Ο Χουάν Περόν εξελέγη τρείς φορές πρόεδρος της Αργεντινής, μια έχοντας στο πλευρό του την Εβίτα, την δεύτερη γυναίκα του, την οποία μπορείς να την βρεις σε διάφορους τοίχους της Αργεντινής, και δυο μετά τον θάνατό της, το 1952. Η Εβίτα μπορεί να είναι το πρόσωπο εκείνης της περιόδου, όντας η αγαπημένη του pueblo της Αργεντινής, αλλά ο λαϊκισμός του Χουάν Περόν είναι αυτός που έχει σχηματίσει την πολιτική ζωή του τόπου. Ακόμα και σήμερα, 43 χρόνια μετά τον θάνατό του.

Ο Χουάν Περόν γεννήθηκε στις 8 Οκτωβρίου του 1895, στο Λόμπος, λίγο έξω από το Μπουένος Άιρες. Από τα 16 του χρόνια μπήκε σε στρατιωτική σχολή και το 1936, πήγε στην Ιταλία, όπου παρακολούθησε την φασιστική οργάνωση του στρατού από τον Μουσολίνι.

Επτά χρόνια αργότερα, θα πρωτοστατήσει στο στρατιωτικό πραξικόπημα, θα αναλάβει σημαντικές θέσεις κατά την διάρκεια του καθεστώτος και θα υποστηρίξει με μανία την εργατική τάξη. Το 1938 είχε χάσει την πρώτη του γυναίκα από καρκίνο της μήτρας. Το ίδιο και την δεύτερη, την οποία γνώρισε το 1944. Η Εύα Μαρία Ιμπαργκούρεν ήταν νόθη κορή ενός πάμπλουτου επιχειρηματία και της καλλονής μητέρας της, Χουάνα.

Γνωρίστηκαν το 1944 και παντρεύτηκαν το 1945. Εκείνη την περίοδο ο Περόν θα φυλακιστεί από άλλα μέλη της Χούντας, αλλά η λαϊκή απαίτηση και οι κινήσεις της συζύγου του, της Εύας η Εβίτας Περόν πλέον, τον απελευθέρωσαν.

Το 1946 θα εκλεγεί για πρώτη φορά πρόεδρος. Ένας λόγος ήταν και η Εβίτα. Μιλώντας συχνά για τα εργατικά δικαιώματα και κάνοντας πολλές αγαθοεργίες, θα κερδίσει την εύνοια και την πίστη των εργατικών σωματείων, που πλέον δήλωναν Περόνιστες. Ο Λαϊκισμός είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του. Και το ζεύγος κέρδιζε όλο και περισσότερο δημοτικότητα.

Όμως τα λόγια είναι λόγια. Μπορεί να τα εννοείς 100%, αλλά δεν τα κάνεις πράξη είναι μόνο λόγια. Τους κατηγόρησαν ότι ζούσαν στην χλιδή, ενώ η χώρα είχε τεράστια οικονομικά προβλήματα. Η Εβίτα έδειχνε να είναι το πρόσωπο της πολιτικής και της διακυβέρνησης του Περόν. Όταν λοιπόν στα 33 της η Εβίτα έφυγε από την ζωή, έχασε ένα μεγάλο μέρος της λαοφιλίας του. Ταρίχευσε το σώμα της και το εξέθεσε σε δημόσιο προσκύνημα. Όμως μετά και από τον αφορισμό του από την Καθολική Εκκλησία, το 1955 ανετράπη από στρατιωτικό πραξικόπημα.

Εννέα χρόνια μετά θα προσπαθήσει να επανέλθει στην πολιτική ζωή του τόπου, συμμετέχοντας σε στρατιωτικό πραξικόπημα. Είχε ήδη παντρευτεί την Τρίτη του σύζυγο, την Ιζαμπέλα Περόν, το 1961. Η αποτυχία του τον στέλνει εξόριστο στην ισπανία και με΄τα στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Εκεί στις βαλίτσες των συνοδών του, Νεο περονιστών, θα βρεθούν όπλα. Η Βραζιλία τον διώχνει και εκείνος επιστρέφει στην Ισπανία σε κατ’ οίκον περιορισμό. Η απουσία του στην Αργεντινή είναι αισθητή. Ο λαός τον ζητά. Τα λόγια του και η εικόνα της πρώην συζύγου του δεν έχουν φύγει ποτέ από το μυαλό του pueblo.

Το 1971 θα του επιτρέψουν να επανέλθει στην χώρα. Δυο χρόνια έφταναν στην προσωπικότητα και το κύρος του Περόν για να κάνει την πολιτική του αθάνατη, με αποτέλεσμα να επανεκλεγεί, για Τρίτη φορά πρόεδρος της χώρας, 28 χρόνια (!) με΄τα την πρώτη του εκλογή και στα 78 του χρόνια. Εννέα μήνες μετά έπαθε καρδιακή προσβολή και πέθανε την 1η Ιουλίου του 1974. Όμως η κληρονομιά του, με την συμβολή της δεύτερης γυναίκας του, είναι μεγάλη.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Andrew Lloyd Webber κι ο Tim Rice θα κάνουν την Εβίτα μιούζικαλ, το οποίο θα γνωρίσει παγκόσμια επιτυχία. To 1996 στην ταινία πρωταγωνίστησε η Maddona.

Όπως επιτυχία έχει και ο «Περονισμός», μέχρι και σήμερα στην Αργεντινή. Η λέξη είναι γραμμένης εκατομμύρια τοίχους. Η εικόνα της Εβίτας παντού, του Περόν όχι. Όμως η πολιτική του ιδιότυπου εθνικολαϊκισμού του ζει ακόμα. Τι είναι Περονισμός; Δύσκολη απάντηση. «Το υπέρτατο κοινωνικό κράτος που παλεύει για τα κοινωνικά δικαιώματα», θα σου πουν οι υποστηρικτές του. Δεν το θεωρούν ιδεολογία πια, αλλά τρόπο ζωής. Έχει ξεπεράσει κάθε πρόσωπο και κάθε πολιτικό κόμμα. Είναι κάτι που δεν πιστεύεις αλλά που ζεις καθημερινά.

Οι αντίπαλοι θα πούνε πως ο Περονισμός ευθύνεται που η Αργεντινή είχε τέτοια οικονομική πορεία και τέτοιες αυταρχικές κυβερνήσεις. «Το κυριότερο συστατικό του Περονισμού, όπως συμβαίνει σε όλους τους λαϊκισμούς, είναι ο αυταρχισμός του. Αν δεν σκέφτεσαι όπως εμείς, είσαι εχθρός του λαού!».

Από τον θάνατό του μέχρι και σήμερα, 43 χρόνια μετά τον θάνατό του, έχει δημιουργηθεί ένας «Περονισμός», χωρίς τον Περόν. Η φιγούρα του Χουάν και τη Εβίτα πλανάται πάνω από το Μπουένος Άιρες και όλη την Αργεντινή, διχάζοντας τον κόσμο χωρίς να είναι παρόντες.