Μετά από δύο μήνες συνεχών πολιτιστικών δράσεων στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Δημόσιας Τέχνης: Επιβίωση, το Studio 4 παρουσιάζει δύο ακόμα εκθέσεις και μας προσκαλεί όλους στο street party ολοκλήρωσής του.

Η 2η έκδοση του Φεστιβάλ Δημόσιας Τέχνης τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων. Πρόκειται για ένα πολυδιάστατο φεστιβάλ με εγχώριες και διεθνείς συμμετοχές, το οποίο έχει διετή συχνότητα και αποτελείται από πολιτιστικά δρώμενα που αφορούν εκφάνσεις της τέχνης που συναντάται στον δημόσιο χώρο, όπως η street art, το graffiti –ειδικότερα με τη μορφή υλικού τεκμηρίωσης ή στο πλαίσιο συντήρησης σημαντικών έργων– καθώς και άλλες εικαστικές μορφές.

Α Generation of the ’90s

Το εκθεσιακό πρόγραμμα του project space Temporary Duplex συνεχίζεται με την ομαδική έκθεση Α Generation of the ’90s σε επιμέλεια Ανδρέα Φακή, αποτελεί την έβδομη σε σειρά δράση του Φεστιβάλ Δημόσιας Τέχνης: Eπιβίωση και παρουσιάζει δυσδιάστατα και τρισδιάστατα έργα από επτά Έλληνες εικαστικούς οι οποίοι μεγάλωσαν κατά την δεκαετία του 1990 και δραστηριοποιούνται στον δημόσιο χώρο.

Οι εικαστικοί: Δημήτρης Ταξής (1983, Στέττινο), b. (1982, Aθήνα), Βασίλης Μαρκοσιάν (1980, Αθήνα), ath1281 (1983, Αθήνα), Cacao Rocks (1985, Aθήνα), Greg Papagrigoriou (1986, Αθήνα) και D! (1984, Aθήνα), συμμετέχουν με νέα έργα τους.

Επιμελητικό Κείμενο

Ο δημόσιος χώρος χαρακτηρίζεται από έναν υπερκορεσμό πληροφοριών, συμβόλων, εικόνων και κατά συνέπεια, και εννοιών· μια κατάσταση που δημιουργήθηκε σταδιακά, ξεκινώντας αρκετές δεκαετίες πριν.

Οι τρόποι επικοινωνίας όλο και διευρύνονται, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται και εναλλακτικοί τρόποι, αντικατοπτρίζοντας συχνά μια πρωτόγονη –και ενδεχομένως έμφυτη– εξωστρέφεια, η οποία πηγάζει από εκείνον που κάνει το πρώτο βήμα. Από εκείνον που ξεκινάει την όποια μορφή διαλόγου, έμμεση ή άμεση.

Με την πρόοδο της τεχνολογίας και την πάροδο του χρόνου γίνεται όλο και πιο ορατό, το πώς μια θεωρητικά απλή πράξη, περιπλέκεται όλο και περισσότερο. Εκτός μιας πιθανής προγραμματισμένης προσπάθειας, συχνά απαιτείται χρόνος αναμονής ή ακόμα και η εφαρμογή πολλαπλών μεθόδων, προκειμένου να επιτευχθεί επικοινωνία, είτε πρόκειται από άνθρωπο σε άνθρωπο, είτε από μια πολυσύνθετη οντότητα –όπως ένας οργανισμός ή μια εταιρία– προς πολλούς ανθρώπους, όπου προκύπτει και η ανάγκη να αναρριχηθεί οπτικά ή ακουστικά, πάνω από οτιδήποτε θα μπορούσε να παρεμβληθεί.

Το σκέλος αυτό αφορά και την τέχνη που συναντάμε στον δημόσιο χώρο, η οποία αποτελεί μια από τις πιο αρχέγονες μορφές επικοινωνίας και σήμερα είναι αξιοσημείωτη για το εύρος που μπορεί να έχει ως μέθοδος αλληλεπίδρασης. Μέσα από ένα έργο, ο δημιουργός εξωτερικεύει ένα μέρος των πιστεύω του, ενδεχομένως πώς νιώθει από τα ερεθίσματα που λαμβάνει ο ίδιος ως υποκειμενικότητα και από τους γύρω του. Εκκινεί έναν δημόσιο διάλογο, στον οποίο ο καθένας μπορεί να γίνει θεατής ή συνομιλητής.

