Υπάρχουν ταινίες που χαίρεσαι να τις βλέπεις ξανά και ξανά. Υπάρχουν πάλι άλλες που είναι τόσο κακές, ώστε από κάποιο σημείο και μετά να το διασκεδάζεις. Η χειρότερη κατηγορία ταινιών είναι εκείνες που υπόσχονται πολλά, πριν ή ακόμα και λίγο μετά την έναρξή τους, αλλά σου δίνουν τόσα λίγα, που στο τέλος αναθεματίζεις την ώρα και την στιγμή που κάθισες να τις δεις. Είτε στο σινεμά, είτε στο σπίτι.
Τα τελευταία περίπου 20 χρόνια, αυτή η κατηγορία, λόγω της διαφήμισης, έχει αποκτήσει πολλά μέλη. Και είναι πάρα πολλές οι ταινίες που στο τέλος σκέφτεσαι ότι δεν θα έπρεπε να είχαν γυριστεί. Βρήκαμε δέκα από αυτές και με πόνο ψυχής απορρίψαμε άλλες τόσες (επί δέκα). Τι ακριβώς σκεφτήκαμε όταν τις είδαμε;
1. Total Recall (2012)
Βασικά δεν σκεφτήκαμε τίποτα. Η ταινία του 1990 ήταν αξιοπρεπέστατη, ενώ αυτή εδώ δεν κράτησε ούτε τα προσχήματα. Καλές οι όμορφες γυναικείες παρουσίες της Kate Beckinsale και της Jessica Biel, αλλά πραγματικά δεν θυμόμαστε τίποτα άλλο από το remake του 2012.
2. The Day That The Earth Stood Still (2008)
Άλλο ένα remake. Αυτή την φορά της κλασσικής ταινίας του 1951. Το περιμέναμε πως και πως, ντυθήκαμε, στολιστήκαμε και στηθήκαμε στην ουρά. Και αργότερα είδαμε την φάτσα που ο Keanu Reeves έχει σε όλες τις ταινίες του, εξεζητημένα εφέ και μια υπόθεση που εν τέλει δεν είχε κανένα ενδιαφέρον.
3. Wild Wild West (1999)
Πραγματικά ποιανού ιδέα ήταν να γυριστεί ένα sci-fi western; Βέβαια μετά από χρόνια ακολούθησε το χειρότερο «Cowboys & Aliens», αλλά το «Wild Wild West» άνοιξε τον δρόμο. All star cast για την εποχή, αλλά χωρίς κανένα απολύτως λόγο ύπαρξης ταινία.
4. Batman & Robin (1997)
Πραγματικά δυσκολευτήκαμε πάρα πολύ να επιλέξουμε ανάμεσα στο «Batman & Robin» και στο «Batman Forever». Και ακόμα δεν έχουμε επιλέξει στο 100%. Κέρδισε το πρώτο στο τέλος, γιατί δεν είχε Jim Carrey στον ρόλο του Riddler. Τόσο απλά. Α, και εννοείται δεν έχουμε ακόμα αποφασίσει για τον χειρότερο Batman. Clooney ή Kilmer;
5. Nine (2009)
Σε αυτή την ταινία πρωταγωνιστεί ένας ηθοποιός, ίσως ο καλύτερος της γενιάς του, που έχει παίξει σε λιγότερες από 20 ταινίες και έχει πάρει 3 Όσκαρ. Δεν είναι αρκετός λόγος να την δεις εάν παίζει ο Daniel Day-Lewis; Άσε που η ταινία συστήθηκε και ως, ας πούμε, remake του αριστουργήματος του Federico Fellini «8 1/2». Δυο ώρες πέρασαν και ακόμα δεν είχαμε καταλάβει τι μας χτύπησε. Προχειρότητα, μέτρια έως κακά μουσικοχορευτικά και μια ταινία που προσπαθεί να το παίξει σοφιστικέ, ενώ δεν είναι.
6. Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street (2007)
Πείτε την αλήθεια. Από τον ρόλο του Jack Sparrow και μετά, δεν σας φαίνεται ότι ο Johnny Depp παίζει όλους τους ρόλους του με τον ίδιο τρόπο; Εκτός κι αν ο Jack Sparrow βασίστηκε στον εαυτό του, ώστε να χτίσει τον ρόλο του πειρατή. Και από τότε δηλαδή παίζει τον εαυτό του. Τι το συναρπαστικό έχει αυτό το πράγμα; Πάντως όταν ο κουμπάρος του (Tim Burton) γυρίζει ταινία, είναι σίγουρα πρωταγωνιστής. Στο «Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street» είδαμε έναν δολοφόνο κουρέα που έμοιαζε με πειρατή και με κάποιον... ψαλιδοχέρη. Και πολύ του είναι...
7. Drive Angry (2011)
Λατρεύουμε να μισούμε και μισούμε να λατρεύουμε τον Nicolas Cage. Είναι ο άνθρωπος που μπορεί να παίξει αρκετά καλά έναν συγκεκριμένο ρόλο και τον επόμενο χρόνο να παίξει τον ίδιο ρόλο, εντελώς χάλια. Μιλάμε για προσωπικότητα. Μετά την αποτυχία του «Ghost Rider», ήθελε μάλλον να φτιάξει τα πράγματα. Αλλά τα έκανε χειρότερα. Nicolas Cage είναι αυτός, τον ξέρουμε. Η ταινία; Περιπέτεια με αυτοκίνητα (θυμάστε εσείς άλλη τέτοια ταινία με τον Cage; Μπά), κυνηγητό, μαγκιές και πολύ slow motion. Δηλαδή παρόμοια με το 70% των περιπετειών που βγαίνουν κάθε χρόνο. Και το 3D, που το διαφήμιζε το promo της ταινίας, μάλλον απουσίαζε στην δική μας προβολή...
8. Freddy Vs. Jason (2003)
Με αυτούς γαλουχηθήκαμε στις ταινίες θρίλερ και τρόμου. Οι serial killer της... «καρδιάς μας». Από μικροί περιμέναμε μια αναμέτρηση μεταξύ των αντιηρώων του «Friday the 13th» και του «Nightmare on Elm Street». Ήμασταν λίγο μεγαλύτεροι όταν τελικά το είδαμε, αλλά είμασταν διατεθειμένοι να δείξουμε όλη την παιδικότητά μας. Η διάθεση για δημιουργία και ενθουσιασμό, υπήρξε μόνο από την πλευρά μας.
9. Sin City: A Dame To Kill For (2014)
Να και ένα sequel. Δεν μπήκαμε στην διαδικασία των sequel γιατί θα βάζαμε μόνο τέτοια. Αλλά λόγω της ποιότητας και του σεβασμού που μας ενέπνευσε το «Sin City» του 2005, έπρεπε να την βάλουμε. Και έπρεπε το δεύτερο μέρος, που άργησε 9 χρόνια και είχε τους ίδιους συντελεστές, να ήταν καλύτερο από αυτό που είδαμε. Πραγματικά δεν θυμάμαι πολλές ταινίες τόσο βαρετές και άχαρες.
10. 300 (2006)
Εδώ μπορεί να τα ακούσω από πολλούς. Αλλά δεν μετανιώνω. Υπερβολή το μεγαλείο σου. Πανέμορφη εικόνα, αλλά μέχρι εκεί. Μια ταινία για να σε κερδίσει πρέπει να κάνει πολλά περισσότερα. Ατάκες που περισσότερο έδωσαν τροφή στις παρωδίες που ακολούθησαν παρά είχαν κάποια οποιαδήποτε ιστορική, κινηματογραφική ή σεναριακή χρησιμότητα. Κι αυτό που ακολούθησε μετά την ταινία μας έκανε ακόμα περισσότερο τα νεύρα τσατάλια. Γι’ αυτό δεν έπρεπε να γυριστεί ποτέ.
Πέτρος Καλογεράς
