Στα 90s η μουσική που άκουγες όριζε τον τρόπο ζωής σου. Eλληνικά ή ξένα; Κλαμπ ή ελληνάδικα;

Μια φλύαρη δεκαετία. Η δεκαετία της μεγαλομανίας, του πλουραλισμού, του νεοπλουτισμού, του πούρου και των πόρσε. Από τη μία τα μπουζούκια και οι σαμπάνιες, από την άλλη τα ρέιβ πάρτι, η βρετανική ποπ και τα κλαμπ.

Η μουσική κυριαρχούσε, χώριζε τους ανθρώπους σε νοητές κατηγορίες στα γούστα, τη διασκέδαση, τα στέκια, και τα ρούχα.  Όπως και να έχει, το παιχνίδι της κατανάλωσης και του lifestyle το ζήσαμε στο πετσί μας. Περισσότερο χρήμα, ελαφριά φιλοσοφία, ξέγνοιαστοι επιχειρηματίες, showbiz, ένας ολόκληρος κόσμος μπροστά μας προς ανακάλυψη. Η διασκέδαση είχε πάρει πλέον, άλλες διαστάσεις.

Νεανική κουλτούρα με τρελές δόσεις νέον

Στα 90s άρχισαν τα πάρτι σε αποθήκες και γκαράζ με ηλεκτρονική μουσική. Η δεκαετία της dance/electronica. Σε άγνωστα και ήσυχα μέρη στο πουθενά στήνονται rave πάρτι. Στα νησιά στήνονταν κρυφά φεστιβάλ.

Η νύχτα πρέπει να γίνει μέρα για να γυρίσεις σπίτι.

 Υπήρχαν μυστικά, κινητά πάρτι στο Jungle και το Sunrise, στο αεροδρόμιο και στο θερμοκήπιο των Οινοφύτων. Νύχτες που έμειναν αξέχαστες στο Ράδιο, στο Amfiteatro και το Buzios. Tessera, Αυτοκίνηση, Decadence, Insomnia, +Soda, Wild Rose, No Name, Mad Club, West και πολλά ακόμη. Η νύχτα πρέπει να γίνει μέρα για να γυρίσεις σπίτι.

Ήταν η εποχή της εκκεντρικότητας, του trip hop, του trance, του house, του rave. Αλλά και η εποχή του face control, ο φόβος και ο τρόμος των clubbers.

Εκτός από την Αθήνα, αξέχαστα πάρτι (για τα οποία νέοι από όλη την Ελλάδα ταξίδευαν) γίνονταν και σε Καλάβρυτα, Αρχαία Κόρινθο, Κρήτη, Χαλκιδική, Θεσσαλονίκη. 

Στη συμπρωτεύουσα η "φάση" παιζόταν στα: Movie, Manhattan, Troll, Μπουντρούμι, Μάσκες, Belair, Aλυσίδα, Lalas, Acid, Libido, House Mobil, Νανί Νανί, Prive και Μύλος. Και άλλα τόσα!

Γαρύφαλλο, ουίσκι και του Καρρά οι δίσκοι

Ποσειδώνιο, Χάντρες, Διογένης, Γκάζι και Έλληνες καλλιτέχνες στην πρώτη γραμμή. Αμύθητα ποσά για προγράμματα που διαρκούσαν πάνω από 6 ώρες, πρώτα, δεύτερα, τρίτα, τέταρτα ονόματα και τεράστιες μαρκίζες.

Τότε εμφανίστηκαν όσοι μεσουράνησαν στις χρυσές εποχές της Ελλάδας, με τα χρήματα να ρέουν 6 και 7 μέρες την εβδομάδα.

Και αν πλέον είναι απίθανο να βρεις μπουζούκια ανοιχτά πάνω από 4 μέρες, τότε οι 7 μέρες ήταν κάτι συνηθισμένο και πολύ προσοδοφόρο. Ναι, ήταν φίσκα κάθε βράδυ. Ο Βασίλης Καρράς ήταν ο πρώτος που ζήτησε να έχουν μία ημέρα ρεπό στα 90s!

