Cyril Mokaiesh & Giovanni Mirabassi: Ναυαγοί
Μια μοναδική συναυλία
Δημοσίευση 16/6/2017 | 00:17
http://www.ifa.gr/
Ωρα προσέλευσης: 21.00
Είσοδος ελεύθερη
Το κόκκινο αστέρι του γαλλικού πενταγράμμου, συνθέτης και τραγουδιστής Cyril Mokaiesh έρχεται στην Αθήνα να γιορτάσει τη Μουσική, σε μια μοναδική συναυλία συνοδευόμενος από τον βιρτουόζο πιανίστα της τζαζ Giovanni Mirabassi. Στις 22 Ιουνίου στο Αuditorium του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Λίγο πριν δώσει το παρόν σε ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά ραντεβού της Ευρώπης, το Festival des Francofolies της Rochelle, στις 14 Ιουλίου, o Cyril Mokaiesh θα ερμηνεύσει τραγούδια από ένα από τα πιο χαρακτηριστικά άλμπουμ της καριέρας του, το «Νaufragés» (Ναυαγοί), που σηματοδότησε τη πορεία του κι έκανε κριτικούς και κοινό στη Γαλλία να γνωρίσουν την ποιητική πλευρά αυτού του ανήσυχου επαναστάτη καλλιτέχνη.
O Γάλλος δημιουργός, συνθέτης και ερμηνευτής Cyril Mokaeish ξεκίνησε τη μουσική του πορεία το 2007 με τη δημιουργία του ροκ γκρουπ «Mokaiesh» και στη συνέχεια αρχίζει το 2010 τη σόλο καριέρα του, με την κυκλοφορία του single «Communiste». Οι δυο του δίσκοι «Du rouge et des passions» και «L’amour qui s’invente» βραβεύονται το 2012 και το 2014 από την Académie Charles-Cros.
Στο τρίτο του άλμπουμ με τίτλο «Clôture» που κυκλοφορεί το 2017, ο Mokaiesh κάνει μια στροφή και κοιτάζει ίσια στα μάτια την εποχή του – την εποχή μας, γιατί όπως λέει ο ίδιος χαρακτηριστικά «είναι ανευθυνότητα να γυρίζεις το κεφάλι αλλού. Το να μιλάς για την εποχή σου είναι σχεδόν αναγκαίο». Ο Cyril σ’ αυτό το δίσκο καταγγέλλει τη λιτότητα, την κατάσταση της Ευρώπης, την τρομοκρατία, το φασισμό, αλλά συγχρόνως αναζητά και την τρυφερότητα, τη φιλία και την αλληλεγγύη.
Ωστόσο μια πολύ σημαντική στιγμή στη μουσική πορεία του Cyril Mokaiesh υπήρξε ο δίσκος που δημιούργησε με τον πιανίστα της τζαζ Giovanni Mirabassi.
To 2015, ο Cyril Mokaiesh κάνει μια «παρένθεση πολυτελείας» και θα στραφεί προς τους μεγάλους καλλιτέχνες του γαλλικού τραγουδιού που δεν έγιναν όσο θα έπρεπε γνωστοί, είτε γιατί δε μπόρεσαν να κάνουν καριέρα, είτε γιατί χάθηκαν νωρίς, είτε γιατί ήταν μπροστά από την εποχή τους. Αυτοί οι «μουσικοί ναυαγοί» εντούτοις ξεχείλιζαν από ταλέντο, έγραφαν και συνέθεταν καλύτερα από πολλούς άλλους και θα έπρεπε να είναι αστέρια στο μουσικό στερέωμα. Καταθλιπτικοί, ναρκομανείς, αλκοολικοί, άρρωστοι, άτυχοι, όλοι αυτοί συνθέτουν ένα μυστικό θησαυρό, μια σπείρα μεθυσμένων και απελπισμένων ονειροπόλων.
Σ’ αυτήν την εξερεύνηση, ο πυρετώδης και ροκ λυρισμός του Mokaiesh θα συναντήσει τη δυναμική εκφραστικότητα του τζαζ πιάνου του Giovanni Mirabassi, που, διάφανο και πυκνό συγχρόνως, σοφό αλλά και ενστικτώδες, βρίσκει εδώ την ευκαιρία να κάνει την επανασύνδεσή του με το τραγούδι. Οι δυο δημιουργοί θα ανατρέξουν μαζί αυτή την οικογένεια των χαμένων ταλέντων και θα δημιουργήσουν το άλμπουμ «Naufragés» (Ναυαγοί) που θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο του 2015.
O Ιταλός Giovanni Mirabassi, αυτοδίδακτος πιανίστας, σε ηλικία 7 ετών ερμηνεύει ήδη όλα τα πρελούδια του Μπαχ μόνο εξ ακοής. Κι όμως ξεκίνησε να μαθαίνει πιάνο μόλις στα δεκαέξι του αφού ο ερασιτέχνης μουσικός πατέρας του τον απέτρεπε συνεχώς να ασχοληθεί με τη μουσική, κάθε φορά που καθόταν στο πιάνο του σπιτιού τους. Ανακαλύπτει την αγάπη του για την τζαζ σε ένα Φεστιβάλ της Περούτζια και ξεκινάει πολύ νέος να παίζει κοντά σε διεθνούς φήμης μουσικούς όπως ο Chet Baker και ο Steve Grossman. Το 1992, αποφασίζει να εγκατασταθεί στο Παρίσι όπου θα συναντήσει τυχαία έναν από τους τελευταίους γίγαντες του κλασσικού πιάνου, τον Aldo Ciccolini. Το 1996 κερδίζει το βραβείο καλύτερου σολίστ στο Tremplin Jazz της Avignon. Aπό τότε η καριέρα του απογειώνεται και συνεργάζεται με πολλούς μουσικούς της γαλλικής και της παγκόσμιας σκηνής όπως οι Stefano Di Battista, Glenn Ferris, Michel Portal κ.α. Το 2002 κερδίζει το βραβείο Victoire du jazz. Η παγκόσμια καριέρα του ως ερμηνευτής αλλά και ως συνθέτης ξεδιπλώνεται ακολουθούμενη από μια πλούσια δισκογραφική δουλειά.
Μέσα σ’ αυτή τη πλούσια πορεία, θα συναντήσει και τον Cyril Mokaiesh, μαζί με τον οποίο θα επιβεβαιώσει για άλλη μια φορά την αγάπη του για την συνύπαρξη του πιάνου με το τραγούδι. Στο «Naufragés», το πιάνο και η φωνή παντρεύουν τη δύναμη των κειμένων με την ευαισθησία της τζαζ.