Η δεκαετία του ενενήντα –με ό,τι την αποτέλεσε– συνέβαλε σημαντικά στην παιδεία των σημερινών «τριαντάριδων» εικαστικών. Οι Dukes of Hazard, το μουντιάλ του ’90, οι Prodigy, οι Spice Girls, οι Βeastie Boys, η Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή, το Μόνος στο Σπίτι, το Trainspotting, το Pulp Fiction, οι Απαράδεκτοι.

Το σκάνδαλο Κοσκωτά, το δίπτυχο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, το τσίρκο Medrano, η εποχή που η Ομόνοια αποτελούσε επιλογή για οικογενειακή έξοδο, το Game Boy, το Μega channel, τα αληθινά τρόλεϊ, η κουλτούρα του BMX και του skate, τα Wendy’s, οι τελευταίες βόλτες της Αλίκης Βουγιουκλάκη στην παραλιακή, ο απόηχος των ενεργειών της Μελίνας Μερκούρη για τα κλεμμένα μάρμαρα της Ακρόπολης.

Η έλευση της Rap στην Ελλάδα, το πρώτο ρεύμα των γκραφιτάδων από το εξωτερικό, τα έργα του μετρό, τα Cosmos, τα Sparvar και στη συνέχεια τα Ισπανικά Montana, το φεστιβάλ graffiti του ’98 στη μη-πεζοδρομημένη Ερμού, η περιπέτεια του Οτσαλάν, η εδραίωση της κινητής τηλεφωνίας, η έλευση του Διαδικτύου στην Ελλάδα και η άφιξη της πληροφορίας που έφτανε μέσω του Διαδικτύου, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της αισθητικής και της αντίληψης των εικαστικών, λειτουργώντας ως παραδείγματα προς μίμηση, προς αποφυγή ή ακόμα και ως παραδείγματα άνευ σημασίας.

Πρόθεσή μου δεν είναι να μετατρέψω έναν ιδιωτικό χώρο σε δημόσιο, ούτε φυσικά το να μεταφέρω κάτι από τον δρόμο σε ένα εσωτερικό περιβάλλον, αλλά να παρουσιάσω σε αυτόν τον τόσο επίκαιρο και απτό χώρο μία επιλογή έργων των εικαστικών, τα οποία βλέπω ως οπτικά αποσπάσματα που συναντώνται στον δημόσιο χώρο και με τον τρόπο τους, επιτυγχάνουν να γίνουν ορατά μέσα στο αμάλγαμα θορύβου που επικρατεί στο κορεσμένο αστικό περιβάλλον. Τα επαναλαμβανόμενα στοιχεία, η αναγνωρίσιμη τεχνοτροπία, η θεματολογία, η συγκεκριμένη χρωματική παλέτα, το λεξιλόγιο, ακόμα και το είδος των επιφανειών που επιλέγουν οι εικαστικοί, συντελούν στην επίτευξη αυτή συνθέτoντας την οπτική τους γλώσσα και καθιστώντας τον αστικό χώρο όχι μόνο ως δημόσιο, αλλά και ως προσωπικό.

The 3W Biennial

Η ομαδική έκθεση The 3W Biennial αποτελεί την όγδοη σε σειρά δράση της 2ης έκδοσης του Φεστιβάλ Δημόσιας Τέχνης και παρουσιάζει τα έργα δέκα εικαστικών από την Ελλάδα και το εξωτερικό οι οποίοι δραστηριοποιούνται στον δημόσιο χώρο, σε επιμέλεια Ανδρέα Φακή.

