Ian Curtis. Μια προσωπικότητα που δεν χρειάστηκε να κάνει πολλά στην ζωή του και στην μουσική, για να μείνει η σύντομη παρουσία του ανεξίτηλη στην μνήμη εκατομμυρίων ανθρώπων. Δεν έφτασε ούτε τα 24. Προβληματικός αλλά ιδιοφυής. Δεν ήθελε να είναι ξεχωριστός αλλά ήταν. Και ίσως περισσότερο απ’ όσο θα θέλαμε κι εμείς...
Γεννήθηκε στις 15 Ιουλίου του 1956 στο Μάκλσφιλντ της Αγγλίας. Ήταν από μικρός φανατικός οπαδός της Manchester City. Η μουσική έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του πολύ νωρίς. Από μικρός έγραφε στίχους και ποιήματα και παρόλο που ήταν εξαιρετικός μαθητής, δεν φανταζόταν τίποτα άλλο για το μέλλον του, παρά μόνο την μουσική.
Παντρεύτηκε στα 19 την παιδική του φίλη Deborah Woodruff. Μέχρι τότε προσπάθησε ανεπιτυχώς να δημιουργήσει μερικά σχήματα αλλά δεν τα κατάφερε. Τα οικονομικά του ήταν τόσο άσχημα που κάποιες φορές μετά τις πρόβες για να βγάλει κάποια χρήματα, πρότεινε στους ιδιοκτήτες του στούντιο να καθαρίζει τους χώρους με αντάλλαγμα λίγες λίρες. Η οικονομική του κατάσταση δεν χειροτέρεψε ξαφνικά. Όσο μεγάλωνε είχε συνεχώς έλλειψη από χρήματα, κάτι που τον έκανε να κλέβει δίσκους, ώστε να ακούει την αγαπημένη του μουσική.
Έναν χρόνο μετά τον γάμο του, πήγε σε μια συναυλία των Sex Pistols. Εκεί γνώρισε τον Bernard Sumner, τον Peter Hook και τον Terry Mason, που είχαν ήδη αποφασίσει να φτιάξουν συγκρότημα. Η επιμονή του τους έπεισε και ο Ian Curtis έγινε ο ηγέτης του νέου συγκροτήματος.
Μετά από δυο αλλαγές ονομάτων, αποφάσισαν να βγάλουν την μπάντα «Joy Division», από το στρατόπεδο συγκέντρωσης για ιερόδουλες που είχαν φτιάξει η Γερμανοί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η επιμονή του Curtis βοήθησε τους «Joy Division» να γίνουν γνωστοί. Έστειλε γράμμα σε έναν μουσικό παραγωγό και του ζητούσε να τους βγάλει στην τηλεόραση. Το θάρρος αλλά και το θράσος του, εξέπληξε τον παραγωγό και το 1978 οι «Joy Division» εμφανίστηκαν στην τηλεόραση και λίγο αργότερα υπέγραψαν δισκογραφικό συμβόλαιο με την Factory Records.
Την επόμενη χρονιά ηχογράφησαν το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο «Unknown Pleasures». Oι στίχοι του Curtis μιλούσαν για την αποξένωση και την δύσκολη ζωή στην Βρετανία, με την φτώχεια εκείνη την εποχή να μαστίζει τα εργατικά στρώματα. Όμως η αποξένωση που ένιωθε ο τραγουδιστής πήγαζε και από το γεγονός ότι προς το τέλος του 1978 είχε διαγνωστεί με επιληψία. Η επιληπτικές κρίσεις τον ταλαιπωρούσαν και τα φάρμακα άρχισαν να του προκαλούν κατάθλιψη.
Το συγκρότημα άρχισε να ακυρώνει συναυλίες λόγω των συχνών επιληπτικών του κρίσεων. Όμως όταν έβγαινε στην σκηνή, όπως είχε πει και ο παραγωγός της μπάντας, ήταν «σαν να τον είχε αγγίξει το χέρι του Θεού». Οι σπασμωδικές και έντονες κινήσεις του και συνολικά ο χορός του, ήταν τέτοιος, που ονομάστηκε «ο χορός της επιληψίας». Ο κόσμος δεν μπορούσε ποτέ να καταλάβει τι ήταν αυτό που τον έκανε να «χτυπιέται» με αυτόν τον τρόπο. Πολλοί πίστευαν ότι βρισκόταν υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, ενώ άλλοι πίστευαν πως πάθαινε όντως επιληπτικές κρίσεις.
Το 1980 οι κρίσεις έγιναν χειρότερες. Η γυναίκα του έμαθε πως είχε παράνομη σχέση με μια δημοσιογράφο και του ζήτησε διαζύγιο. Ο Ian Curtis βυθίστηκε ακόμα περισσότερο στην κατάθλιψη και έκανε απόπειρα αυτοκτονίας με χάπια. Την γλίτωσε. Αλλά δεν άντεξε για πολύ.
Στις 18 Μαΐου του 1980, δυο μήνες πριν κλείσει τα 24, κρεμάστηκε στο σπίτι του ακούγοντας τον δίσκο του Iggy Pop, «The Idiot». Η είδηση του θανάτου του σόκαρε ολόκληρη την χώρα.
Λίγες μέρες μετά το θάνατό του κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ των Joy Division, το θρυλικό «Closer». Σε αυτό το άλμπουμ τα τραγούδια, τα οποία έγραψε ο Curtis την περίοδο του χωρισμού του, έγιναν «αιώνια». Ειδικά το «Love will tear us apart»…
