχήματα δεκάδες, καμία ασφάλεια, δεν σου παρέχει αυτή κατασκευή. Και όμως όσοι το έκαναν, δεν τους σταμάτησε ποτέ ένας τραυματισμός. Αντίθετα τους σταμάτησε η εξέλιξη. Η παράδοση φθίνει, ο κόσμος δεν βρίσκει πια ενδιαφέρον, να ρισκάρει κάποιος τη ζωή του. Το βλέπουν κάθε μέρα με ένα μόνο κλικ.

Ελάχιστοι ρομαντικοί, μείνανε πια στη δουλειά. Τα πανηγύρια λιγοστεύουν, μαζί τους και το κοινό. Όμως άλλοι από αγάπη, άλλοι επειδή δεν έμαθαν να κάνουν κάτι άλλο συνεχίζουν και δίνουν παραστάσεις. Αν βρεθείτε κάπου και δείτε ταμπέλα ''Γύρος του Θανάτου'', μπείτε. Θα ταξιδέψετε σε μια άλλη εποχή, όπου το ρίσκο ήταν πραγματικό, και όχι εικονικό.