Να γράψεις ένα καλό τραγούδι και να γεμίσεις ένα στάδιο, το έχουν καταφέρει πολλοί. Το να το κάνεις χωρίς να αλλάξεις, και διασκεδάζοντάς το, αυτό είναι ροκ. Δεν είναι δικά μου λόγια, αλλά του Λίαμ Γκάλαχερ. Τα λόγια του Λίαμ αν τα δείς σαν παζλ, και τα ενώσεις θα καταλάβεις γιατί οι Oasis, ένα συγκρότημα από το Μάντσεστερ κατάφερε σε δύο χρόνια να γίνει το καλύτερο ροκ συγκρότημα του κόσμου.

Ο Λίαμ Γκάλαχερ και ο Νόελ δύο αδέλφια, που έμεναν στις εργατικές κατοικίες, πάμφτωχοι, που η μητέρα τους έκανε 3 δουλειές για να τους μεγαλώσει ταρακούνησαν το κόσμο της μουσικής, τον αναγκάσαν να υποκλιθεί μπροστά τους, απόλαυσαν τη διαδρομή και όταν του ήρθε η έξωση από το νούμερο 1, δεν τους βρήκε εκεί, είχαν φύγει οικειοθελώς.

Ο πατέρας της οικογένειας, ένας βίαιος, αλκοολικός, που χτυπούσε τη μητέρα τους και τα παιδιά, ήταν οι πρώτες τους εμπειρίες στη ζωή. Τον Λίαμ δεν τον χτύπησε ποτέ, αλλά ο Λίαμ τον μισούσε περισσότερο από όλους, όταν μετά από χρόνια πήγε να τους βρεί για να κερδίσει χρήματα, επιτέθηκε να τον σκοτώσει. Ο Νόελ μεγαλώνοντας σε ένα τόσο δύσκολο περιβάλλον κλείστηκε στον ευατό του, συντροφιά του η κιθάρα και οι δίσκοι που αγόραζε. Τα δύο αδέλφια αγαπιόντουσαν βαθιά και δυνατά, αλλά η πολύ αγάπη πολλές φορές συγχέεται με το μίσος. Από μικροί είχαν σχέση πάθους και ζήλιας. Αλλά οι ομηρικοί καυγάδες τους δεν τους εμπόδιζαν να είναι ενωμένοι σαν γροθιά.

 Ο Λίαμ δεν είχε ακούσει μουσική μέχρι τα 17 του. Μια επίθεση από μια συμμορία με σφυρί στο κεφάλι του άλλαξε τη ζωή. Ο ίδιος μέσα στη θολούρα των ναρκωτικών πιστεύει πως κάποιος του έβαλε τη μουσική μέσα στο κεφάλι του. Ξεκινάει μανιωδώς να ακούει Beatles, φτιάχνει μπάντα, αλλά δεν ξεφεύγουν από τη μετρίοτητα. Ώσπου τα αδέλφια γίνονται ένα, ο Νόελ μπαίνει στη μπάντα. Αυτός η ψυχή της μπάντας, συνθέτης των τραγουδιών, ο Λίαμ η βιτρίνα. Όμορφος, με μαλλί Τζον Λένον, με φωνή που οι μουσικοί δεν ξέρουν ακόμα που να την κατατάξουν.

Μία από τις εμμονές μου είναι η μοίρα. Θα σας δώσω άλλη μια ευκαιρία να της αποδώσετε την προσοχή που της αξίζει. Δύο χρόνια η μπάντα των Γκάλαχερ που ονομάστηκε Oasis, δεν είχε καταφέρει τίποτα. Δεν τους ήξεραν ούτε οι γείτονές τους. Μια μέρα ενώ ηχογραφούν σε ένα στούντιο, μαζί με ένα γυναικείο συγκρότημα, τους καλούν τα κορίτσια να παίξουν μαζί τους στη Γλασκώβη σε ένα μπαρ. Τα κορίτσια ήταν μεθυσμένα και απλά ήθελαν παρέα, δεν τους είχαν ακούσει καν να παίζουν. Η συναυλία πλήρης αποτυχία, θεατές περίπου 20 μεθυσμένοι, αλλά η τραγουδίστρια του γυναικείου συγκροτήματος, είχε ερωτική σχέση με τον μεγαλύτερο ατζέντη στο Μάντσεστερ. Όταν μπήκε στο μπαρ έπαιζαν οι Oasis, στο τέταρτο τραγούδι ειχαν υπογράψει συμβόλαιο. Μέχρι τότε δεν ήξεραν πως προφέρεται η λέξη συμβόλαιο.

Ηχογραφούν συνέχεια και κάνουν πρόβες. Ο Νόελ δημιουργεί τον πρώτο τους δίσκο Definately Maybe, και το ταξίδι ξεκινάει. Η μία συναυλία φέρνει την άλλη, γεμίζουν μπαρ και σύντομα γίνονται νούμερο 1 στη Μεγάλη Βρετανία. Οι ίδιοι δηλώνουν αλαζονικά ότι είναι το καλύτερο συγκρότημα στο κόσμο. Τα ναρκωτικά είναι καθημερινότητά τους. Το παρακάνουν πολλές φορές, τα δύο αδέλφια μαλώνουν όλο και συχνότερα, αλλά την επόμενη ημέρα ξεχνούν τα πάντα. Μια φορά ο Νόελ χτύπησε με μπαστούνι κρίκετ τον Λίαμ, και εκείνος του απάντησε, πετώντας του ένα μεταλλικό κάδο. Πλεόν διαλύουν το συγκρότημα συχνότερα από ότι ηχογραφούν.

