Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης εγκαινιάζει στις 8 Μαρτίου 2017 έκθεση φωτογραφίας του Στέλιου Μπακλαβά.


Ο Γιώργος Χαρβαλιάς γράφει: Με τον Στέλιο Μπακλαβά περπατήσαμε στους ίδιους δρόμους, μεγαλώσαμε στις ίδιες γειτονιές στο Περιστέρι, πήγαμε στα ίδια σχολεία κι αυτό στάθηκε η αρχική αφορμή για τη γνωριμία μας. Μετά τον γνώρισα περισσότερο και μέσα από την φωτογραφική δουλειά του.

Ο Στέλιος Μπακλαβάς είναι ένας φωτογράφος της κίνησης. Μολονότι η φωτογραφία είναι ένα μέσον που επιτυγχάνει να ακινητοποιήσει τον Χρόνο σε μια απόλυτη στιγμή, ο Σ. Μ μετέχει και ακολουθεί το χρονικό συνεχές, ουσιαστικά δεν παγώνει τον χρόνο σε μια οριστικότητα αλλά επιβραδύνει την δράση για να μας φανερώσει, αιχμαλωτίζοντας την, μια χρονική ρευστότητα.

Παρακολουθώντας το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του που διαμορφώνει την οπτική, την αισθητική και την στάση του στο σύνολο της δουλειάς του, θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει την εκφραστική του εμμονή ως «εικόνες – σώματα χρόνου», η επικέντρωσή του σε αυτό το χρονικό συνεχές τον κατακλύζει. Μέσα σαυτό το Χώρο ο ίδιος - αν και φωτογράφος – δεν κατέχει ποτέ μια θέση παρατηρητή, μετέχει διαρκώς αυτής της συνεχούς χρονικής εκτύλιξης, στο σαγηνευτικό πεδίο μιας αισθησιακής δράσης και της λαχανιασμένης υγρής ανάσας των σωμάτων.

Πέραν του οπτικού φωτογραφικού μέσου ως διαμεσολαβητή στη διαδικασία ανάδειξης και παραγωγής της Εικόνας, ο εκφραστικός μηχανισμός του δεν είναι τόσο οπτικός όσο απτικός. Οι Εικόνες του μοιάζουν να έχουν βγει από δικές του χειρονομίες πάνω στο σώμα , είναι το αποτέλεσμα μιας στάσης συμμετοχής, εμπλοκής και παγίδευσης στον αισθησιασμό και την ερωτική ενέργεια του δρώντος σώματος. Η ματιά του ακουμπάει αυτά τα σώματα καταργώντας την απόσταση του παρατηρητή. Αυτό που τελικά θα αποτυπωθεί στην Εικόνα είναι οι εκφάνσεις μιας ρέουσας υγρής αισθησιακότητας του σώματος. Δεν αναπαριστά το σώμα, μα την ενέργεια, την ανάσα και την δράση του στο χώρο, μια παραστατικοποίηση του ενεργειακού του πεδίου. Αν δεν είχαμε την εμπειρία και την κουλτούρα της φωτογραφικής εικόνας, πραγματικά δεν θα αναγνωρίζαμε στις εικόνες αυτές σώματα γιατί είναι περισσότερο παγιδεύσεις της αίσθησης, δεν βλέπουμε σε αυτές αλλά νοιώθουμε από αυτές.

Στην πρόσφατη ενότητα της δουλειάς του το γυναικείο σώμα περιβάλλεται από διαφανείς μεμβράνες. Δεν πρόκειται για στοιχείο απόκρυψης, μα περισσότερο για περιβάλλον που τροφοδοτεί, εκτρέφει και προστατεύει. Διαμορφώνει ένα περιβάλλον όπου ο ιδρώτας, η ανάσα, η ενέργεια, η δράση, η αισθησιακότητα και η πλευστότητα του σώματος εκτυλίσσεται μέσα σε αυτή την «αμνιακή κοιλότητα».

Νύμφες που ζουν μέσα στο συμβολικό τους αμνιακό σάκο, μέχρι να επέλθει η ρήξις των μεμβρανών…

 
Γιώργος Χαρβαλιάς
Καθηγητής Ζωγραφικής, πρώην Πρύτανης της ΑΣΚΤ


_{Υ.Γ.: Στον εκθεσιακο χωρο θα υπαρχει μια εικαστικη κατασκευη (η Πολυγνωτεια Εστια) που θα ειναι μια συμμετοχικη προσκληση/προκληση για τον θεατη της εκθεσης, που εαν επιθυμει, θα φωτογραφιζεται μεσα σε αυτην (την αμνιακη κοιλοτητα -που αναφερει ο Κος Χαρβαλιας) σε μια αναλογη φορμα και θεματικη της εκθεσης και την επομενη μερα θα εκτιθεται σε τυπωμενη φωτογραφια στον εκθεσιακο χωρο... - Στέλιος Μπακλαβάς}