Ο Χρήστος Λιακόπουλος παραθέτει έναν μονόλογο, που αφορά στη ζωή του αυτοκράτορα Αδριανού. Ο φιλέλληνας αυτοκράτορας έφτασε το φθινόπωρο του 124, στην Ελλάδα, για τη συμμετοχή του στα Ελευσίνια Μυστήρια. Μέχρι τον Μάρτιο του 125, ο Αδριανός είχε φθάσει στην Αθήνα, όπου και πρωτοστάτησε στα Διονύσια. 

Έχει μείνει στην ιστορία ως ο τρίτος από τους «πέντε καλούς αυτοκράτορες» της ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ήταν το πρόσωπο που συνέδεσε τον ελληνικό πολιτισμό με τον ρωμαϊκό και αγαπήθηκε όσο λίγοι από τον λαό του. Στον μονόλογο, επιτυγχάνεται ένας ακριβής συγκερασμός ιστορικών και μη ιστορικών στοιχείων.

Και το αποτέλεσμα δικαιώνει την πρόθεση του συγγραφέα.

Στο προσκήνιο, ένας αυτοκράτορας, που πρωτίστως είναι άνθρωπος, με φόβους, επιθυμίες, ανάγκες κι όνειρα. Κοινό όνειρο όλων, η αποδοχή της αγάπης και το αντίστροφο. Ακόμη κι αν βλέπεις τον κόσμο από έναν λαμπρό θρόνο.