Ο Elvis Presley βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του. Ήταν 35 χρονών, όλη η Αμερική βρισκόταν στα πόδια του και ήδη, πολλοί ντύνονταν και συμπεριφέρονταν σαν αυτόν. Ήταν «Ο Βασιλιάς» («The King»).

Πρόεδρος των ΗΠΑ στα τέλη του 1970, ήταν ο Ρίτσαρντ Νίξον, ένας αυστηρός Ρεπουμπλικάνος που μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές του Ιανουαρίου του 1969 και υπήρξε επι μια οκταετία αντιπρόεδρος, κατά την προεδρία του Αιζενχάουερ.

Δυο πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι από πολύ διαφορετικούς κόσμους. Κι όμως με έναν τρελό και παράξενο τρόπο, το σύμπαν συνωμότησε ώστε αυτοί οι δυο άνδρες να βρεθούν στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου στις 21 Δεκεμβρίου του 1970 και να κάνουν μια από τις πιο παράξενες συζητήσεις . Εντάξει, ίσως να υπάρχουν πιο παράξενες, όμως αυτή σίγουρα δεν την περίμενε ποτέ κανείς.

Ο Elvis είχε μανία με τα σήματα των αρχών. Του είχαν δώσει στο παρελθόν σήματα σερίφη, αστυνομικού και ορισμένα άλλα, τα οποία και ο Elvis επιδείκνυε με κάθε ευκαιρία. Είχε επίσης και ένα «κόλλημα» με τα όπλα, με μια μεγάλη συλλογή από λαμπερά και σπάνια κομμάτια. Μάλιστα, όταν ξεκίνησε η ιστορία της συνάντησής του με τον Νίξον, προσπάθησε να πετάξει από το Μέμφις στο Λος Άντζελες, επιδεικνύοντας ένα σήμα σερίφη και έχοντας πάνω του δυο πιστόλια.

Αφού ξεμπέρδεψε με τις αρχές, πήγε στο Λος Άντζελες για να πάρει μαζί του έναν πιστό του φίλο. Είχε ήδη αυτό που ήθελε στο μυαλό του. Έπεισε τον φίλο του να τον ακολουθήσει στην πρωτεύουσα Ουάσιγκτον και στο αεροπλάνο έγραψε ένα 6σελιδο γράμμα που απευθυνόταν στον πρόεδρο των ΗΠΑ. Σε αυτό ο Elvis ανέφερε ότι θα ήθελε να βοηθήσει την πατρίδα του «με οποιονδήποτε τρόπο» και ζητούσε να γίνει «ομοσπονδιακός μυστικός πράκτορας»!

Η ιδέα του μπήκε λόγω δυο προβλημάτων, όπως θεωρούσε, που μάστιζαν την αμερικάνικη κοινωνία και απειλούσαν την ακεραιότητά της. Ο κομμουνισμός και τα ναρκωτικά. Έτσι, σκέφτηκε να διεισδύσει σε κοινωνικές ομάδες που θα ήταν αποδεκτός, δρώντας όμως προς το συμφέρον και υπό τις διαταγές του κράτους.

Εμφανίστηκε στην πύλη του Λευκού Οίκου και έπεισε τους φρουρούς να μεταφέρουν το γράμμα. Δεν έλεγες και εύκολα όχι στον Elvis εκείνη την εποχή. Το γράμμα για καλή του τύχη έφτασε σε έναν βοηθό του Νίξον και φαν του Elvis, τον Egil «Bud» Krogh. Ο «Bud» προώθησε το γράμμα και ύστερα από τα πρώτα ναι και με επιχείρημα ότι μια τέτοια συνάντηση θα βοηθήσει στην δημοτικότητα του προέδρου, έφτασε στον ίδιο τον Νίξον.

Εκείνος αρχικά αρνήθηκε αλλά τελικά πείστηκε. Το ραντεβού έκλεισε για τις 12.30 το μεσημέρι. Ο Elvis συνοδευόμενος από δυο φίλους του και βοηθούς του, πήγε στο ραντεβού με παντελόνι καμπάνα, μια κάπα και μια χρυσή ζώνη. Και φυσικά, γυαλιά ηλίου. Πήγε μάλιστα και δώρο στον πρόεδρο, ένα 45αρι κολτ από την προσωπική του συλλογή.