H συλλογικότητα Critical Art Ensemble (1987, Ταλαχάσι), οι εικαστικοί: Αλέξανδρος Ψυχούλης (1966, Βόλος), Theopsy (1968, Βοστόνη), Άντα Πετρανάκη (1977, Αθήνα), Βασίλης Μαρκοσιάν (1980, Αθήνα), Phil America (1983, Σακραμέντο), D! (1984, Αθήνα), Dorian Lynde (1989, Τορόντο), Τhisisopium (1990, Αθήνα) και το εικαστικό δίδυμο Blaqk (2011, Aθήνα) συμμετέχουν με νέα έργα τους, επιλέγοντας ως μέσα τους το βίντεο, το σχέδιο, τη φωτογραφία, την επιτέλεση, την κινούμενη εικόνα και το κείμενο, προσεγγίζοντας την Επιβίωση έμμεσα, άμεσα, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Όπως υποδηλώνει ο τίτλος, η έκθεση The 3W Biennial πραγματοποιείται στον παγκόσμιο ιστό και φιλοξενεί έργα τα οποία έχουν αποκτήσει την τελική τους μορφή με αυτόν τον γνώμονα. Μία έκθεση που θα παρουσιάζει έργα για το Διαδίκτυο (internet art) και θα επαναλαμβάνεται σε κάθε έκδοση του Φεστιβάλ Δημόσιας Τέχνης θα έχει ουσιαστικό ρόλο, καθώς το Διαδίκτυο αποτελεί έναν άυλο χώρο, ο οποίος διαθέτει πλούτο πληροφοριών και είναι ανοιχτός σε όλους. Επιπρόσθετα, η καθημερινή του χρήση από μεγάλο ποσοστό πολιτών έχει καθιερωθεί και εξακολουθεί να έχει ανοδική τάση, καλύπτοντας ένα αυξανόμενο ηλικιακό φάσμα. Κατά συνέπεια, δεν θα μπορούσε να μην αποτελεί τμήμα του δημοσίου χώρου, ούτε θα μπορούσαμε να μην εκλάβουμε τη δράση εικαστικών που παράγουν έργα για το Διαδίκτυο ως μία δημόσια δράση.

Επιμελητικό Κείμενο

Ως “δημόσιος”, μπορεί να εκληφθεί κάθε τόπος –υλικός ή άυλος, υπαίθριος ή μη, ιδιωτικός ή δημόσιος, υπόγειος ή υπέργειος, κεντρικός ή απόκεντρος, κινητός ή ακίνητος, εδαφικός ή εναέριος– με τον οποίο μπορεί να έχει –οπτική, ακουστική, φυσική ή άλλη– επαφή ο κάθε ένας, άνευ όρων.

Η θεματική ενότητα του Φεστιβάλ Δημόσιας Τέχνης απορρέει από την παρούσα κοινωνική και οικονομική συνθήκη του Ελλαδικού χώρου, η οποία – παρά το ότι εντοπίζεται αρκετές δεκαετίες πίσω– έγινε ευρέως αντιληπτή κατά το έτος 2010, όταν η Ελληνική Δημοκρατία ανέτρεξε στον μηχανισμό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ώστε να αναβληθεί το ενδεχόμενο πτώχευσης.

Toν Απρίλιο του 2010, ο Νίκος Κούνδουρος μου είπε: “Για αύριο δεν ξέρουμε. Κάποιοι φοβούνται, κάποιοι ελπίζουν και κάποιοι κάνουν πως δε συμβαίνει τίποτα”.

Η Επιβίωση έχει πολλαπλές εφαρμογές και διαφορετικές αναγνώσεις. Αναφέρεται στους πολίτες της Ελλάδας, στην Ελλάδα ως τόπο, στην Αθήνα ως κέντρο της Ελλάδας, και στην τέχνη που φιλοξενεί ο δημόσιος χώρος, ως οργανικό του περιεχόμενο. – Παγκόσμιος Ιστός

Πάρτι λήξης

To Φεστιβάλ Δημόσιας Τέχνης: Επιβίωση ολοκληρώνεται την Παρασκευή 7 Ιουλίου με ένα street party στον περιβάλλοντα χώρο της έκθεσης Α Generation of the ’90s, όπου θα υπάρχουν αντίτυπα των αυτοκόλλητων που δημιούργησαν για τη διαδικτυακή έκθεση Τhe 3W Biennial οι Critical Art Ensemble από τις ΗΠΑ.

Το Studio 4 συμπράττει με το Demo Crates, ένα συμμετοχικό μουσικό project, το οποίο μέσα από μία δημοκρατική διαδικασία –που είναι ανοιχτή για όλους– δημιουργεί ένα ηχητικό παζλ, αποτελούμενο από μουσικά κομμάτια που έχει επιλέξει και υποβάλλει το ίδιο το κοινό.

Η 4η έκδοση του Demo Crates θα επενδύσει ηχητικά το street party του Φεστιβάλ Δημόσιας Τέχνης: Επιβίωση, το οποίο θα πραγματοποιηθεί μεταξύ 20.00 – 23.00.

Η υποβολή των μουσικών κομματιών θα γίνεται κατά την έναρξη του party 20.00 – 20.30 και μέσω email στο [email protected]

Πιθανά ερωτήματα μπορούν να αποστέλλονται μέσω μηνύματος στο www.facebook.com/demo.cratesgr