Η ζωγράφος εμπνέεται από Eλληνικά και Νορβηγικά τοπία, από περιοχές όπου η φύση είναι παρθένα, αποδίδοντας την αγάπη της για τη ζωή κοντά στη φύση, με έμφαση στα δάση και τα βουνά, στα ποτάμια και τη θάλασσα, στοχεύοντας στην ευαισθητοποίηση σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος.

Ο ιστορικός τέχνης Κωνσταντίνος Μπάσιος, για την έκθεση αυτή, έχει υπογραμμίσει, ότι:

“Η επιλογή, από μία καλλιτέχνιδα, να εκφραστεί εικαστικά μέσω της τοπιογραφίας, είναι -κατά πρώτη εντύπωση- μία κίνηση, που χαρακτηρίζεται από την ανάγκη της αποδοχής ή/και της βεβαιότητάς της. Και παρά το γεγονός ότι υπάρχουν σαφείς απορρίψεις συγκεκριμένων απεικονιστικών επιλογών, ο θεατής παρασύρεται από την πανδαισία πολλών και διαφόρων χρωμάτων και σχημάτων, με εμπνεύσεις βασισμένες στη φύση. Η δύναμη αυτής της δουλειάς έγκειται στο ότι το προβαλλόμενο τοπίο διαθέτει τη χάρι και τη δύναμη, ώστε με τους αποκλεισμούς των όσων δεν περιλαμβάνει, να λειτουργεί ως ένα άλλο πρόταγμα. Και γνωρίζουμε όλοι, ότι αυτό είναι η κατεξοχήν αφορμή-συνθήκη για να εκφραστεί καλλιτεχνικά μία δυσφορία, μία διαμαρτυρία, μία δυσανεξία.”

Επιμέλεια έκθεσης: Γωγώ Κολυβήρα

_{Η Ιωάννα Κωνσταντίνου γεννήθηκε στην Αθήνα. Ασχολήθηκε από παιδί με τα εικαστικά και σπούδασε αρχικά διακόσμηση εσωτερικών χώρων στη Σχολή Δοξιάδη με δάσκαλους τον Δημήτρη και τη Χαρίκλεια Μυταρά, τον Πέτρο Ζουμπουλάκη, τον Γιάννη Λοβέρδο και τον Γιώργο Γεωργιάδη. Αμέσως μετά φοίτησε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας ζωγραφική στα εργαστήρια του Δημήτρη Μυταρά, του Γιάννη Μόραλη και του Δημοσθένη Κοκκινίδη. Το 1981 με τετραετή υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι, στο 1ο Πανεπιστήμιο της Σορβώννης. Σπούδασε ιστορία της τέχνης και συντήρηση έργων τέχνης. Η πρακτική της άσκηση ολοκληρώθηκε στα εργαστήρια συντήρησης της Εθνικής Βιβλιοθήκης στο Παρίσι. Το 1985 επέστρεψε στην Αθήνα με το δίπλωμα Maitrise des Sciences et des Techniques και ειδίκευση στη συντήρηση έργων τέχνης σε χαρτί. Εργάστηκε επί μία δεκαετία στον τομέα της συντήρησης χαρτιού και περγαμηνής. Δίδαξε ως επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης του ΤΕΙ Αθήνας. Ίδρυσε, οργάνωσε και διεύθυνε επί τέσσερα χρόνια το Εργαστήριο Συντήρησης Χειρογράφων του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, όπου έκδωσε και το βιβλίο Το Χειρόγραφο, το Βιβλίο και τα Ιστορικά Αρχεία. Συνεργάστηκε με το ΥΠΠΟ, το ΥΠΕΠΘ, το Μουσείο Μπενάκη, το ΕΛΙΑ, το Πολεμικό Μουσείο, το Νομισματικό Μουσείο, την Καϊρειο Βιβλιοθήκη Άνδρου, την Δημοτική Βιβλιοθήκη Ναυπλίου, κ.ά. Με τις γνώσεις και την εμπειρία της στην τεχνολογία των υλικών και ειδικότερα του χαρτιού και μετά από τη διαρκή επαφή της με αυτό, επέλεξε να χρησιμοποιεί το χειροποίητο χαρτί σαν μία επιφάνεια για ζωγραφική με ιδιαίτερη σημασία. Τα ασύμμετρα άκρα, η αδρή υφή και η άριστη ποιότητα του χειροποίητου χαρτιού την έλκουν και την εμπνέουν. Πιστεύει πως το νερό και η υδατογραφία δημιουργούν ατελείωτες δυνατότητες στη διαβάθμιση του τόνου των χρωμάτων, στο βάθος της εικόνας και στην πινελιά που πέφτει επάνω στο υγρό χαρτί. Ζωγραφίζει, παράλληλα, σε καμβά με ακρυλικά, προσπαθώντας να δημιουργήσει μία αδρή γήινη επιφάνεια, προετοιμασμένη με πάστα ελαφρόπετρας. Νερό, γη και ουρανός συνενώνονται σε μία κοινή δύναμη. Έχει κάνει τρεις ατομικές εκθέσεις και αρκετές ομαδικές. Τον Μάιο του 2017 θα παρουσιάσει έργα της σε ατομική έκθεση στο Όσλο και το 2018 στην Βιέννη.}