Ο Νίξον τον υποδέχθηκε θερμά αλλά συγχρόνως δύσπιστα και προσεκτικά. Ο Elvis του έδειξε τα σήματά του και μετά του είπε τις απόψεις του. Του είπε πως οι Beatles προάγουν τον αντιαμερικανισμό και πως αυτοί που κάνουν χρήση ναρκωτικών αποτελούν την εμπροσθοφυλακή των διαδηλώσεων κατά της Αμερικής. Ο Νίξον άρχισε να τον ακούει με ενδιαφέρον. Μέχρι που του ζήτησε αυτό που πραγματικά ήθελε: ένα σήμα του ομοσπονδιακού σώματος Δίωξης Ναρκωτικών, δηλαδή στο τμήμα ναρκωτικών του FBI.

Ο Νίξον αρχικά σάστισε. Αλλά ο Elvis συνέχισε να εξηγεί. Θεωρούσε πως με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να υπηρετήσει την χώρα με μεγαλύτερη ευελιξία, σαν ομοσπονδιακός πράκτορας. Ο Νίξον τελικά δέχθηκε το αίτημα του. Τότε ο Elvis τον αγκάλιασε θερμά. Ο Krogh τον πήγε για φαγητό και λίγο αργότερα ο Elvis πήρε το πολυπόθητο σήμα του σε μια επίσημη παράδοση, που συνοδεύτηκε και από τον ανάλογο όρκο του ομοσπονδιακού πράκτορα!

Ο «Βασιλιάς» θέλησε να κρατηθεί η συνάντηση μυστική. Όμως παρόλο που αρχικά δεν ήθελε φωτογραφίες, τελικά βγήκαν μερικές. Ένα χρόνο αργότερα ένας αρθρογράφος έβγαλε την ιστορία στην δημοσιότητα αλλά κανείς δεν ασχολήθηκε. Έπρεπε να περάσουν 18 χρόνια από την συνάντηση, όταν τα Αρχεία άνοιξαν και ανακοινώθηκε ότι η φωτογραφίες θα πωλούνται. Έτσι οι φωτογραφίες του Νίξον με τον Elvis έγιναν οι πιο περιζήτητες όλων των εποχών όσον αφορά στα εθνικά αρχεία, περισσότερο ακόμα και από την προσσελήνωση ή την «Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας».

Η συνάντηση του προέδρου Νίξον, 4 χρόνια πριν παραιτηθεί λόγω του σκανδάλου Watergate, και του Elvis, επτά χρόνια πριν πεθάνει, παραδόξως, από χρόνια και υπερβολική χρήση χαπιών, ήταν ένα από τα πιο αδόκιμα στιγμιότυπα στην ιστορία του Λευκού Οίκου. Γι΄ αυτό και η μεγάλη ζήτηση των φωτογραφιών.

Όμως, αν γίνεται, υπάρχει ακόμα και κάτι πιο περίεργο. Οι δυο άνδρες τα βρήκαν όσο συνομιλούσαν. Η συζήτηση τους ήταν ανοιχτή και εγκάρδια και φάνηκε πως συμπαθούν ο ένας στον άλλον. Όπως εξήγησε και ο φίλος και βοηθός του Elvis, που τον συνόδευσε στον Λευκό οίκο «ήταν δυο άνθρωποι που βρίσκονταν στην κορυφή... αισθάνονταν μοναξιά σε αυτή την κορυφή... και αυτό ήταν το κοινό σημείο που τους έφερε κοντά ενάντια σε όλες τις πιθανότητες».

Το 2016, μια πιο σατιρική ταινία γυρίστηκε για να περιγράψει πιο ανάλαφρα την παράξενη αυτή συνάντηση. Τον ρόλο του Elvis υποδύεται ο Michael Shannon, ενώ τον ρόλο του Νίξον, ο Kevin Spacey. Η ταινία δείχνει μια πιο κωμική ματιά στο γεγονός, ποντάροντας στο αδόκιμο και στο απίθανο του όλου πράγματος. Στο τέλος της προσπαθεί να κάνει ένα έξυπνο αστείο που μπορεί όμως να μην είναι και τόσο. «Ο Elvis πήρε το σήμα αλλά ποτέ δεν υπηρέτησε σαν ομοσπονδιακός πράκτορας. Ή μήπως υπηρέτησε;»...

Πέτρος Καλογεράς