Τα τελευταία χρόνια, η αναπληρώτρια καθηγήτρια Μεσαιωνικών Γλωσσών Ράτσα Κιρακοσιάν παρατηρούσε τα βλέμματα των φοιτητών της να φωτίζονται όταν διάβαζε συγκεκριμένους στίχους από μεσαιωνικά έπη ή όταν τους περιέγραφε τις σχέσεις μεταξύ των μελών των βασιλικών οίκων της μεσαιωνικής Ευρώπης. «Είναι όπως στο “Game of Thrones”!» της έλεγαν.

«Οχι», αντέτεινε η Κιρακοσιάν. «Μάλλον το αντίστροφο συμβαίνει». Δεν αντέγραψε η Ιστορία την τηλεοπτική σειρά, αλλά η τηλεοπτική σειρά την Ιστορία. Από τις συζητήσεις αυτές γεννήθηκε το μάθημα «Το πραγματικό Game of Thrones, από τους σύγχρονους μύθους στα μεσαιωνικά μοντέλα», το οποίο θα διδάσκει από τον Σεπτέμβριο η Κιρακοσιάν μαζί με τον συνάδελφό της καθηγητή Σον Γκίλσντορφ στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Καθώς οι αριθμοί των φοιτητών που επιλέγουν ως κύρια κατεύθυνση σπουδών τις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες μειώνονται, η Κιρακοσιάν ελπίζει ότι το μάθημα αυτό θα λειτουργήσει ως «δόλωμα» για την προσέλκυση φοιτητών στους κλάδους αυτούς.

Το «Game of Thrones», που βρίσκεται στην έβδομη σεζόν του, εκτυλίσσεται σε έναν μυθικό κόσμο ο οποίος έχει σημαντικές αναλογίες με τη μεσαιωνική Ευρώπη, χωρίς ωστόσο να εξαντλείται αποκλειστικά σε αυτήν.

Ο συγγραφέας Τζορτζ Ρ.Ρ. Μάρτιν έχει ενσωματώσει στο σενάριο αναφορές στην ιστορία της Πομπηίας (όταν ο Τζόρα Μόρμοντ επισκέπτεται μαζί με τον Τίριον Λάνιστερ μια νεκρόπολη, τη Βαλίρια, που είχε καταστραφεί πριν από εκατοντάδες χρόνια από έκρηξη ηφαιστείου, ενώ οι κάτοικοί της βρέθηκαν αγκαλιασμένοι, όπως οι κάτοικοι της ρωμαϊκής πόλης που αφανίστηκε από την έκρηξη του Βεζούβιου), αλλά και αναφορές στην ελληνική μυθολογία. Χαρακτηριστικότερη είναι η ιστορία της Σιρίν, που ως άλλη Ιφιγένεια αγνοεί ότι θα τη θυσιάσει ο βασιλιάς πατέρας της για να κερδίσει την εύνοια των θεών στον πόλεμο.

Το συγκεκριμένο μάθημα, όμως, θα ασχοληθεί κυρίως με τις αναλογίες προς μεσαιωνικά έπη, όπως το γερμανικό έπος των Νιμπελούνγκεν, που χρονολογείται από τον 12ο αιώνα. Ο χαρακτήρας της Σέρσι Λάνιστερ στο «Game of Thrones» έχει βασιστεί στην Κρίμχιλντ, την πρωταγωνίστρια του έπους των Νιμπελούνγκεν. Και στις δύο ιστορίες, οι βασίλισσες αναλαμβάνουν τα ηνία μετά το θάνατο των ανδρών τους στο κυνήγι, ενώ βρίσκονται σε ανταγωνισμό με ξένες βασίλισσες.