Βανδή, Λιβιεράτος, Σφακιανάκης, Ρουβάς και στις πρώτες τους εμφανίσεις Κοκκίνου, Ζήνα, Τριαντάφυλλος και άλλα ονόματα που άναψαν και έσβησαν. Άλλωστε έτσι ήταν και οι μαρκίζες. Ονόματα μεγάλα, ονόματα μικρά, που ανά σεζόν μετακινούνταν από κάτω πάνω, και ανάποδα.

Και αν πλέον είναι απίθανο να βρεις μπουζούκια ανοιχτά εκτός Σαβ/κου, τότε οι 7 μέρες ήταν κάτι συνηθισμένο

Τη χρυσή εικοσαετία των μπουζουκιών, από το 1985 ως το 2005, τα μπουζούκια γέμιζαν κάθε βράδυ πολιτικοί και φίλοι τους. Kαι αν κάποτε το είχαν καμάρι να επισκεφθούν τα μπουζούκια, τώρα πια αν αποφασίσουν να το κάνουν, γίνεται κράτηση με ψευδώνυμο.

Και πλέον, ξέφυγαν από την παλιά λογική τους να βρίσκονται τέρμα μπροστά στην πίστα (ακόμα κι αν έπρεπε να δώσουν τεράστιο φιλοδώρημα) - τώρα πλέον ζητούν "κάτι πιο διακριτικό, πίσω πίσω"...

Το επόμενο μεγάλο κεφάλαιο στα μπουζούκια ήταν οι εμφανίσεις. Οι εντυπωσιακές εμφανίσεις! Αστρονομικά ποσά για φορέματα, δεκάδες χορευτές, τεράστια σκηνικά. 'Ενα ξέφρενο πάρτι για όλους. Τότε, η Άννα Βίσση έκανε την αρχή κατεβαίνοντας στη σκηνή δεμένη με σχοινιά, με φτερά στο κεφάλι. Και όντως ήταν μόνο η αρχή. Αυτό που ακολούθησε στις μεγάλες πίστες έμεινε στην ιστορία της διασκέδασης.

Η Δέσποινα Βανδή ζωσμένη με φωτάκια πετούσε στον αέρα πάνω από το κοινό μέχρι να φτάσει στη σκηνή, ο Νότης Σφακιανάκης ντυμένος "Φάντασμα της Όπερας" έβγαινε πίσω από τεράστια μαύρα πανιά που φώτιζαν μεγάλα λευκά κεριά.

Επίδειξη πλούτου και αλόγιστο ξόδεμα, μια σπάταλη εποχή

Η Καίτη Γαρμπή μάλωνε με την Άννα Βίσση στο stage ξεκινώντας το πρόγραμμα... τρακάροντας με τα αυτοκίνητά τους, μια πισίνα στηνόταν κάθε βράδυ στην πίστα, παρέα με μια δεκαμελή ομάδα συγχρονισμένης κολύμβησης στο Διογένης Παλάς, ενώ πάλι στο Διογένη, καμπαναριά, Κουασιμόδος, χορευτές, γελωτοποιοί, φωτιές σηματοδοτούσαν την έναρξη της Καίτης Γαρμπή ως... Εσμεράλντα!

Οι τραγουδίστριες ταξίδευαν ως το Λονδίνο ή το Παρίσι για τα φορέματα της σεζόν, αγόραζαν βίλλες και ακριβά αμάξια, έκαναν παρέα με σχεδιαστές του εξωτερικού και δεν είχαν να φοβούνται τίποτα. Όσα κι αν ξόδευαν, την επόμενη εβδομάδα θα έβγαζαν τα ίδια χρήματα ή και παραπάνω.

Πραγματικότητα που ακροβατούσε στα όρια του γραφικού, πολλές φορές τα ξεπερνούσε! Επίδειξη πλούτου και αλόγιστο ξόδεμα, μια σπάταλη εποχή. Μια εποχή που ο καθένας έψαχνε τη θέση του μέσα σε τρόπους ζωής που έμοιαζαν πολλές φορές υπερβολικοί και εξεζητημένοι, είτε είχαν νέον χρώματα, είτε ήταν ραντισμένοι με γαρύφαλλα...