Μπορεί να μην διεκδικεί τον τίτλο του καλύτερου ποδοσφαιριστή, ούτε να λάμπει σε γήπεδα μεγάλων πρωταθλημάτων που συγκεντρώνουν όλα τα φώτα πάνω τους. Ο επιθετικός από το Τόγκο αγωνίζεται για την άσημη τσέχικη Σλοβάτσκο από το Τέπλιτσε, αλλά έχει κατορθώσει να στρέψει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας για κάτι πολύ πιο σημαντικό από τα πετυχαίνει γκολ: έχει σώσει τις ζωές τεσσάρων αντιπάλων του σε οκτώ χρόνια καριέρας.
Γεννήθηκε στην Ακτή Ελεφαντοστού αλλά αγωνίζεται με την Εθνική ομάδα του Τόγκο. Είναι μόλις 26 χρονών, αλλά η ηλικία δεν παίζει κανέναν ρόλο στις ηρωικές πράξεις. Έχει αγωνιστεί στην Πορτογαλία, στην Ουγγαρία και τώρα στην Τσεχία, με τα στατιστικά του να μην είναι και τόσο εντυπωσιακά. Ποδοσφαιρικά. Γιατί τα αντανακλαστικά του όταν διακυβεύεται μια ζωή, είναι ίσως από τα καλύτερα στον κόσμο. Άλλωστε το σκεπτικό του είναι: «Ποτέ μην φεύγεις, αμά συμβαίνει κάτι κακό».
Τα ΜΜΕ, έστρεψαν πάνω του την προσοχή στις 17 Φεβρουαρίου, όταν η ομάδα του έπαιζε με την Μποέμιανς 1905 στην Πράγα. Μια προωθημένη μπαλιά λίγο μετά το 30ο λεπτό, ανάγκασε τον τερματοφύλακα να κάνει μια έξοδο και να συγκρουστεί με τον Kone, με τον πρώτο να τραυματίζεται σοβαρά. Αλλά ο Kone ήταν εκεί και ήξερε τι να κάνει. Του έσωσε την ζωή, αφού ο Martin Berkovec ήταν στο έδαφος χωρίς να αναπνέει.
Η γρήγορη σκέψη του Kone τον έκανε να καταλάβει πως η γλώσσα του τερματοφύλακα γύρισε. Και ο Kone την έβαλε πίσω στην θέση της. Για τον Αφρικανό επιθετικό πάντως δεν ήταν η πρώτη φορά που κάνει κάτι τέτοιο.
«Είδα τον αμυντικό να κουνιέται οπότε δεν ανησύχησα ιδιαίτερα γι’ αυτόν. Αλλά ο τερματοφύλακας ήταν ακίνητος, ξαπλωμένος ανάσκελα στο έδαφος και δεν μπορούσα να δω το λευκό των ματιών του», είπε ο Kone. «Γυρνούσαν μέσα στο κεφάλι του. Ήταν είτε αναίσθητός είτε... κάτι χειρότερο», συμπλήρωσε.
«Έβαλα το πόδι μου πάνω στο στήθος του για να κρατήσω το αριστερό του χέρι σφιχτά. Κάποιες φορές το ανθρώπινο κορμί μπορεί να ταραχθεί τόσο, που δεν μπορείς να έχεις οποιονδήποτε έλεγχο πάνω του. Προσπάθησα να βάλω τα δάχτυλά μου στο στόμα του», περιγράφει με απόλυτη ψυχραιμία και συνεχίζει, «Το σαγόνι του ήταν σαν κλειδωμένο, αλλά έπρεπε να διαπιστώσω ότι δεν είχε γυρίσει η γλώσσα του. Δυο συμπαίκτες του ήρθαν να βοηθήσουν, και τον γύρισαν από την άλλη. Κάποια στιγμή άνοιξα τα δόντια του και του έφερα την γλώσσα στην θέση της. Όταν προσπάθησε να πει κάτι, ήξερα ότι θα γίνει καλά. Και απομακρύνθηκα».
