Η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα ήταν ένα όραμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Η είσοδος της χώρας σε μια ισχυρή Ευρωπαϊκή συμμαχία δεν θα την καθιστούσε πια ευάλωτη από εξωτερικούς κινδύνους και θα γινόταν μέλος σε ένα σταθερό ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Στις 29 Μαΐου του 1979, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα βάλει την υπογραφή του στην ιστορική συμφωνία, με τις διαπραγματεύσεις να έχουν αρχίσει από το 1976. Ένα μήνα αργότερα το ελληνικό κοινοβούλιο επικύρωσε την εν λόγω συμφωνία. Ο Καραμανλής πίστευε ακράδαντα πως η ένταξη στην ΕΟΚ θα βάλει τέλος στην ανασφάλεια, στις πολιτικές ανωμαλίες της χώρας και στην οικονομική υπανάπτυξη. Σήμερα, όλα τα παραπάνω είναι τουλάχιστον αμφισβητήσιμα. Την 1η Ιανουαρίου του 1981, η Ελλάδα έγινε πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ).

Περίπου μια 20ετία αργότερα, με το ΠΑΣΟΚ να βρίσκεται σχεδόν όλη την περίοδο στην εξουσία, με ένα διάλλειμα τριών ετών, ο Κωνσταντίνος Σημίτης, έχοντας πάρει την σκυτάλη της ηγεσία του κόμματος αλλά και της Ελλάδας, θα κάνει αίτηση ένταξης στην ΟΝΕ (Οικονομική και Νομισματική Ένωση) στις 9 Μαρτίου του 2000. Σε εκδήλωση που έγινε στο Ζάππειο, ο τότε πρωθυπουργός είχε δηλώσει πως «Οι θυσίες του ελληνικού λαού έπιασαν τόπο και η Ελλάδα μπαίνει στην ΟΝΕ με το σπαθί της». Λίγο νωρίτερα, είχε αποστείλει επιστολή προς την ΕΕ, αναφέροντας πως «Η αίτηση ένταξης είναι η κατάληξη μιας μεγάλης προσπάθειας του ελληνικού λαού, σταθεροποιήσαμε την οικονομία μας και έχουμε εξασφαλίσει έναν ευνοϊκό οικονομικό ορίζοντα».

Περίπου τρείς μήνες αργότερα, στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής στην Πορτογαλία, που πραγματοποιήθηκε το διήμερο 19 και 20 Ιουνίου του 2000, θα αποφασιστεί η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ και ουσιαστικά στο Ευρώ, σύμφωνα με την απόφαση του συμβουλίου των υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η ολοκλήρωση της απόφασης για την πλήρη ένταξη ήρθε τον ίδιο χρόνο με την ένταξή της στο κοινό νόμισμα. Το ευρώ αντικατέστησε την δραχμή και μια σειρά άλλων εθνικών νομισμάτων που προηγήθηκαν, με την ελπίδα ότι το νέο νόμισμα και η κοινή ευρωπαϊκή πολιτική σε κάθε τομέα, θα μπορούσε να δώσει μια μεγάλη ώθηση στην οικονομία των κρατών-μελών.

Σήμερα, δεκαεπτά χρόνια αργότερα, οι ελπίδες δεν επιβεβαιώθηκαν, με την χώρα να βρίσκεται για οκτώ συνεχόμενα χρόνια σε μια πρωτοφανή κρίση, που έχει διχάσει τον λαό σε όλους τους τομείς και κυρίως όσον αφορά το νόμισμα του ευρώ.