Περπατώντας στην παραλία του Παλαιού Φαλήρου, αισθάνεσαι πως έχεις έρθει σε μια ξένη χώρα, όπου ως άγνωστος μεταξύ αγνώστων, νοιώθεις πιο ελευθέρα και πιο γαλήνια. Τα παιδιά παίζουν με τα κουβαδάκια στην παραλία, η οποία κρύβεται πίσω από πανύψηλους φοίνικες που έχουν κάτι από Monte Carlo ή Sunset Boulevard.

Οι μεγαλύτεροι παίζουν σκάκι προσεκτικά και όλη η παραλία έχει γεμίσει από φωνές. Οι άνθρωποι κάνουν μια βουτιά ή έχουν βγει για βόλτα και ακούγοντας τον ήχο των κυμάτων δεν δίνουν σημασία στην πλημμυρισμένη από τα αυτοκίνητα Λεωφόρο Ποσειδώνος.

Το τραμ περνάει διακριτικά, αργά και σταθερά, αφήνοντάς σε να δεις όλη την μαγεία της αφετηρίας της λεγόμενης και «Αθηναϊκής Ριβιέρας». Ξαφνικά, αγναντέυοντας από το ευρύχωρο πεζοδρόμιο, βλέπεις μπροστά πωλητές με καλαμπόκια,  με κάστανα, ακόμα και με παγωτά. Σου τρέχουν τα σάλια αλλά αντιστέκεσαι, μέχρι που φτάνεις στην εντυπωσιακή Μαρίνα του Φλοίσβου, που είναι γεμάτη από μεγάλα και πολυτελή κότερα. Ρε, μπας και είμαι σε νησί και δεν το έχω καταλάβει;