Στα δύο έτη του ο Jacob Barnett, διαγνώσθηκε με Σύνδρομο Asperger, με τους γιατρούς να είναι κατηγορηματικοί, ότι δεν θα μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί, ούτε να δέσει τα κορδόνια του, όπως έλεγαν χαρακτηριστικά. Ευτυχώς που οι γονείς δεν μαθαίνουν να αγαπούν μέσα από βιβλία. Αγκαλιάσανε το παιδί τους, το προστάτευσαν από την κοινωνία με αγάπη, του αφιερώθηκαν και σήμερα καμαρώνουν το γιο τους, μία από τις μεγαλύτερες ελπίδες των επιστημών.

Με δείκτη ευφυίας 170, μεγαλύτερο του Αινστάιν, έχει ήδη ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό του, έχει προταθεί για βραβείο Νόμπελ, έχει καταπλήξει καθηγητές και επιστημονική κοινότητα, αλλά όχι τους γονείς του. Για αυτούς είναι το παιδί τους, που χαμογελάει και στέκεται ευτυχισμένος και αξιοπρεπής στη δύσκολη πραγματικότητα της ζωής.

Είναι κυριολεκτικά ένα βήμα πριν καταρρίψει την θεωρία της σχετικότητας, και αν το καταφέρει θα μείνει για πάντα στο πάνθεον της ιστορίας. Εργάζεται ως καθηγητής, πληρώνεται, εκδίδει μελέτες συμμετέχει σε όλα τα μεγάλα συνέδρια και δηλώνει περήφανος για την ασθένειά του. Ο αυτισμός είναι μια ασθένεια που ακόμα σοκάρει την κοινωνία, και ιστορίες όπως του Jacob αποτελούν φωτεινό παράδειγμα προς τις οικογένειες που αντιμετωπίζουν ίδιες καταστάσεις.

 Όταν όλος ο κόσμος θα μιλάει για τα κατορθώματα του Jacob, η μητέρα του το μόνο που εύχεται είναι κάποια στιγμή ο γιος της να έχει ένα φίλο. Να περιβάλλεται από ανθρώπους που τον αγαπούν, και να έχει μια ζωή γεμάτη συναισθήματα. Ας ανοίξουμε τα μάτια μας και τις καρδιές μας στο διαφορετικό, άλλωστε όλοι μας διαφέρουμε και αυτό είναι η μαγεία της ζωής.