Για τον Kone κάτι τέτοιο έχει γίνει κάτι σαν... δεύτερη φύση του. Η ευστροφία του τον έχει βοηθήσει να σώσει άλλες τρείς ζωές σε παρόμοια περιστατικά. Την πρώτη φορά ήταν μόλις 18 ετών, λίγο μετά την άφιξή του στην Ταϊλάνδη, όπου θα υπέγραφε με την PTT Rayong (κάτι που τελικά δεν έγινε). Δυο παίκτες χτύπησαν τα κεφάλια τους στην προπόνηση και χρειάστηκε να τραβήξει έξω την γλώσσα του ενός. Ήταν η πρώτη ζωή που έσωσε. Και ακολούθησαν κι άλλες.
Το δεύτερο περιστατικό συνέβη σε ένα φιλικό που έπαιζε με τα χρώματα του Τόγκο. Η φάση ήταν παρόμοια με εκείνη με τον τερματοφύλακα στην Τσεχία. Η σύγκρουση έγινε κεφάλι με κεφάλι. Η ταχύτητα του Kone ήταν για άλλη μια φορά σωτήρια. Αν και όπως είπε, εκείνη ήταν η πιο δύσκολη φορά από τις τέσσερις. «Το σώμα είχε χαλαρώσει τελείως. Ήταν παντελώς αναίσθητος. Με βοήθησαν οι νοσοκόμοι και με δυσκολία έπιασα την γλώσσα του και την τράβηξα προς τα έξω».
Το τελευταίο περιστατικό συνέβη πάλι στην Αφρική πριν από δυο χρόνια. Οι γονείς του, που μένουν στην Ακτή Ελεφαντοστού, εκτός του ότι ανησυχούν, έχουν αποκτήσει και μια δυσκολία στην κυκλοφορία τους στην γειτονιά, αφού όλοι θέλουν να τους συγχαρούν. Η μητέρα του, όπως λέει, του έχει πει να είναι πάντα έτοιμος να αναλάβει την ευθύνη σε κάποιο επείγον περιστατικό.
Και αφού ο Kone αποδείχθηκε ήρωας για μια ακόμα φορά, τώρα επέστρεψε στην καθημερινότητά του. Μια καθημερινότητα από την οποία δεν λείπει ο ρατσισμός, που στα τσέχικά γήπεδα είναι αυξημένος. Θέλει να πάρει μεταγραφή στην Αγγλία. Αλλά προς το παρόν προσπαθεί να αγνοεί τους ήχους της μαϊμούς που έρχονται από την κερκίδα. «Όταν είσαι Αφρικανός και παίζεις σε μια χώρα σαν κι αυτή.... Ε, δεν είναι σαν να παίζεις στην Γαλλία ή στο Βέλγιο. Αν και τα πράγματα βελτιώνονται, οι άνθρωποι δεν είναι τόσο ανοιχτοί, οπότε ο ρατσισμός είναι καθημερινό φαινόμενο».
Βέβαια, μετά το περιστατικό με τον τερματοφύλακα, οι ίδιοι που τον έβριζαν, άλλαξαν στάση και τώρα τραγουδούν το όνομά του. Η αλήθεια είναι όμως μια: Ο Francis Kone είναι ένας ήρωας των γηπέδων, καθημερινός, με καταγωγή, με παιδεία και προπαντώς, ανθρωπιά. Η συνεισφορά του στο άθλημα είναι κάτι παραπάνω από το θέαμα που προσφέρει το ποδόσφαιρο. Αποδεικνύει πως οι αθλητές είναι πάνω απ’ όλα άνθρωποι και δεν επηρεάζονται από την αντιπαλότητα που υπάρχει στις κερκίδες. Πώς το ποδόσφαιρό είναι ένα παιχνίδι, που στο τέλος της ημέρας πρέπει να μας κάνει καλύτερους και όχι χειρότερους ανθρώπους.