Μια αόρατη δύναμη τους κρατά μαζί, και ταξιδεύουν σε ολόκληρο το κόσμο. Και αν η Ευρώπη και η Ιαπωνία τους λατρεύει, στις ΗΠΑ αποτυγχάνουν. Σε μια συναυλία ο Λίαμ υπό την επήρεια ουσιών ξεχνάει τα λόγια. Ο Νόελ εξαφανίζεται, μα η μοίρα ξαναχτυπά. Μια κοπέλα που γνώρισε τυχαία τον πείθει να δώσει μια τελευταία ευκαιρία στο συγκρότημα. Αν ο πρώτος δίσκος λατρεύτηκε, ο δεύτερος θα μείνει στην ιστορία ακόμα και αν καταστραφούν όλα τα ηχητικά ντοκουμέντα. Το δεύτερο άλμπουμ τους το «(What's the Story) Morning Glory», είναι το καλύτερό τους, η μανία με τους Oasis συγκρίνεται με εκείνη για τους Beatles, κατακτούν τα τσαρτς, γεμίζουν στάδια και τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς με πολλές λίρες, αλλά χάνουν το έλεγχο και απασχολούν τα tabloids με δηλώσεις τους για ναρκωτικά και τη ξέφρενη ζωή τους. Παραλαμβάνουν βραβεία λέγοντας ότι κανείς δεν είναι άξιος να τους βραβεύσει, είναι η καλύτερη μπάντα στο πλανήτη και κανένα βραβείο δεν μπορεί να τους αποδώσει τις τιμές που τους αξίζουν. Αρχίζουν και ενοχλούν τη μουσική βιομηχανία.

 Όμως ο κόσμος τους αποθεώνει και αυτό τους κρατά στο παιχνίδι. Το «Wonderwall» και το «Don't Look Back in Anger» καταλαμβάνουν τη κορυφή για μήνες, οι ΗΠΑ τους υποδέχονται σαν Superstars. Αλλά η παλιοπαρέα αρχίζει να διαλύεται. Οι Oasis ξεκίνησαν να παίζουν για λίγα ναρκωτικά, μια μεγάλη τηλεόραση και να βγάζουν κορίτσια. Δεν ξέρουν να παίξουν το παιχνίδι των δισκογραφικών. Οι δόσεις μεγαλώνουν, το μόνο μέρος που στέκονται όρθιοι είναι η σκηνή, λες και η μουσική τους ξυπνάει. Πίστευαν πως είναι η μεγαλύτερη μπάντα στο κόσμο και το κατάφεραν, τι μένει ακόμα για στόχος;1996 στο Knebworth σε ένα χώρο που χωράει 250.000 κόσμο, κάποιοι οραματίζονται ότι μπορεί να  γεμίσει από τους Oasis. Κάποιοι φοβούνται ότι θα είναι η καταστροφή τους. Ο Liam θέλει απλά να τραγουδήσει, Ο Noel ξερεί οτι πλησιάζει το τέλος. Όταν προσγειώθηκε το ελικόπτερο που τους μετέφερε το αποτέλεσμα τους δικαίωσε. 250.000 μέσα στο συναυλιακό χώρο, 2.000.000 έξω από τα κάγκελα. Οι αιτήσεις για εισιτήριο έδειξαν ότι μπορούσαν να παίζουν σε γεμάτο στάδιο για μήνες. 1/4 της χώρας ζήτησε εισιτήριο, βασικά όποιος μπορούσε να σταθεί όρθιος ήθελε να πάει στη συναυλία. 

Στη σκηνή βρίσκεται όλη η παλιοπαρέα, τα πρώτα μέλη του συγκροτήματος και η μητέρα τους. 1,2,3  χειροκρότημα και κάτω από ντελίριο ενθουσιασμού η ανεξήγητη φωνή του Λίαμ φέρνει σεισμό στη Μεγάλη Βρετανία. Όποιος δει το ντοκιμαντέρ για εκείνη την εποχή πρέπει να εστιάσει στη στιγμή που χάνεται για 5 λεπτά κοιτώντας το κοινό και μετά γυρνάει στον Νόελ, με μια ματιά συμφωνούν, τα κατάφεραν, δύο φτωχόπαιδια από τις εργατικές κατοικίες κατέκτησαν τον κόσμο.Ο κόσμος αλλάζει, η ψηφιακή εποχή ήρθε, η μουσική δεν είναι πια η ίδια. Το παιχνίδι έχει άλλους κανόνες, οι Oasis είναι μπάντα όχι επιχείρηση, διαλύονται το 2008. Σε ένα φεστιβάλ στο Παρίσι ο Λίαμ ορμάει στα καμαρίνια με ένα τσεκούρι και καταστρέφει τη κιθάρα του Νόελ. Το τέλος είναι οριστικό, η συναυλία ακυρώνεται και ο Νόελ δεν απαντά σε κανένα τηλεφώνημα του αδελφού του. Δεν έχουν τη μουσική να τους ενώνει, χάνονται, δεν έχουν καμία επάφη ακόμα και σήμερα. Αλλά αγαπιούνται, φαίνεται από τα σόλο τραγούδια τους, ίσως ένα τυχαίο γεγονός να τους ξαναενώσει. Ίσως η κορυφή τους λείψει και θελήσουν να την ξανακατακτήσουν.