Ήταν ξημέρωμα της 18ης Φεβρουαρίου του 2016, όταν η είδηση για το τροχαίο του Παντελή Παντελίδη, του Παντέλου, όπως τον έλεγαν οι φίλοι του και οι θαυμαστές του, έπεσε σαν βόμβα κατά μήκος και πλάτος της χώρας. Ένα παιδί 33 ετών είχε αφήσει την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο. Αυτό είναι από μόνο του τραγικό. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος επώνυμος για να στεναχωρηθείς μπροστά σε μια τέτοια τραγωδία. Ίσως και ο Παντελής Παντελίδης δεν ήθελε ποτέ να τον αντιμετωπίζουν έτσι.

Ο Παντελίδης είχε προφτάσει να αγαπηθεί πολύ από τον κόσμο. Θες γιατί ήταν ένα πολύ ταπεινό και ντροπαλό παιδί, θες γιατί κατάφερε να γίνει γνωστός με τις δικές του προσπάθειες, χωρίς κάποιον μάνατζερ ή κάποιο talent show όπως συνηθίζεται, θες γιατί τα τραγούδια του είχαν κάτι από τον καθημερινό άνθρωπο και δεν προσπαθούσαν να φτιάξουν μια παράλληλη πραγματικότητα.

Η παρουσία του στην ελληνική μουσική σκηνή είχε πέσει κι αυτή σαν βόμβα. Ήρθε γρήγορα, χωρίς μεγάλη προετοιμασία και έπεσε με τα μούτρα σε ένα περιβάλλον που πρέπει να είσαι προπονημένος για να επιβιώσεις. Η ευαισθησία του, δεν το έκανε καθόλου εύκολο αυτό. Όμως αντί να μεμψιμοιρεί, προτίμησε να μετατρέψει αυτή την ευαισθησία του και τις νέες δυσκολίες της ζωής του σε τραγούδια. Τραγούδια που τα έγραφε μόνος του και τα τραγουδούσε σαν να ζούσε κάθε δευτερόλεπτό τους. Η αυθεντικότητα του αυτή έκανε το κοινό να τον αγαπήσει ακόμα περισσότερο και να τον κάνει πολλές φορές σύνθημα στα χείλη του.

Τις τελευταίες μέρες πριν από το δυστύχημα ήταν στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Δεν ήταν μόνο η μεγάλη συνεργασία που ετοίμαζε μαζί με Βανδή και Μαρτάκη αλλά και η συνηθισμένη δημοσιότητα, που απολάμβανε (ή όχι) τον τελευταίο καιρό. Ωστόσο, γνώρισε και την επίθεση από τα μέσα και από πολύ κόσμο, χάρις σε ένα τραγούδι του που θεωρήθηκε προσβλητικό για την Κύπρο.

Το προηγούμενο βράδυ είχε τελειώσει τις πρόβες του. Όπως δήλωσε ο συνεργάτης του Κωνσταντίνος Ρήγος, όλη εκείνη την περίοδο ήταν στεναχωρημένος. Του έλεγαν «δεν είσαι πατριώτης». Ως πρώην υπαξιωματικός του Ελληνικού Ναυτικού, αλλά και χωρίς αυτό, ο Παντελίδης δεν μπορούσε να το δεχθεί.

Το επόμενο πρωί έγινε το μοιραίο τροχαίο στην Λεωφόρο Βουλιαγμένης. Μαζί του ήταν δυο κοπέλες. Η 30χρονη τότε Μίνα Αρναούτη και η 21χρονη Φρόσω Κυριάκου. Από το τροχαίο μόνο ο Παντελίδης ήταν νεκρός. Η Μίνα Αρναούτη μεταφέρθηκε σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο, ενώ η Φρόσω Κυριάκου, είχε αποφύγει τα χειρότερα σπάζοντας τον ώμο και τον αγκώνα της.

Οι πρώτες πληροφορίες ήταν ξεκάθαρες. Ο Παντελής Παντελίδης είχε πιει το προηγούμενο βράδυ, οδήγησε υπό την επήρεια αλκοόλ, ανέπτυξε ταχύτητα και προκάλεσε το τροχαίο. Όμως από τα γεγονότα που ακολούθησαν τίποτα από αυτά δεν είναι σίγουρο.

