Λένε ότι η μούντζα, αυτή η χειρονομία, που ενώνουμε τα δυο μας χέρια και τα τεντώνουμε προς το τιμώμενο πρόσωπο, είναι εθνικό σπορ των Ελλήνων. Σαφώς είναι από τις αγαπημένες μας κινήσεις, βέβαια καθημερινά μας δίνονται και πολλοί λόγοι για να προσφεύγουμε σε αυτήν, αλλά είναι και μέσα στο dna μας. Και δεν το λέω εγώ, αλλά επιστήμονες που βρήκαν τις ρίζες της μούτζας.

Στην αρχαία Ελλάδα πρωτοεμφανίστηκε η μούτζα και ήταν ο χαιρετισμός προς τον Ηλίο. Επίσης ήταν η χαρακτηριστική κίνηση στα Ελευσίνια μυστήρια, όπου με αυτόν τον τρόπο ξορκίζαν το κακό. Χαρακτηριστικές είναι οι απεικονίσεις πάνω σε αγγεία, όπου πιστοί μουτζώναν προς το κακό και μετά έσκυβαν για αναποφύγουν το μένος του.

Μια άλλη εκδοχή, λέει ότι η μούτζα προέρχεται από το Βυζάντιο, όπου ήταν ποινή για τις μικροκλοπές. Έδεναν τον κλέφτη πάνω σε ένα γαιδούρι και τον περιέφεραν μέσα στη πόλη όπου τον μουτζώναν για εξευτελισμό.

Εκτός από ιστορική είναι θεραπευτική η μούτζα. Οι ψυχολόγοι μιλούν ίσως για την πιο εκτονωτική κίνηση που έχει ο άνθρωπος και μπορεί να εκμεταλλευτεί. Η αυθόρμητη μούτζα ρίχνει το άγχος και την καρδιακή πίεση, και αποσυμφορίζει τον οργανισμό γρήγορα και εύκολα.

Σύμφωνα με ψυχολόγους, οι χειρονομίες δείχνουν αυτά που δεν μπορούν ή δεν πρέπει να ειπωθούν.
Εκφράζεται άμεσα το μήνυμα της αποδοκιμασίας και του θυμού, χωρίς πολλά λόγια. Αποβάλλονται από τον οργανισμό τα νεύρα και ο αρνητισμός και μεταφέρονται σε αυτόν που δέχεται τα…χρωστούμενα.
Έτσι, λένε «καλύτερα να μουτζώσεις παρά να κάνεις τίποτα χειρότερο».