Ένα χρόνο αργότερα, κανένας δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποιος ήταν ο οδηγός του οχήματος. Η Μίνα Αρναούτη, που ήταν για αρκετό καιρό σε τεχνητό κώμα και με μηχανική υποστήριξη, έχει αποκλειστεί, αφού έχει ταυτοποιηθεί, ότι καθόταν στο πίσω κάθισμα. Ο οδηγός παραμένει ακόμα μυστήριο. Εμπειρογνώμονες, πορίσματα, οι μαρτυρίες των δυο κοριτσιών, δεν έχουν καταφέρει να ξεκαθαρίσουν ποιος ακριβώς οδηγούσε και ποιος ήταν συνοδηγός. Στη θέση του οδηγού βρέθηκε γενετικό υλικό και του Παντελή Παντελίδη και της Φρόσως Κυριάκου. Η μητέρα του, που πασχίζει να βρει την αλήθεια, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει συλλέξει, όπως δήλωσε και η ίδια, είναι πεπεισμένη πως οδηγός του αυτοκινήτου ήταν η Φρόσω Κυριάκου. Οι δυο κοπέλες από την άλλη δηλώνουν κατηγορηματικά πως οδηγός ήταν ο Παντελής Παντελίδης.

Η υπόθεση είναι ακόμα άλυτη. Είτε πρόκειται για ηθική ικανοποίηση, είτε για τις αποζημιώσεις, η αλήθεια κάποια στιγμή θα βγει στο φως. Μέχρι όμως να αποφανθεί η Δικαιοσύνη, με αδιάσειστα στοιχεία και ύστερα από τον λεπτομερή και ενδελεχή έλεγχο τους, δεν μπορούμε να καταδικάσουμε ούτε να αθωώσουμε κανέναν. Αυτό όμως το αβέβαιο και ο θόρυβος που αιωρείται πάνω από το όνομα του Παντελή, είναι τόσο άδικα για τον ίδιο.

Τα τραγούδια του είχαν μια νοσταλγία, μια πίκρα, αλλά συγχρόνως μια όμορφη αισιοδοξία. Ήταν γεμάτα προβληματισμό αλλά με την ελπίδα να είναι πάντα κρυμμένη στην γωνία έτοιμη να κλέψει την παράσταση. Από τότε που τραγουδούσε στο YouTube με μια κιθάρα ανά χείρας, καθισμένος πάνω στο κρεβάτι του, μέχρι τα μικρά μαγαζιά στην Νέα Ιωνία, που τα γέμιζε ασφυκτικά. Και από τον κόσμο που τον λάτρεψε από την πρώτη στιγμή μέχρι την μετέπειτα μεγάλη του επιτυχία, ο Παντελής Παντελίδης είχε ένα χαρακτηριστικό που τον έκανε αγαπητό. Ήταν σεμνός. Κι αυτό δεν χάθηκε ποτέ. Και ούτε θα χαθεί.

Η 18η Φεβρουαρίου θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη σε όλους, θαυμαστές του και μη. Για τους μεν γιατί έχασαν τον άνθρωπο που θαύμαζαν, τον φίλο τους και για τους δε, γιατί ακόμα και να μην τους αρέσουν τα τραγούδια του, ήταν ένα παιδί αυτοδημιούργητο, σε μια δύσκολη εποχή, που κατάφερε τα πάντα με τον δικό του τρόπο. Ή για όλα αυτά μαζί.

Το σίγουρο είναι πως η υπόθεση του μοιραίου τροχαίου δυστυχήματος έχει αρκετό δρόμο ακόμα. Μεγαλύτερη σημασία όμως είναι να μην χαθούν η μουσική και η έμπνευση που χάρισε στον κόσμο, γιατί σαν χώρα δεν έχουμε και πολλά περιθώρια για τέτοιες απώλειες. Αλλά και γιατί ο ΑΕΚτζης από την Νέα Ιωνία, ήταν ένας άνθρωπος που άξιζε τουλάχιστον τον σεβασμό μας.

Πέτρος Καλογεράς